องครักษ์พิทักษ์เจ้าสาว 55
เมื่อองค์หญิงเพชร พิชชา นรี ทายาให้
จันทรุสุภางค์ ก็หายใจอย่างโล่งอก
องค์หญิงเพชร พิชชา นรี " ตกลงเจ้าไปโดนอะไรมา ถึง แผลเต็มตัว "
จันทร์สุภางค์ เอามือ ปิดปากและกวักมือให้องค์หญิงเพชร พิชชา นรี เข้ามาใกล้ๆ
องค์หญิงเพชร พิชชา นรี ขยับเข้ามาใกล้ ๆ
จันทร์สุภางค์ :" หม่อมฉัน เดินทางมาจาก รุ่งอรุณปุระ เพคะเดินเท้ามาเลย มีแผลเต็มไปหมด "
อุบล " อุ้ยตาย จริงรึ"
จันทร์สุภางค์ " เบาๆสิ เดี๋ยวองค์ชายอัศวนาวินทร์ก็ได้ยินหรอก "
เมษา และอุบล ปิดปากตัวเอง
ขณะที่สาว ๆ ในห้องเงียบกริบ นานผิดปกติ อัศวนาวินทร์ก็เคาะประตู
ทำให้จันทร์สุภางค์ และองค์หญิงเพชร พิชชา นรี ขยับออกมาห่างกันนิดหนึ่ง
เมื่อประตูเปิดออกมา
จันทร์สุภางค์ยก มือใหว้องค์หญิงเพชร พิชชา นรี
จันทร์สุภางค์ " เป็นพระมหากรุณาธิคุณเพคะที่เมตตา หม่อมฉัน "
องค์หญิงเพชร พิชชา นรี " ไม่เป็นไรก็ช่วย ๆ กันไปนะสิ เดี๋ยวตอนเย็นฉันจะมาทายาให้อีกนะ ลูกจันทร์ "
อัศวนาวินทร์ " เรื่องนี้พี่ดูแลเองจะดีกว่าไม่รบกวนน้อง"
องค์หญิงเพชร พิชชา นรี " แต่น้องมาได้นะเพคะ "
อัศวนาวินทร์ " อีกไม่กี่วันนางคงหายดีแล้ว พี่จะดูแลเอง ถ้านางหายดีพี่จะส่งลูกจันทร์ ไปดูแลน้องเอง ภูผา ธานนท์ไปส่ง องค์หญิงเพชร พิชชา นรี ด้วย "
" พะยะค่ะ " ภูผาและธานนท์ก็เดินไปส่ง
องค์หญิงเพชร พิชชา นรี ตามเดิม
อุบล " องครักษ์จริงรึ หวงจัง เข้าใกล้ไม่ได้ แต่นางสวยน่ารัก จริง ๆนะ "
ภูผา " ก็ องครักษ์จริง ๆ พวกเจ้ายังไม่เห็นตอนเอานางไปเป็นเป้าธนู "
เมษา " น่ากลัวชะมัด "
องค์หญิงเพชร พิชชา นรี " แต่ท่านพี่ก็ดูเอาใจใส่นาง นะ "
ธานนท์ " คงกลัวนางจะเป็นอะไรมากกว่านี้พะยะค่ะ "
องค์หญิงเพชร พิชชา นรี " งั้นฝาก ทูลท่านพี่ด้วย พรุ่งนี้ ข้าจะไปหาลูกจันทร์อีกนางคุยสนุก "
ธานนท์ / ภูผา " พะยะค่ะ กระหม่อมจะทูลองค์ชายให้ "
ธานนท์ และภูผา ก็มารายงาน
อัศวนาวินทร์ เรื่องที่องค์หญิงเพชรพิชชานรี จะมาหาจันทร์ สุภางค์
อัศวานาวินทร์ " ก็คงตามนั้นอีกหน่อยก็ต้องเจอกันอยู่ด้วยกันอยู่แล้ว แต่ก็ต้องพบเป็นเวลา อยู่ด้วยกันตลอดไม่ได้เดี๋ยวแผนการณ์จะควบคุมไม่ได้ "
ทั้งสาม คุยกันที่ระเบียง จันทร์ สุภางค์ก็คงได้แต่ กอดหมอนข้าง ทำเป็นหลับเพราะไม่รู้จะพูดอะไร เมื่อเจอหน้า อัศวนาวินทร์
เมื่อทั้ง 3 แยกย้ายกันเพื่อจะออกไปตรวจ รอบตำหนัก องค์หญิงเพชร พิชชา นรี ก็แวะมา ดูจันทร์ สุภางค์ ที่เผลอหลับ อัศวนาวินทร์ เอามือแตะหน้าผากเบาๆ
และแตะแก้ม เพื่อดูว่าตัวร้อนไหม และเอามือไปแตะหน้าตัวเอง เพื่อดูว่าความร้อนในร่างกาย ต่างกันไหม เมื่อคิดว่าไม่เป็นไร ก็เดินออกไป
จันทร์ สุภางค์ ลืมตาขึ้นมา ชะเง้อดูว่าไม่มีใครก็เลย ลุกขึ้นมา เอามือแตะหน้าผากตัวเอง ว่าร้อนไหม แต่ก็กอดหมอนข้างไว้ รู้สึกโดดเดี่ยว เหงาได้แต่กอดหมอนข้างไว้แล้วนอนต่อ แต่คิดขึ้นได้ว่า ต้องไปทำธุระในห้องน้ำให้เสร็จก่อนที่พวกผู้ชายจะมา
และเเล้วจันทร์ สุภางค์ค่อย ๆ เดินไปเจ็บบ้าง แต่ก็ไม่มากแล้ว เมื่อทำธุระเสร็จก็ค่อยๆเดินออกมาก จันทร์สุภางค์ดีใจมากที่เดินได้บ้างแล้วก็ค่อย ๆ เดินเข้าห้องตัวเองไป
ขณะนั้นอัศวนาวินทร์ เมื่อเดินตรวจตำหนักของ องค์หญิงเพชรพิชชา นรี
เสร็จก็เข้าตำหนัก พบว่าไม่มีใคร เลยเดินหาทั่วห้อง และก็ไปหยุดที่หน้าห้อง
และเคาะประตู
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
