การทำลายพุทธศาสนาของถังอู่จง (唐武宗)
ในประวัติศาสตร์จีนมีเหตุการณ์ทำลายล้างพระพุทธศาสนาครั้งใหญ่อยู่สี่ครั้ง หนึ่งในนั้นคือเหตุการณ์การทำลายพุทธศาสนาของฮ่องเต้ถังอู่จง สาเหตุหลักๆ เพราะพระองค์ทรงเห็นว่ามีพระและวัดมากจนเกินไป ดังจะเห็นได้จากพระราชดำรัสดังนี้
ครั้นเข้าสู่ภูผาทุ่งกว้างในเก้าแคว้น หรือสองราชธานี ได้พบเห็นมีบรรพชิตเพิ่มขึ้นจำนวนมาก ส่วนวัดวาอารามนั้นก็มีมากขึ้นเป็นเท่าทวี แรงงานจึงสิ้นเปลืองไปกับการก่อสร้าง ทรัพย์สินจึงหมดไปกับการตกแต่ง ทิ้งกษัตริย์บุพการีไปกับการสอนธรรม ละคู่ครองไปกับเรื่องวินัย จึงเป็นการทำลายคนทำร้ายกฎ ไม่มีอะไรจะแย่กว่านี้อีกแล้ว
洎於九州山原，兩京城闕，僧徒日廣，佛寺日崇。勞人力於土木之功，奪人利於金寶之飾；遺君親於師資之際，違配偶於戒律之間。壞法害人，無逾此道。
อนึ่ง หนึ่งชายที่ไม่ทำนา ก็จักต้องมีผู้ที่ต้องอดอยาก หนึ่งหญิงที่ไม่เลี้ยงหนอนไหม ก็จักต้องมีผู้ที่ต้องเหน็บหนาว บัดนี้ ทั้งแผ่นดินมีภิกษุภิกษุณีอันแสนมากมาย เหล่านี้ล้วนต้องรอคนทำนาจึงมีฉัน ต้องรอคนทอผ้าจึงมีใส่
วัดวาอารามก็ไม่รู้ขอบเขต ทั้งหมดล้วนต้องสลักเสลาให้งดงาม จนมิต่างอะไรกับพระมหาราชวัง การที่ทรัพยากรของเมืองจิ้น ซ่ง เหลียง ฉีต้องสิ้นไร้ ประเพณีมีความเสื่อมทราม ก็หนีไม่พ้นจากสาเหตุนี้แล
且一夫不田，有受其飢者；一婦不蠶，有受其寒者。今天下僧尼不可勝數，皆待農而食，待蠶而衣。寺宇招提，莫知紀極，皆雲構藻飾，僭擬宮居。晉、宋、梁、齊，物力凋瘵，風俗澆詐，莫不由是而致也。
เหตุการณ์ในครั้งนั้น มีวัดวาอารามถูกทำลายสี่พันหกร้อยแห่ง มีภิกษุภิกษุณีถูกจับสึกจำนวน สองแสนหกหมื่นกว่ารูป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
