สิ่งที่ไอน์สไตน์กล่าวถึงสะท้อนให้เราตระหนักว่า การคาดการณ์ทางทฤษฎีอาจไม่สอดคล้องกับสถานการณ์จริงของภัยคุกคามทางไซเบอร์ที่มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา การอาศัยเพียงระบบการประเมินช่องโหว่อย่างเดียวอาจสร้างความปลอดภัยที่ไม่ Real Time และอาจทำให้องค์กรต่างๆ ต้องเผชิญกับการโจมตีผ่านช่องโหว่โดยที่คาดไม่ถึง