11 ม.ค. เวลา 14:40 • ความคิดเห็น

ตั้งใจกับการมาเป็นผู้ให้ แต่กลับกลายเป็นผู้รับไปซะอย่างนั้น..

ในวันที่เรามาสอนการบ้านให้กับเด็กๆที่มูลนิธิช่วยคนตาบอด
ถ้าเปรียบเรื่องราววันนี้เป็นคู่ชกมวย
เด็กๆเสยหมัดใส่เราจนเกือบทรุด
เริ่มมาด้วยการสปีคคำศัพท์ได้หลายภาษาพ่วงมากับพรสวรรค์ทางการร้องเพลง..
แถมพอถามเรื่องความฝันก็รีบตอบกันโดยไม่มีรีรอ
ยังไม่หมด! เด็กๆยังสอนเราอู้กำเมืองเว้าอีสานถิ่นฐานบ้านเกิดของเค้าด้วย
แต่ยังโชคดีนะ! ที่พอหลงเหลือพื้นที่ให้เราแยบหมัดบ้าง เค้าให้เราเป็นแม่หมอให้ 5555
น้องๆคงจะชื่นชอบการดูลายนิ้วมือมาก เสนอว่า 'พี่ๆดูดวงให้หนูหน่อย'
พอคิดได้..ทีเราละขอพึ่งกุศโลบายหน่อยแล้วกัน
เราบอกว่า'หนูทำข้อสอบมา ได้คะแนนดีใช่มั้ยคะ'
เด็กๆบอก'โหใช่พี่ แม่นมากเลยค่ะ'
เราถือโอกาสนี้แอบเสริมวิตามินทางใจให้ลงไปอีกนิด
'เพราะหนูพยายามไงคะหนูถึงได้มา ถ้าหนูอยากเป็นนักร้องหนูต้องฝึกฝน ลงมือทำบ่อยๆพัฒนาเยอะๆ พี่เชื่อว่าหนูทำได้นะ พี่เป็นกำลังใจให้'
น้องๆพยักหน้าเข้าใจพร้อมบอกว่า..
'หนูจะเป็นนักร้อง หนูอยากให้แม่ คุณครูและเพื่อนๆที่หนูรักเห็น พี่มีรายการแนะนำมั้ยหนูอยากไป ให้เค้ามาถ่ายทำที่นี่ก็ได้นะ..."
เราคิดในใจเออหวะ น้องๆไม่ได้สมบูรณ์แบบทางร่างกาย แต่ทางใจเค้ามาเต็มร้อย เค้าพร้อมทำ เหลือแค่จังหวะและโอกาสเท่านั้น
น้องน๊อคเอ้าท์พี่แล้ว..
ฝ่ายน้ำเงิน(ทีมน้องๆ)ชนะ ฝ่ายแดง(เราเอง)ก็ชนะ
ชนะใจตัวเอง เตือนเค้าก็เหมือนเตือนเรา..
:)
ขอขอบคุณน้องๆที่แบ่งปันความสุขให้กัน
ขอบคุณที่ให้โอกาสพี่ได้เป็นครูสอนร้องเพลง(พุฒเดชอุดมยังวิน )+แม่หมอ (คราวหน้าคิด 200 ฿ 5555)
ขอบคุณที่ให้เราได้ดูแล
ขอบคุณที่สอนภาษาเบลให้แต่แอบแซวว่า "ถ้าให้พี่ทำการบ้านให้ คงใช้เวลาหลายวันแน่เลย" 😂
ขอบคุณนะคะน้องกวาง น้องกิว น้องแก้มที่ชักชวนให้พี่โฟกัสกับปัจจุบันกับเรื่องทำการบ้าน "ไม่ต้องนับข้อถอยหลังหรอก ค่อยๆทำ เดี๋ยวมันก็เสร็จเอง"
แต้งยูทูมัชโซมัชเวรี่มัช หวังว่าจะได้พบกันใหม่ :)
โฆษณา