ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ ?
เรามักได้ยินกันบ่อยๆ ว่า “ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์”
ในตอนแรกที่ผมได้ยินวลีนี้ ผมนึกปฏิเสธในใจโดยทันที ผมคิดว่าเมื่อเรามีความรัก จิตใจของเราจะแจ่มใส เบิกบาน มีความสุข แม้ในบางครั้งจะมีความขัดแย้งกันบ้าง แต่คงไม่ถึงกับทุกข์หรือเปล่า ?
จนหลังจากผมผิดหวังในความรักมาหลายครั้งในสถานการณ์ที่แตกต่างกัน มันทำให้ผมเห็นสิ่งหนึ่ง ที่แอบซ่อนอยู่ภายในเบื้องลึกของจิตใจ
นั่นคือ การที่ผมคิดว่าตัวเองเป็นเหมือนจิ๊กซอว์ตัวหนึ่งที่มีเกินในบางที่ และมีขาดในบางมุม การมองหาแฟนของผมในแต่ละครั้งนั้น มักจะเป็นคนที่เข้ามาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไป บางครั้งโชคดีเจอคนที่ขาดในส่วนที่ผมเกินพอดีด้วย กลายเป็นยิ่งลงตัวเข้าไปใหญ่
แต่ถึงจะเจอคนที่เข้ากันขนาดนั้น ก็ยังไม่วายต้องผิดหวัง เลิกรากันไปด้วยเหตุผลต่างๆอยู่ดี เพราะมันจะมีจุดที่เราต้องยอมฝืนใจตัวเองในบางเรื่อง เพราะกลัวจะเสียเขาไป และทุกครั้งที่เลิกกัน ผมจะรู้สึกโหวง เคว้งคว้าง เหมือนขาดอะไรไป ชีวิตไม่มีสีสันเหมือนเคย โลกนี้ไม่น่าอยู่อีกต่อไป รู้สึกทุกข์จนทนไม่ไหว และไม่รู้จะดำเนินชีวิตต่อไปยังไงท่ามกลางความรู้สึกเหล่านี้
จนกระทั่งวันหนึ่ง ผมก็มานั่งคิดว่าเราจะยอมให้ตัวเองต้องมาเจอความรู้สึกแบบนี้ไปอีกกี่ครั้งกัน จะต้องทุกข์เพราะความรักไปอีกกี่หน ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเราจะไหวอีกสักกี่ปีกัน
นั่นจึงทำให้ผมเห็นหนทางใหม่ ในเมื่อเราหวังพึ่งคนอื่นให้มาช่วยเติมเต็มจิ๊กซอว์ที่มีส่วนขาดส่วนเกิน แล้วมันไม่เป็นผล แล้วทำไมเราไม่เติมตัวเองให้เต็มดูล่ะ
เพราะถ้าเราสมบูรณ์ได้ด้วยตัวเอง เราก็ไม่ต้องทุกข์ใจเพียงเพราะใครจะไป ใครจะมาอีก
หลังจากผมคิดได้ดังนั้น จึงเริ่มย่อยตัวเองออกมาว่าจริงๆแล้วเราขาดอะไร โดยเริ่มจากเรื่องพื้นฐานที่สุดของชีวิต เริ่มสร้าง และเสริมความมั่นคงให้ปัจจัย 4 ของตัวเอง
เพราะสุดท้ายหากเราพึ่งพาคนอื่นในเรื่องพื้นฐานเหล่านี้ มันจะกลับกลายเป็นกรงขัง ทำให้เรายอมฝืนตัวเองเพียงเพราะคิดว่า ถ้าฉันขาดเธอไป ฉันจะไม่มีที่อยู่ ฉันจะต้องอด ฉันจะไม่มีเครื่องนุ่มห่มสวยๆ ฉันจะไม่มีใครดูแลตอนป่วย ตอนแก่ เป็นต้น การฝืนตัวเองนั้นนำมาซึ่งความทุกข์
ผมเคยคิดว่าตัวเองกลัวเสียคนที่เรารักไป เพราะเรารักเขา แต่พอมองเข้าไปลึกๆแล้ว เปล่าเลย เรากลัวเสียเขาไปเพราะเรากลัวเสียสิ่งที่เขาให้เราได้มากกว่า
ในตอนแรกๆของการเติมเต็มตัวเอง จะค่อนข้างยากผมพูดกับตัวเองเสมอว่า อดทน เพราะการพึ่งพาคนอื่นนั้นง่าย มันตามมาด้วยความทุกข์ที่เราไม่อยากเจอ
แต่เมื่อเราเดินหน้า เราจะเริ่มรู้จักทาง สิ่งที่ยากจะค่อยๆง่ายขึ้น ในวันนี้ผมรู้แล้วว่าความทุกข์จากการรักนั้นคือการที่เรายังไม่พร้อม และหวังพึ่งพาคนอื่นมากเกินไป
หากผมสมบูรณ์ได้ด้วยตัวเอง ผมคงไม่ต้องเป็นทุกข์เพราะความรักอีก ถึงตอนนั้นคนที่จะเข้ามาเป็นแฟน คงเป็นคนที่มีเป้าหมายชีวิตเหมือนกัน และอยู่กันไปเหมือนเพื่อนร่วมทาง ไม่ได้ต้องมาพึ่งพากัน ต่างคนต่างไม่ต้องฝืนใจตัวเองเพราะกลัวเสียใครไป จะมีแต่ความปราถนาดีให้กัน คอยระวังหลังให้กัน คอยปลอบประโลมกัน ให้กำลังใจกันและกัน จนกว่าจะไปถึงปลายทาง และการทำอะไรให้กันเหล่านั้น ย่อมไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน แต่เราต่างให้เพราะพวกเรามีมากพอแล้วต่างหาก
นี่คงจะเป็นเรื่องราวความรัก ที่เป็นทุกข์ในตอนแรก แต่เมื่อเรามองเห็นตัวเอง เข้าใจตัวเอง รักตัวเองมากพอ เราก็จะเจอความรักที่ไม่ได้ทุกข์เพราะรักอีกต่อไป
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
