7 มี.ค. เวลา 00:00 • นิยาย เรื่องสั้น

15:00 น ในระหว่างที่ผมนอนหลับลึกลงในห้วงแห่งภวังค์

ผมฝันว่าได้เป็นซุปเปอร์แมน ใส่ชุดสีดำ ในข้อมือของผมมีเส้นใยแมงมุม เมื่อสะบัดข้อมือไปข้างหน้า มันก็ปล่อยเส้นใยออกมาได้
ความรู้สึกตอนนั้นมันสนุกมากจริงๆ ผมยิงใยแมงมุมไปตามตึกต่างๆและต้นไม้ ห้อยหัวโหนเหมือนทาซานเจ้าป่าก็ไม่ผ่าน ฝันมีสาวๆมาชื่นชม เต็มไปหมด
แต่ทันใดนั้นในโลกแห่งความฝัน ก็ได้เกิดน้ำท่วม ผู้คนต่างดิ้นรนเอาชีวิตรอด ก็อย่างที่ว่าล่ะครับในโลกแห่งความฝันนั้นไม่มีอะไรสมเหตุสมผลเลย
เรื่องความฝันได้เปลี่ยนไปเป็นอีกเรื่อง ผมมาโผล่อยู่อีกสถานที่แห่งหนึ่ง ในความฝันเหมือนจะเป็นเมืองหลวง ที่มีตึกระฟ้าสูงตระการตา
มีผู้คนพลุกพล่านสัญจรไปมาดูแล้วพวกคนเหล่านี้ จะมาทำงานในเมืองกันนะครับ ความฝันรอบนี้ผม ผมมากับครอบครัว ที่ผมเคยอยู่ตอนสมัยที่ผมยังเป็นเด็ก
ในครอบครัวจะประกอบไปด้วย ปู่ ย่า ป้า พี่ชายและตัวผม น่าแปลกอย่างหนึ่งครับในครอบครัวมี คุณย่าทวด ที่ได้เสียไปแล้ว ยังมีชีวิตอยู่ในโลกแห่งความฝันของผม
สถานการณ์ดำเนินไปอย่างนี้ครับ ตัวผมไปทำงานอะไรสักอย่างนี่แหละ ซึ่งในสถานที่นั้นมีตึกระฟ้าสูงอยู่ 2 ตึกอยู่ระหว่างกัน
ผมกับครอบครัวอยู่ห่าง กันไม่มากผมไปทำงานอยู่ที่อีกฟากของตึกส่วนครอบครัวผมจะอยู่ระหว่างกลาง 2 ตึกนี้
ในขณะที่ผมกำลังจะก้าวเท้าขึ้นบันไดจากชั้น 1 ไปทำงานบนชั้นสูง ผู้คนที่สัญจร อยู่ในสถานที่แห่งนั้น ได้ชี้ขึ้นบนฟ้าแล้วตะโกนว่ามีอะไรกำลังจะตกลงมา
ผมแหงนมองขึ้นบนท้องฟ้า รู้สึกประหลาดใจมากครับ เพราะมันเป็นภาพของตึกที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งขาดกระเด็นสูงขึ้นเหนือหัวเหมือนอุกกาบาต
ความรู้สึก ในตอนนั้นเหมือนมีอะไรที่หนักมากมาทับ รู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก
ไม่กี่วินาทีต่อมาตึกขนาดใหญ่มหึมา ได้หล่น ตกลงใส่อีกตึกหนึ่งที่ผมอยู่ ผมวิ่งหนีเอาชีวิตรอด ผู้คนต่างแตกตื่นวุ่นวายกันไปหมด
ผมวิ่งสุดชีวิตเพื่ออาศัยจังหวะระหว่างตึก 2 ตึกที่ตกกระทบกัน ทันใดนั้นเองเสียงดังกัมปนาทของตึกที่ถล่ม ดังสนั่นหวั่นไหว เศษหิน เศษอิฐปูนขนาดใหญ่หล่นทับผู้คน
มีเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดของผู้คน ดังระงม ผมฉุกคิดขึ้นได้ว่าครอบครัวผมอยู่ระหว่าง 2 ตึกนี้ ผมรีบวิ่งเพื่อที่จะไปหาพวกเขาให้ทัน
ในใจมันหมดความหวังไปแล้วที่พวกท่านจะมีชีวิตรอดเพราะสถานการณ์โดยรอบ มันหนักหนาสาหัสสากรรจ์เหลือเกินมีแต่เศษอิฐเศษปูนของตึกที่ถล่ม
