29 ก.พ. เวลา 13:32 • สุขภาพ

ในวันที่พายุเริ่มต้นขึ้น...

ฉันไม่อาจรู้ได้ว่าพายุลูกนี้ได้ก่อตัวขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่
รู้ตัวอีกที มันก็ไม่ใช่พายุธรรมดาที่สามารถก้าวผ่านไปได้ง่ายๆเสียแล้ว
มันเริ่มต้นจากอะไรกันนะ
อาจเป็นตอนนั้น ที่ฉันต้องการความรักอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
แต่สิ่งที่ได้กลับมาเป็นเพียงความน่ารำคาญและงี่เง่าในสายตาของครอบครัวรึเปล่า
หรือเป็นตอนนั้น ที่ฉันระบายเรื่องราวสุดเศร้าในชีวิต พร้อมหยดน้ำตา
แต่ได้กลับมาด้วยนินทาลับหลัง และความเกลียดชัง
จากคนที่ฉันเชื่ออย่างสุดหัวใจ ว่าเขาเหล่านั้นคือ 'เพื่อนสนิท'
เพื่อบอกว่าน้ำตามันเหมาะกับคนอย่างฉันมากกว่ารอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
ไม่แน่อาจเป็นตอนนั้น ที่ฉันเริ่มต้นรักใครสุดหัวใจ
แต่กลับได้เพียงการหักหลัง หลอกลวง
เพื่อบอกว่าคนอย่างฉันน่ะหรอ จะมีค่าพอให้ใครสักคนมารัก...
พายุลูกนี้อาจไม่ได้ใช้เวลาก่อตัวแค่วันสองวัน
หากแต่มันก่อตัวมาหลายปีอย่างเงียบๆ
ภายใต้รอยยิ้มของเด็กหญิงแสนธรรมดา
ที่คล้ายกับว่ามันจะสามารถค่อยๆหายไปได้เองตามกาลเวลา
เพียงแค่เธออดทนไว้ เก็บมันไว้ แล้วลืมมันไปซะ
โชคร้าย ที่พายุลูกนี้มันไม่เป็นแบบที่เธอคิด
มันไม่เคยหายไป ยิ่งเธอซ่อนมันไว้ลึกเท่าไหร่
มันกลับยิ่งเพิ่มความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี
กาลเวลาไม่สามารถทำให้พายุในใจเธอสงบลง
แต่มันเอาแต่พัดโหมอย่างรุนแรง ราวกับว่ากำลังรอ
รอแค่วันนั้น.. วันที่มันจะสามารถ
พัดพาเธอหายไปจากโลกนี้ อย่างสมบูรณ์แบบ
Ins_Mind
โฆษณา