2 เม.ย. เวลา 11:30 • นิยาย เรื่องสั้น

เสียงปืนดังลั่นทุ่ง ดังไปไกล...

ไอ้แม้นยืนรออย่างเงียบๆหลังจากโทรแจ้งตำรวจที่สน.เรียบร้อยแล้ว
ชบานั่งตัวสั่นอยู่ในห้องนอนด้วยความกลัว
นอกบ้านมีร่างของชายวัยเบญจเพสนอนแน่นิ่งไร้ลมหายใจอยู่
ฑูตมรณะสีดำทำหน้าที่ของมันอย่างแม่นยำและไร้ความปราณี
นาฬิกาบอกเวลาตี4
แม้นเอ้ย...
เป็นเสียงของแม่ที่พาไอ้แม้นกลับบ้าน
มันลาออกจากทหารพรานหลังรับใช้ชาติมาได้5ปี
5ปีกับหน้าที่ที่มันรัก
แต่ความรักในบุพการีของมันเหนือกว่าหน้าที่ที่มันทำอยู่
มันกลับมาพร้อมเมียกับลูกสาว ปลูกบ้านใหม่ออกไปไม่ไกลจากบ้านพ่อแม่
แล้วมันก็เริ่มทำงาน
ไร่นาสวนผสมของไอ้แม้นเป็นที่ลือว่างามนัก มีแขกไปใครมาเยี่ยมเยือนขอความรู้จากมันอยู่เสมอ กระทั่งเกษตรอำเภอก็ไม่เว้น
ข้าก็ทำตามแบบที่เขาบอกกันมานี่ล่ะ ดัดแปลงเอาเองบ้างอะไรบ้างตามหน้างาน
นี่คือสิ่งที่มันพูดกับเพื่อนๆอยู่บ่อยครั้ง
เมียรักจากไปได้5ปี
ไอ้แม้นยิ่งเงียบขรึมไปอีก
ปากมันหนักนัก
มันดูแลชบาเป็นอย่างดี ส่งเสียให้เรียนหนังสือ ครั้นชบาจบม.3ก็ขอว่าไม่เรียนต่อจะไปทำงานที่โรงงานในละแวกบ้านแทน มันก็ให้ตามที่ขอ
หนูเรียนไม่ไหว หัวไม่ไป สู้เอาเวลาไปทำงานดีกว่า
ชบาเลื่องลือว่างามนัก ไม่แพ้แม่ของมันเมื่อครั้งที่กลับมากับไอ้แม้น สมัยนั้นคนมองตามกันตาละห้อย
ติดตรงผัวมันชื่อแม้นนี่ล่ะวะ กูละเสียววาบ
เสียงขี้เมาปากเปราะเอ่ยขึ้นอย่างยำเกรงในวงเหล้าเมื่อพูดถึงไอ้แม้น
ชบามีคนมาติดพันอยู่ไม่น้อย ไม่ว่าจะคนงานในโรงงานหรือคนในหมู่บ้าน
แค่ชายตา หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ก็แทบจะตีกันตาย
ชบาทอดสะพานไมตรีให้หลายคน แต่ไม่ได้จริงจังกับใคร
คงมีแต่ไอ้ก้านกับนายช่างใหญ่ที่โรงงานเท่านั้นที่ดูจะมีภาษีดีกว่าเพื่อน ค่าที่ว่าเห็นชบาเดินเกี่ยวก้อยกับทั้งสองอยู่บ่อยๆ
บ่อยเข้าขี้ปากชาวบ้านก็นินทาเรื่องของทั้งสามคนกันให้แซ่ด
แล้วมันก็มาถึงหูของไอ้แม้นจนได้
แล้งนี้โจรชุกชุมนัก ฉวยปล้นวัวควายไก่หมูของชาวบ้านไปได้โขอยู่ ไม่เว้นแม้ผลหมากรากไม้ที่ปลูกไว้ทั้งกินทั้งขายยังชีพ
เดือดร้อนกันไปทุกหย่อมหญ้า
ตำรวจกวดขันตามตัวกันแต่ก็ยังจับไม่ได้ไล่ไม่ทัน
ไอ้แม้น ข้าว่าช่วงนี้เอ็งก็ต้องระวังหน่อยนะ บ้านเอ็งไกลจากคนอื่น อาจมีพวกมันมาซุ่มดูอยู่
ดาบชดคนรู้จักเก่าแก่เอ่ยเตือน
ขอบคุณครับน้า ผมเองก็ระวังอยู่เหมือนกัน
ไอ้แม้นเอ่ยพร้อมยกมือไหว้ขอบคุณ
ไม่กี่วันเหมือนตาเห็น
บ้านไอ้แม้นโดนเข้าจนได้
ผิดกันที่คราวนี้พวกโจรโดนสอยไปสอง ที่เหลือวิ่งหนีแตกกระเจิง เอาอะไรไปไม่ได้สักอย่าง
ตำรวจเข้าตรวจและสอบปากคำ เรียบร้อยไม่นานก็ปล่อยไอ้แม้นกลับบ้าน
ชื่อเสียงแม้นปืนดุกลายเป็นที่ร่ำลือไปทั่วทุ่ง
ไอ้ก้านกับนายช่างใหญ่ขับเคี่ยวแย่งชิงหัวใจของสาวชบามาเรื่อย
ศึกชิงนาง
แต่ยังไม่ทันจะได้เปิดศึกก็มาเกิดเหตุไอ้ก้านโดนยิงตายคาบ้านไอ้แม้นเสียก่อน
กูนึกว่าโจรเข้าบ้าน เลยส่องเข้าให้ ที่ไหนได้เป็นไอ้ก้านไปเสียฉิบ
แล้วมันมาทำอะไรตอนนั้นวะ
ไอ้แม้นได้แต่ส่ายหน้า
ชบาเก็บตัวเงียบ ไม่เอ่ยอะไรสักคำ
ได้แต่รื้อกระเป๋าออกมาจัดของเก็บขึ้น
น้ำตาไหลออกมาอย่างเงียบๆ
นายช่างใหญ่กลับเมืองกรุงไปแล้ว
โควิด-19
โรงงานปิดชั่วคราว
พนักงานบางส่วนถูกเลิกจ้าง
ชบาก็พลอยโดนไปด้วย เพียงแต่ยังอยู่ได้อย่างสบายที่บ้านไร่ท้องนา ช่วยงานไอ้แม้นไปเรื่อยๆ
เสียงเด็กทารกร้องดัง คนเป็นแม่รีบเอานมให้กินจึงเงียบเสียงลงแล้วหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
ขี้ปากชาวบ้านเงียบไปนานแล้วแต่ยังมีคนฟื้นฝอยหาตะเข็บกันอยู่
มันเอาลูกทำเมีย
ลูกมันที่ไหน ลูกติดเมียมันเว้ย ไม่ใช่ลูกมันจริงๆ
เสียงเงียบลงพร้อมก้มหน้างุดเมื่อไอ้แม้นกับชบาและลูกน้อยแบเบาะเดินผ่านมาจะเข้าอำเภอเพื่อไปโรงพยาบาล
เช้านี้แดดแรงนัก...

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา