เราได้รับบทเรียนเกี่ยวกับความรักความสัมพันธ์มามาก สิ่งเหล่านี้หล่อหลอมให้เรากลายเป็นคนด้านชา ไม่ยึดติด มองโลกตามความเป็นจริง เราจะเล่าให้คุณฟัง.....
แฟนคนแรกเราไปไม่รอด ก็เพราะความห่างไกล การไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกันตลอดเวลาเหมือนอย่างที่เคยเป็นมา หนำซ้ำยังอยู่กันข้ามโซนเวลา และในยุคนั้นค่าโทรทางไกลก็แพงมาก เป็นอุปสรรคที่ส่งผลต่อจิตใจและความรู้สึก และแม้จะได้นัดหมายวันเวลาโทรคุยกัน ก็อาจมีวันที่ติดกิจธุระ!! เมื่อติดกิจธุระบ่อยเกินไป มันก็ถูกตั้งคำถาม
ความไม่ไว้ใจกันเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ เริ่มตั้งคำถามใส่กัน แต่เพราะต่างคนก็รักกันมาก คิดถึงกันมาก จึงมีความอ่อนไหวมาก เมื่อถูกตั้งคำถามก็นำมาซึ่งความไม่พอใจ จนกระทั่งความไม่พอใจ นำมาซึ่งความเบื่อหน่ายการพูดคุย และความไม่อยากพุดคุย ก็นำมาซึ่ง "ความห่างเหิน ความเหงาและน้อยอกน้อยใจ" จนมันเกิดช่องว่างที่เปิดโอกาสให้คนใหม่เข้ามา และเพราะมันใหม่ มันจึงมีแต่ความสุข รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ จนเข้ามาแทนที่คนรักเราได้ ในแบบที่ทำให้เราร้ายได้อย่างไม่น่าเชื่อ ที่สุดเราก็เป็นคนเอ่ยปากว่า "เราเลิกกันเถอะ"
ทุกสิ่งอย่าง มีแต่ความไม่แน่นอน
ถึงเวลาเจอย่อมได้เจอ อยู่กันข้ามทวีปก็ต้องได้เจอ
ถึงเวลาจาก ยื้อให้ตายก็ไม่ช่วยอะไร ก็แค่ยอมรับมัน
ไม่แน่ว่าคนที่ตั้งคำถามนี้เองนั่นแหละ
อาจกลายเป็นคนใจร้ายได้ในที่สุด
ทำทุกวันให้ดีที่สุดก็พอแล้วค่ะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
