อุบัติเหตุรัก นักโซเชียล ep 3
"หนูไม่รู้จะทำยังไงแล้วแม่จ๋า หนูสงสารเค้าไม่รู่จะทำไงดีอ่ะแม่" ผมคร่ำครวญ
"เอาละๆให้อยู่ไปก่อนก็ได้ ใครถามก็บอกว่าเป็นแม่บ้านมาดูแลแม่ก็แล้วกัน คงอยู่ไม่ถึงปีหรอก ดีเหมือนกันเด็กๆอยู่ในบ้านจะได้ไม่เหงา ให้ช่วยกันดูแลต้นไม้ที่แม่ปลูกไว้ก็แล้วกัน"
เธอจึงได้อยูในบ้านของผมชั่วคราว ผมพยายามถามถึงเรื่องราวเก่าๆของเธอจากลูกๆของเธอว่าเธอกับลูกๆทำอะไรกันบ้างในแต่ละวันเพื่อจะได้พาเธอไปรื้อฟื้นความจำให้กลับมาโดยเร็ว แต่สิ่งที่ผมได้รับรู้เป็นเรื่องน่าเศร้าทำให้ผมสงสารเด็กๆจับใจด้วยความที่ไม่มีพ่อ เด็กๆจึงไม่มีโอกาสได้ซุกซนอย่างที่ควรจะเป็น
มันอันตรายนะคะ ถ้าเราปีนขึ้นที่สูงอาจทำให้ตกลงมาเจ็บได้
กลางคืนจะมีคนร้ายมีคนไม่ดีเราไม่ควรออกจากบ้านไปไหนครับ
ไม่ได้นะคะมันจะเปื้อน
เดี๋ยวตกน้ำตายกลายเป็นผี
ปุ้กลุ้กเฝ้าสระ
😳😳😞😞
ผมเข้าใจในความที่ต้องเฝ้าระวังความปลอดภัยของคนเป็นแม่ แต่ใช้ชีวิตระแวดระวังแบบนี้โตขึ้นเด็กๆจะอยู่ในสังคมได้ยังไง
ผมตัดสินใจใช้เวลาวันหยุดช่วงที่เธอหลับยาวๆ
พาเด็กๆไปเที่ยว ให้เด็กๆได้ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ
ทำให้ชีวิตของผมมีสีสันมากขึ้น เหมือนมีเพื่อนเล่น เพื่อนกินเพื่อนเที่ยว เราได้ทำในสิ่งที่อยากทำและสิ่งที่ผมเองก็ยังไม่เคยได้ทำ ทำให้ผมกับเด็กๆสนุกมาก การเป็นพ่อปลอมๆของผม ทำให้ชีวิตมีความสุขไปอีกแบบจริงๆ
1เดือนผ่านไป เธอเริ่มนอนน้อยลง ผมทำความเข้าใจกับเธอว่าเธอเป็นแม่บ้านของผมมีหน้าที่ดูแลบ้านและดูแลแม่ของผม เธอเข้าใจและทุกอย่างเรียบร้อยดีดูเหมือนไม่มีอะไร
พอเข้า เดือนที่4 พี่ๆของผมมารับแม่ผมไปเที่ยวเมืองเหนือในช่วงหน้าหนาว เพื่อจะได้ให้แม่ได้พบปะเพื่อนฝูงเก่าๆที่เชียงใหม่ด้วยเพราะบ้านเดิมของแม่ผมเป็นคนเหนือ
ทำให้บ้านของผมจึงสนุกครึกครื้นไปด้วยเด็กๆ
และดูเหมือนเธอจะเริ่มมีอาการดีขึ้น ผมเริ่มใจชื้นรู้สึกดีใจที่เธอจะมีโอกาสได้ความทรงจำกลับคืน
ผมลองพาเธอและเด็กๆไปเที่ยวทะเล ที่ที่เธอเคยไป
กับลูกๆ แต่เธอบ่นปวดหัวอยู่ตลอด ผมคิดว่า เราอาจเร่งเร้าเธอเกินไป เลยเน้นเป็นกิจกรรมที่ทำประจำเช่นเล่นหมากรุก เกมเศรษฐี ซึ่งผมไม่เคยเล่นมาก่อนแล้วเล่นกับเด็กๆนี่สนุกมากจริงๆ
วันหนึ่งหลังจากที่ผมกลับจากส่งเด็กๆ ไปโรงเรียน
พบว่ามีแขกมาเยือนที่บ้าน
"พี่กบคะ ทำไมเดี๋ยวนี้ไม่อัพเฟสเลยอรเป็นห่วงว่าพี่กบจะไม่สบายหรือเปล่าเลยแวะมาเยี่ยม เดี๋ยวนี้ก็ไม่เห็นไปที่ร้านเลยอรคิดถึงมากเลยนะคะ เธอเริ่มเบียดเข้ามาแนบชิด ตามประสาคนเคยสนิทชิดเชื้อ
เกวลินแม่ของเด็กๆถือถาดมาเสริฟน้ำ
อร:: ผู้หญิงที่ไหนคะเนี่ยทำไมมาอยู่ในบ้านพี่กบได้
"อ้อ เธอเป็นแม่บ้านทำความสะอาด พี่จ้างมาดูแลแม่พี่"
ถึงว่าไม่ออกไปหาอรเหมือนเคยแอบซุกแม่บ้านไว้นี่เอง"
"พูดเป็นเล่นอร เค้าเป็นแม่บ้านพี่จะคิดอะไรกับเค้าได้ "
"แต่ถ้าเป็นอรนี่พี่คิดเยอะนะ" ผมหยอดเบาๆประสาคนเจ้าชู้ "
เกวลินมองพฤติกรรมของเราแปลกๆแต่ไม่พูดอะไรแล้วก็ออกจากห้องรับแขกไป ขณะที่อรอุมากำลังอิงแอบแนบชิดกับไหล่ ก็มีน้ำจากที่ไหนก็ไม่รู้สาดที่หน้า
อร:: "อ๊ายอะไรกันเนี่ย"
เกวลิน:: อ่อ..น้ำถูบ้านไง อร่อยไหมหล่ะ
ผม:: อะไรกันเนี่ยเกวลิน
เกวลิน ::มันหยามกันมากไปแล้วนะ คุณทำอย่างงี้ได้ยังไงเอาผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้มาคลอเคลียในบ้านทั้งที่เมียก็อยู่ในบ้าน
อรและผมอุทาน และอุทานขึ้นพร้อมกัน:: "ห๊ะ เมีย!!"
อรอุมาหันมาทุบผมยกใหญ่ผมรีบเบรคเธอไว้
"เข้าใจอะไรผิดแล้วเกวลินเป็นแค่แม่บ้าน"
พูดไม่ทันขาดคำ ซองเอกสารก็ถูกปาใส่หน้าผมอย่างแรง "แหกตาดูสิ๊ว่าตรงท้ายใช่ชื่อคุณไหม?"
อรอุมาคว้าซองเอกสารมาดู หนังสือยินยอมการผ่าตัด
ลงชื่อ "กษิบดินทร์" ความสัมพันธ์ "สามี" ช๊าดเลย ฉิบหายละทีนี้ อรอุมากรี๊ดกร๊าดผลักผมลงบนโซฟา "คนโกหก" และก็สะบัดสะบิ้งออกไป ปล่อยให้ผมเผชิญหน้ากับเกวลินตามลำพัง
โปรดติดตามตอนต่อไป....
- 6
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
