เอาเป็นว่า
ผมเคยตอบไปในโพสต์หนึ่งที่ถามว่า
ความเป็นผู้ใหญ่
วัดกันที่อะไร?
ผมตอบไปว่า
เมื่อไหร่ก็ตาม
ที่ใครคนหนึ่ง
เริ่มบอกกับตัวเองว่า
‘ฉันจะมีชีวิตอยู่
เพื่อผู้อื่น’
คนๆนั้นไม่ว่าจะมีอายุเท่าไหร่
ผมถือว่า
คนๆนั้นเป็น
‘ผู้ใหญ่’
แล้ว!
• ดังนั้น
คนเราจึงวัดกันที่ความคิด
และ “คำถาม” ที่ออกมาจากใครๆ ก็เป็นกระจกสะท้อนถึง “วิธีคิด” ของเขา
สำหรับเด็กๆที่วิวัฒนาการทางสมองยังไม่สมบูรณ์สูงสุดตามวัย
พวกเขายังมีแนวคิดแบบ
me, me, me and me!
เพราะพวกเขายังอยู่ในช่วงวัยที่ต้องพึ่งพิงผู้ปกครอง
เราทุกคนก็เคยเป็นแบบนั้น!
“อัตตา” หรือ “ego” จึงสูง
การเรียกร้องความสนใจเพื่อความอยู่รอดทางธรรมชาติจึงยังมี เหมือนลูกนกที่ร้องเสียงดัง เพื่อให้พ่อแม่นกป้อนอาหารให้
• ถ้าเป็นผม ผมจะไม่ตอบคำถามเหล่านั้น
ในทางตรงกันข้าม
ผมจะตั้งคำถามกลับไปว่า
หนูรู้ไหมว่า
อาหารคำ่คืนนี้ที่เราพึ่งกินไป
เราต้องจ่ายเงินไปซื้อเท่าไหร่?
และใครเป็นคนหาเงินมาจ่ายค่าอาหารนั้น
และมื้อต่อๆไป
แล้วการทำงานหาเงิน
มันต้องแลกกับอะไรมาบ้าง?
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
