กลับเข้ารั้วมหาวิทยาลัยอีกครั้งเมื่อแก่
เมื่ออายุเลยเลขหลัก 4 ผมกลับเข้ารั้วมหาวิทยาลัยอีกครั้งหนึ่ง
ผมคิดว่าตนเองคงจะเป็นคนที่มีอายุมากที่สุดในชั้นเรียน แต่ผิดคาด ใครคนหนึ่งอายุมากกว่าผมร่วมยี่สิบปี
ในวัยเกือบหกสิบและจวนเกษียณเต็มทน เขาหอบสังขารไปเล่าเรียนอีกครั้ง
บางคนถาม "เรียนไปทำไม เรียนจบก็เกษียณพอดี"
แต่เหตุผลในการเข้าโรงเรียนของแต่ละคนไม่เหมือนกัน
โชคดีที่เขาไม่ได้เรียนเพื่อปริญญาบัตร คนที่เรียนเพราะค่านิยมปลอม ๆ ของปริญญาบัตร จะไม่มีรอยยิ้มและความสุขบนใบหน้าในเวลาเรียนเช่นนั้นได้
เขาเรียนเพราะอยากเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ
ยิ่งอายุมากขึ้น ผมก็ยิ่งพบว่าโลกเรามีความรู้อีกมากมายที่ผมอยากรู้ ความรู้เปลี่ยนไปตลอดเวลา แต่ก็รู้ว่าในชั่วชีวิตนี้ไม่มีทางเรียนได้ทุกวิชาที่อยากรู้
ในยุคที่ห้องสมุดที่ใหญ่ที่สุดของโลกที่เรียกว่า อินเทอร์เน็ต อยู่ห่างจากเราแค่ปลายนิ้ว เราทุกคนมีศักยภาพในการเรียนรู้มากกว่าคนยุคก่อนนับล้านเท่า แต่แปลกที่ผู้คนไม่ได้รักการเรียนรู้มากกว่าเดิม
เพื่อนเรียนวัยชราตายไปไม่กี่ปีหลังเรียนจบ
เขาพิสููจน์ว่า ชีวิตมีค่าหรือไม่อยู่ที่ตัวเอง ไม่มีใครแก่เกินเรียน
สมองของคนเราไม่ได้หยุดทำงานเมื่อถึงวัยที่สังคมบอกว่า "เรียนไปทำไมกัน?"
คนที่รู้จริงคือคนที่รู้ว่า ตนเองยังรู้ไม่พอ
จาก เบื้องบนยังมีแสงดาว / วินทร์ เลียววาริณ
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
