สิ่งที่ผมอธิบายอาจจะไม่ถูกนะครับ
กรรมคือเจตนา มีเจตนาอยากจะทำให้สัตว์ตาย ขึ้นชื่อว่าบาปทั้งนั้น หากไม่มีเจตนาที่อยากจะทำร้ายหรืออยากให้เขาได้รับความทุกข์ ก็ไม่บาป
นี่คือความรู้สดๆใหม่ๆที่ผมพึ่งได้เมื่อวาน
ผมมองว่า เพราะมีเหตุทำให้เกิดสิ่งนั้น เหตุคือ เพราะมีคนมองว่า ผู้ป่วยที่รักษาไม่หาย ควรมีสิทธิ์ตัดสินใจในการจบชีวิตตัวเอง จึงนำเรื่องนี้เข้าไปอภิปรายในสภา และผ่านประชามติ จนกลายมาเป็นกฎหมายอยู่ในมาตรา และประกาศใช้กฎหมาย แพทย์ผู้ทำการรักษามีหน้าที่รักษาผู้ป่วย การทำร้ายผู้ป่วยนั้นผิดจรรยาบรรณแน่นอน
แต่เมื่อประเทศมีกฎหมายนี้ จึงเป็นการบังคับไปในตัว แพทย์ไม่มีทางเลือก เมื่อผู้ป่วยร้องขอใช้สิทธิ์ในการจบชีวิต ก็จะต้องมีแพทย์ที่ทำหน้าที่ตรงนี้โดยหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อผู้ป่วยผ่านกระบวนการรักษาและการประเมินในขั้นตอนทุกสิ่งทุกอย่าง พอถึงขั้นตอนที่แพทย์ต้องทำการการุณยฆาต แพทย์ที่ทำไม่มีเจตนาที่จะทำ เพราะมันผิดจรรยาบรรณของแพทย์อย่างมาก แต่ก็ต้องทำโดยเสียไม่ได้ เพราะมันเป็นหน้าที่ มันเป็นกฎหมาย เป็นสิทธิ์อันชอบธรรมของผู้ป่วย แพทย์จึงจำใจทำ ผู้ป่วยไม่มีจิตผูกพยาบาทกับแพทย์ จึงไม่เป็นบาป
นี่คือเป็นไปตามเหตุปัจจัย เพราะสิ่งนี้มี สิ่งนั้นจึงมี เพราะมีกฎหมาย แพทย์จึงต้องทำการุณยฆาต
ทีนี้ ลองมาดูอีกกรณีหนึ่ง
สมมุติว่าผมทำงานอยู่ที่บ้านกับพ่อแม่ ใช้ชีวิตโดยปกติสุข ฟังธรรมะ ฟังพระเทศน์ทุกวัน สมมุติว่าผมกำลังปฏิบัติตน เพื่อที่จะเจริญรอยตามพระพุทธเจ้า ผมกำลังนั่งปลูกผักกับแม่ เปิดธรรมะฟังไปด้วย อยู่ๆมีบุรุษไปรษณีย์เดินเข้ามาในบ้าน พร้อมกับยื่นจดหมายจากกองทัพบก เรียกตัวบุคคลชายฉกรรจ์เข้ารับหน้าที่กองทัพ เพื่อเป็นแนวหน้าในสนามรบ
ทีนี้ ผมไม่อยากไป ผมไม่อยากฆ่าใคร ผมไม่ต้องการเบียดเบียนใคร ผมแค่อยากใช้ชีวิตปกติสุขไปวันๆกับครอบครัว แต่ผมหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะนี่คือกฎหมาย คือกฎอัยการศึก เมื่อประเทศชาติเรียกตัวไป ผมก็ต้องไป ขัดขืนไม่ได้ ถ้าขัดขืนผมก็มีโทษ เมื่อประเทศชาติสั่งให้เอาชีวิตไปแลก เพื่อรักษาดินแดน ผมก็ต้องไปรายงานตัวที่อำเภอ
พอไปถึงแนวหน้า ผมกลัว แล้วก็ไม่อยากยิงใครตาย แล้วก็กลัวคนอื่นจะมาทำร้ายผมด้วย ไม่รู้จะทำอย่างไร จึงทำไปตามหน้าที่ เขายิงมา ผมก็ยิงกลับ ผมฆ่าคน ผมตะโกน ผมตกใจ ผมต่อสู้ ผมช่วยเพื่อนฆ่าคนอย่างโหดเห*้ยม ตอนนั้นเจตนาเกิดขึ้นในจิต ก็ถือว่าเป็นบาปเหมือนกัน เป็นกรรมเหมือนกัน ต่อให้เดิมทีไม่อยากทำก็ตาม แต่ก็โดนเหตุการณ์บังคับจนจิตเต็มไปด้วยโทสะ คนที่ผมฆ่าก็มีจิตผูกอาฆาต ส่งผลเป็นกรรมสืบเนื่องไปอีก
นี่แหละ กรรมจึงน่ากลัว ภัยในวัฏฏะจึงน่ากลัว เพราะมันจะบีบเค้นเรา จนหนีไปไหนไม่ได้ คนสมัยก่อนในยุคสงคราม จึงมีกรรมร่วมกันทั้งหมด เขาไม่ได้เกิดมาเพื่อที่อยากจะฆ่า แต่โชคชะตาและกฎแห่งกรรมพาเขาไป บางคนถือศีลฟังธรรม กำลังจะบวชแท้ๆ แต่โชคชะตาก็ดันพาเขาไปฆ่าคน ทั้งที่เขาไม่อยากทำเลย
คนในยุคนี้จึงโชคดี ที่เราเกิดมาในยุคที่ประเทศชาติว่างเว้นจากสงครามใหญ่ ขอภาวนาให้ประเทศอย่ากระโดดเข้าไปร่วมสงครามเลย ผู้ที่ตัดสินใจเข้าร่วมสงคราม คือทำกรรมหนักมาก เพราะจะพาชีวิตของคนหลายคนไปทำกรรมหนักด้วย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
