10 ม.ค. 2024 เวลา 04:19 • ท่องเที่ยว
โรงแรม รุกข์ คีรี เขาใหญ่

รีวิวโรงแรม Roukh Kiri - รุกข์ คีรี “ค่าความใส่ใจ เงินซื้อไม่ได้”

รีวิวโรงแรม Roukh Kiri - รุกข์ คีรี “ค่าความใส่ใจ เงินซื้อไม่ได้”
ถ้าพูดถึงโรงแรมแถบเขาใหญ่ ผมว่าทุกคนคงมีโรงแรมในใจอยู่แล้วตามความชอบของแต่ละคน แต่วันนี้ผมจะบอกเล่าประสบการณ์ที่ได้จากการไปโรงแรม รุกข์คีรี โรงแรมเล็กๆ ที่มีที่พักเพียง 8-9 หลัง แถมอยู่ลึกเข้าไปพอสมควรเมื่อเทียบกับ โรงแรมดังๆ ทั้งหลาย
ในแง่ความสวยงามการตกแต่งก็อยู่ที่ความชอบ แต่ถ้าถามผมก็บอกได้ว่าดีงามตามราคา ทุกห้องเห็นวิวเขา สงบเงียบ เฟอร์ทุกอย่างก็ดี ตกแต่งก็ดี มีสระส่วนตัว อาหารที่โรงแรมเยี่ยม แต่สิ่งที่ทำให้โรงแรมนี้ต่างจากทุกโรงแรมที่ผมเคยไปพักมาคือ “ความใส่ใจของพนักงาน” เพราะที่นี่ทุกคนแทนตัวเองด้วยชื่อเล่น ตอบคำถาม เริ่มต้นบทสนทนากับลูกค้าได้เป็นอย่างดี ซึ่งแค่นี้ก็มากพอสำหรับการมาพักผ่อนในโรงแรมตามที่เราคาดหวังไว้ จนกระทั่งได้เจอบริการที่เกินคาดหวังด้วยตัวเอง
เรื่องของเรื่องคือผมเป็นคนที่ออกไปวิ่งริมถนนข้างนอกโรงแรมตามปกติ (ไม่เช้าก็เย็น ทุกทริป ทุกที่) ซึ่งที่นี่ผมออกไปวิ่งตอนเย็นช่วง 6 โมง โดยที่ลืมคิดไปว่าถนนเส้นนี้จะมีไฟถนนไหม ซึ่งแน่นอนครับถนนต่างจังหวัดที่ไม่ใช่ถนนเมนไฟส่องสว่างก็จะมีแค่บางจุดนอกนั้นมืดสนิท ผมก็วิ่งไปจนครบตามตั้งใจแต่พอกลับมาที่โรงแรม ได้ยินพี่ รปภ วิทยุบอกด้านในว่า “ลูกค้ากลับมาแล้ว” ก็ยังไม่เข้าใจว่ามีมิชชั่นตามหาลูกค้าตอนที่ผมออกไปวิ่งเกิดขึ้น
เพราะทางรปภ เห็นว่ามืดแล้วและถนนที่ออกไปวิ่งก็ไม่มีไฟ ตอนนั้น 1830 น. แล้วลูกค้ายังไม่กลับมา จึงขออนุญาตขี่มอเตอร์ไซค์ออกไปตามหาลูกค้า ในขณะเดียวกันทางพนักงานท่านอื่นก็ไปสอบถามแฟนผมว่า ผมกลับมาหรือยัง? ติดต่อผมได้ไหม? แต่ผมไม่ได้เอาโทรศัพท์ไป ผมจึงไม่รู้เรื่องอะไรและวิ่งกลับมาตามปกติ ทุกคนจึงสบายใจยกเลิกมิชชั่นได้
เอาจริงๆ เรื่องราวก็มีเท่านี้แหละครับ แต่ด้วยความใส่ใจของพนักงานตัวเล็กๆ ที่สังเกตุว่าลูกค้าไปวิ่งแล้วยังไม่กลับมา กลับสร้างความประทับใจให้ลูกค้าอย่างผมที่ออกไปวิ่งมาทุกที่ทุกโรงแรม แต่ไม่เคยมีใครสนใจอะไร หลายที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่วิ่งกลับเข้ามาได้พักที่นี่หรือเปล่า ซึ่งความใส่ใจเหล่านี้ มันคือสิ่งที่เงินซื้อไม่ได้ และที่สำคัญ มันคือสิ่งเพิ่มทั้งมูลค่าและคุณค่าและสร้างให้ Roukh Kiri แตกต่างจากทุกโรงแรมที่เคยไปพักมาจนกลายเป็นความประทับใจที่เงินซื้อไม่ได้จริงๆ
วันรุ่งขึ้นผมก็ยังออกไปวิ่งอยู่ดี แต่รอบนี้ออกไปตอน 1700 น. และบอกพนักงานว่า ให้โอกาสผมหน่อยนะ ถ้า 1800 น. ผมยังไม่กลับมาค่อยออกไปตามหานะครับ
โฆษณา