เสียงเด็กน้อยร้องจ้า ตามมาด้วยเสียงพ่อ ที่ดึงถ้วยแกงหนีมือลูกชายที่กำลังตักแกงอยู่ พร้อมกับตะคอกใส่ ด้วยคำพูดว่า "มึงอย่ามากินแกงถ้วยเดียวกับกูนะ" เสียงของแม่มาดังมา "แกจะอะไรนักหนากับลูก มันไม่ใช่ลูกมึงหรือไง" พร้อมกับดึงตัวลูกชายออกจากวงกินข้าว และไปตักแกงมาให้ลูกชายอีกถ้วยเพื่อแยกวงกินข้าวกับพ่อ ผมร้องให้และมองหน้าพ่อ น้อยใจ เสียใจ ร้องให้ไป กินข้าวไป นี่คือครั้งหนึ่งที่ต้องร้องให้และเสียใจ มันอยู่ในความทรงจำ เป็นแผลในใจตลอดเวบา นึกขึ้นมาที่ไรเสียใจทุกครั้ง