ผู้คนที่รอดชีวิตและหน่วยกู้ภัยได้มาช่วยเหลือพากันค้นหาศพและหามคนเจ็บคนตาย ออกไปจากสถานที่แห่งนั้น
ผม หน่วยกู้ภัยและคนที่รอดชีวิต ช่วยกันหาศพผู้รอดชีวิตที่โดนตึกทับอยู่ และแล้วในความหวังอันลิบหลี่ของผม
ผมเจอย่าเฒ่าคนที่เสียชีวิตไปแล้วในโลกความจริงยังมีชีวิตและยังรอด ผมเจอป้ากับพี่ชาย ที่รอดชีวิต จากการโดนตึกถล่มทับ
ความรู้สึกผมใจชื้นขึ้นมานิดนึง แต่คนที่ยังหาไม่เจอก็คือปู่กับย่า ในระหว่างที่ช่วยกันหาอยู่นั้นผมร้องไห้หนักมาก เพราะคนที่เลี้ยงผมมาตั้งแต่เล็กๆก็คือปู่กับย่า ภาวนาอย่าให้เป็นอะไรเลย
ผมค้นหาตามช่องว่างระหว่างอาคารที่พอจะมีช่องว่างแคบๆ ในความฝันผมค้นหาอยู่นาน ขณะค้นหาผมร้องไห้ตลอดเวลา
หน่วยกู้ภัยและคนที่รอดชีวิต ต่างพากันค้นหาครอบครัวตัวเอง เสียงร้องไห้ดังระงมปนกันไปหมด รวมถึงเสียงร้องไห้ของผมด้วย
และแล้วในความโชคดีของโชคร้ายผมก็เจอพวกท่านแต่เจอในสภาพร่างอันไร้วิญญาณของทั้งคู่นอนเคียงกัน ทั้งคู่โดนเศษอิฐและปูนขนาดใหญ่ทับ มีเลือดออกมาเต็มร่างไปหมดจากการบดทับขยี้ของตึก
ผมร้องไห้หนักกว่าเดิมสะอึกสะอื้นเหมือนคนจะขาดใจตาย สภาพโดยรอบศพของทั้งคู่มีวัตถุดิบในการทำอาหารพวกกะลามะพร้าวที่กำลังจะประกอบทำของหวาน เพื่อรอหลานซึ่งก็คือผมที่กลับมาจากทำงานเพื่อจะได้กิน
แล้วภาพความฝันก็ตัดมาที่ป้าและพี่ชาย พวกแกทำอาหาร แต่วัตถุดิบในการทำก็คือศพของปู่กับย่า ครอบครัวต่างร้องไห้เสียใจบรรยากาศเต็มไปด้วยความโศกเศร้า
ผมรู้สึกโกรธและสงสัยว่าทำไมเอาศพของปู่กับย่ามาทำอาหาร จังหวะนั้นผมเหลือบมองไปที่หม้อต้มซุปที่มีหัวของปู่ แกลืมตาขึ้นแล้วตะโกนว่าพวกมึงจะร้องไห้กันทำไมหนวกหูกูตายไปแล้วนะ
ผมตกใจครับแต่ก็ยังร้องไห้อยู่ พี่ชายกับป้าตักเนื้อที่ทำจากศพปู่กับย่าขึ้นมากิน พี่ชายผม ตักส่วนหัวของปู่ขึ้นมาใส่จาน แล้วก็พูดว่ากูจะกินส่วนของหัว
ในความฝัน ผมตักกินได้คำหนึ่งปนไปด้วยความโศกเศร้า แต่ก็ต้องคายออกเพราะผมกินไม่ลง หลังจากนั้นผมก็ตื่นจากความฝันมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง
หลายท่านที่ฟังมาถึงตรงนี้อาจมีคำถาม ในใจและงงกับสิ่งที่ผมพูด ไม่จำเป็นต้องสงสัยหรอกนะครับเพราะมันคือโลกแห่งความฝัน
ในความฝันไม่มีอะไรสมเหตุสมผลครับ ที่เอามาเล่าก็เพื่อความสนุก แต่ในขณะที่ผมฝันมันไม่สนุกเลยสักนิดครับ ตอนที่ผมตื่นขึ้นมา ยังรู้สึกสะเทือนใจกับสิ่งที่ผมฝันอยู่เลย
ครั้งหน้าจะมีเรื่องราวความฝันมาเล่าอะไรอีก ก็ฝากติดตามด้วยนะครับ คืนนี้ขอให้ทุกคนนอนหลับฝันดีพักผ่อนให้เต็มที่ พร้อมกับต้อนรับเช้าวันใหม่
โฆษณา