เพื่อน(ไม่)สนิท
“เพื่อนกินหาง่าย เพื่อนตายทำหนัง!”
เพื่อน(ไม่)สนิท ภาพยนตร์ไทยแนว Comedy , Drama ที่เล่าเรื่องราวของเป้ เด็ก ม.6 วัยหัวเลี้ยวหัวต่อที่ต้องย้ายโรงเรียนใหม่กลางคัน และได้พบกับ โจ เพื่อนร่วมห้องที่อัธยาศัยดี และพยายามจะทำความรู้จักกับเป้ แม้เขาจะไม่สนใจเลยก็ตาม แต่แล้วโชคชะตาก็เล่นตลกเมื่อโจเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ เป้จึงเอาเรื่องจริงจากความายของเพื่อนมาเล่าเป็นหนังส่งประกวด
ตอนได้เห็นโปสเตอร์หนังเรื่องนี้ครั้งแรก พูดตามตรงเลยว่าเราแทบไม่คาดหวัง เพราะคอนเซปนี้ก็ไม่ได้หวือหวาหรือผิดแปลกอะไรจากขนบเดิมๆ เรียกได้ว่า GDH กับหนังรักวัยรุ่นก็ของคู่กัน แต่พอได้เข้าไปดูจริงๆเรากลับรู้สึกว่ามันมีจุดที่เกิดคาดและมีประเด็นเยอะกว่าที่คิด อย่างแรกเลยคือฟอร์มของหนัง
ด้วยความที่หนังเล่าแบบกองซ้อนกอง เราเลยจะได้เห็นทั้งมุมกล้องแบบแทนสายตาคนดู ก็คือกองที่ถ่ายทำจริงๆ ภาพก็จะสวยกริบ มีการจัดไฟที่ดี อย่างฉากที่ตัวละครถ่ายทำหนังสั้นกัน ก็จะเลือกใช้โทนสีติดเหลืองส้ม ให้ความรู้สึกอบอุ่นของการเป็นเพื่อน แต่ฉากหลังจากที่โจตายก็มีการปรับสีให้ติดฟ้าขึ้น เหมือนความเหงา เศร้า รวมถึงการตัดต่อก็ถือว่าทำได้ดี
ส่วนภาพอีกมุมจะมาจากตัวละครที่ถ่ายหนังสั้นกันเอง ด้วยความที่ตัวละครไม่ได้มีพื้นฐานหรืออุปกรณ์ที่พร้อมเท่ากองใหญ่ คุณภาพก็อาจจะไม่ได้ดีมาก และภาพที่ออกมาก็เป็นอย่างงั้นจริงๆ หนังเล่นกับความง่ายๆ จนเราเชื่อจริงๆว่าผลงานนี้เด็กทำ ด้วยการตัดต่อพื้นฐาน หรืองานที่คิดไปทำไปเนื้อเรื่องไม่ได้ต่อเนื่อง ซึ่งเราว่านี่แหละที่เป็นสเน่ห์ของหนังเรื่องนี้
นอกจากนี้หนังยังแฝงไปด้วยมิตรภาพของเพื่อน ของคนที่ไม่สนิท อยากสนิท และเคยสนิท ที่ต้องมาเกี่ยวข้องกัน ด้วยการดำเนินเรื่องง่ายๆ อย่างการทำหนังให้เพื่อน และเอาไปเปิดในวันปัจฉิมแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าการดำเนินเรื่องง่ายๆนี้ก็ทำงานกับความรู้สึกคนดูไม่น้อยเลย ยิ่งดูในมุมมองของคนที่พึ่งผ่านชีวิตวัยมัธยมมา เราก็กล้าพูดเลยว่าหนังเรื่องนี้เล่นกับใจเราได้อยู่หมัด อย่างฉากที่เป้ทำคลิปใหม่ให้โจผ่าน powerpoint ก็เป็นฉากง่ายๆที่เรียกน้ำตาเราไปไม่น้อย
นอกจากนี้ยังมีการแทรกปัญหาสังคม ผ่านตัวละครที่มีความเป็นมนุษย์ ทั้งความเห็นแก่ตัว ความโลภ ปากร้าย การตัดสินใจที่ลังเล แม้แต่เรื่องปัญหาสังคมในโรงเรียน ที่เชิดชูเด็กเก่ง จากตอนแรกโจและเป้ไม่มีใครมาสนใจ แต่พอโจตายและเป้เริ่มทำหนังโรงเรียนก็เริ่มให้ความสนใจ มอบเงินทุน และอุปกรณ์ช่วยเหลือ รวมถึงเพื่อนๆเองก็นึกถึงโจมากขึ้น หรือปัญหาความเลื่อมล้ำทางสังคม ที่ตัวละครเป้ขโมยผลงานเรื่องสั้นของเพื่อนไปส่ง
โดยหนังแสดงให้เห็นว่าเป้อยู่ในครอบครัวที่ยากจน ส่วนเพื่อนมีฐานะกว่ามาก ตัวละครเลยมีบทที่พูดประมาณว่า “ถ้าบทนี้มันไม่จำเป็นแล้ว ขอเอาไปส่งแทนได้ไหม” ที่สะท้อนความเหลื่อมล้ำภายในสังคม แล้วหนังก็ยังแอบแทรกมุขในปัจจุบัน อย่างคำฮิต หรือประเด็นการเหยียดเพศ ที่ตัวละครโบเก้พูดว่า “เล่นกันแบบชายแท้ได้ไหม” เรียกได้ว่ากวาดทุกศัพท์ฮิตมารวมไว้ในเรื่องนี้ เหมือนเป็นจดหมายเหตุ 2023 เลยทีเดียว
แต่ความง่ายก็คงเป็นจุดบอดของหนังเรื่องนี้เหมือนกัน เพราะมันไม่ได้ให้ความรู้สึกประทับใจแบบฝังลึกสำหรับคนดูและไม่ได้มีพาร์ทที่โดดเด่นหรือน่าจดจำมากนัก หรือบางจุดที่หนังใส่เข้ามาก็ทำให้เราตั้งคำถามกับมันหลายครั้ง อย่างพวกมุขที่ใส่เข้ามา ตอนแรกๆก็สนุกแต่พอเริ่มดูไปนานๆก็รู้สึกเหมือนหนังจงใจใส่คำพวกนี้เข้ามามากจนเสียอรรถรสไป
โดยรวมของภาพยนตร์เรื่องนี้ เราจัดให้อยู่ระดับที่น่าประทับใจ อาจจะเพราะช่วงวัยและประสบการณ์ส่วนตัวที่เชื่อมโยงกับเรื่องเพื่อนและมิตรภาพได้ง่าย หนังเรื่องนี้เลยได้ใจและน้ำตาเราไปไม่น้อย บวกกับภาพที่สวยการตัดต่อและแสงที่ดี การเล่าที่เข้าใจง่ายสารชัดเจน ไม่ต้องตีความมาก แม้ประเด็นจะไม่ได้แปลกใหม่มากนัก แต่เพื่อน(ไม่)สนิท ก็เป็นหนังไทยอีกเรื่องที่ไม่ควรพลาดในปีนี้เลย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
