Blockdit Logo (Mobile)
ฟังไปฟังมา-FPFM
•
30 มี.ค. เวลา 14:31 • ดนตรี เพลง

[รีวิวอัลบั้ม] WE DON’T TRUST YOU - Future & Metro Boomin’ >>> รวมหัวถีบส่ง

If Young Metro don’t trust you, I’m gon' shoot you.
Right Now - Uncle Murda Feat. Future
-นี่คือวลีเด็ดที่เป็นหนึ่งใน producer tag ประจำตัวของ Metro Boomin’ ประทับตราไว้ในเกือบทุกงานเพลงที่เขามีส่วนร่วม (tag อื่นๆ เช่น Metro Boomin’ want some more n****, Young Metro Young Metro Young Metro) ปฏิเสธไม่ได้ว่าโปรดิวซ์เซอร์ถิ่นแอตแลนต้าท่านนี้ช่างคิดในการสร้าง branding เป็นของตัวเอง (ซึ่งจำเป็นมากๆในยุคนี้ หากใครอยากได้รับการจดจำ)
-โดยต้นกำเนิดประโยคสุดห้าวเป้งมาจากเพลง Right Now ของ Uncle Murda ที่ได้ Future มาร่วมแจมและเป็นคนแรปประโยคนี้เป็นครั้งแรก ก่อนที่จะ viral จริงๆในเพลง Jumpman ของ Drake & Future และ Father Stretch My Hands, Pt. 1 ของ Kanye West ซึ่งเป็นคนที่ฮาก๊ากกับวลีเด็ดนี้ คะยั้นคะยอให้ไอ้หนุ่มต้องเอาใส่ในเพลงให้จนได้ และนั่นเป็นย้ำชัดถึงความมั่นใจที่ถูกต้องจนเกิดกระแส meme แซวกันสนุกสนาน
-อย่างไรก็ดี ไม่ใช่แค่การสร้างป้ายกำกับประทับตราที่น่าจดจำเท่านั้น ซาวนด์ของไอ้หนุ่ม Metro ก็มีลายเซ็นต์ที่ชัดเจนในแง่ของบรรยากาศหม่นมืดแฝงด้วยพลังงานแห่งความเยือกเย็น ไม่เน้นพลุ่งพล่าน ไม่ได้ระเบิดกระท่อมเป็นเรื่องเป็นราว สายนักฟังย่อมถูกใจกับสูตรนี้จนได้รับการยอมรับ นำพาสู่การมีอัลบั้มเป็นของตัวเองถึง 2 ชุดที่พรั่งพรูไปด้วย All Star Rappers แทบทั้งสิ้น
-ในขณะที่ Future เป็นศิลปินคู่บุญตั้งแต่ Day 1 ในช่วงมิกซ์เทปยุคแรกๆ และการมีไอ้หนุ่ม Metro จึงเปรียบเสมือนอาวุธลับอันแสนเยือกเย็นที่เสริมความเป็น Future ให้ดูขรึมๆกรึ่มๆน่าฟังเป็นพิเศษ ที่สำคัญซิงเกิ้ลฮิตของ Future ส่วนใหญ่ก็รังสรรค์โดยไอ้หนุ่ม Metro แทบทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็น Mask Off, Low Life, Blow a Bag, Jumpman และอีกมากมาย
-ที่ขอท้าวความเยอะเพื่อให้เห็นภาพว่า ทั้งคู่เป็นอีกหนึ่งดูโอ้ rapper-producer ที่แข็งแกร่งมากจนทุกคนสัมผัสได้ และทั้งคู่เคยเว้นระยะห่างการรวมงานกันมาแล้วกว่า 5 ปี หลายคนก็สงสัยว่าเพราะอะไร ทำไม Future ไม่เข้าร่วมตั้งแต่งานชุดแรก NOT ALL HEROES WEAR CAPES จนกระทั่งการกลับมาเข้าร่วมในอัลบั้มชุดสอง HEROES & VILLAINS ความสงสัยดังกล่าวก็ได้หายไป ยิ่งออกงานคู่แบบนี้ มันจึงเป็นโมเมนต์ที่น่าจับตามองเป็นพิเศษ ความ hype มันหลั่งได้ที่
-ด้วยความที่ผมก็เห็นการวนเวียนของทั้งคู่บ่อยเป็นพิเศษ โดยเฉพาะ Future หลังจากสำแดงเดชพลังน้ำลีนใน DS2 แกก็ทำตัวไม่ต่างจากการเป็นพ่อลูกดกในชีวิตจริงเลยฮะ โปรเจคต์อัลบั้มแตกหน่อเยอะมากๆ ไม่ว่าจะเป็น มิกซ์เทป, โปรเจคต์อัลบั้มคู่กับแรปเปอร์ท่านอื่น, สตูดิโออัลบั้มที่ถี่ใช้ได้ ล้วนแล้วแต่เป็น Trap ที่เราก็ต่างคาดเดาได้ทั้งสิ้นราวกับว่า DS2 ได้กลายเป็นหัวเชื้อที่เป็น prototype ไปแล้วจริงๆ
-ส่วน Metro Boomin’ ก็เริ่มคาดเดาได้ไม่ต่างกัน ยังดีที่ผลงานอัลบั้มเดี่ยวของแกเริ่มให้น้ำหนักความเนี๊ยบมากขึ้น ด้วยปริมาณที่พอดิบพอดีสอดรับกับยุคนี้ที่ยิ่งรวบรัดได้เท่าไหร่ ย่อมได้เปรียบเมื่อนั้น พอไอ้หนุ่ม Metro ต้องมาปรับเคมีของรุ่นพี่ Future เราจึงได้งานที่ยังคงนิยาม Tradional “Future” ที่เนี๊ยบเข้าสูตรไอ้หนุ่ม Metro ที่เพิ่มพูนประสบการณ์ในการปรับให้อยู่ในร่องกับรอย
แต่นั่นก็เป็นความเนี๊ยบที่ยังคงคาดเดาได้อยู่ดี และนี่อาจเป็นเหตุผลที่ผมไม่ค่อยคาดหวังอะไรมากนัก นอกเสียจากการได้เห็นซีนการรวมตัวของแรปเปอร์-โปรดิวซ์เซอร์คนโปรดก่อนที่จะรีไทร์ไปเสียก่อน
-WE DON’T TRUST YOU ไม่ใช่แค่การหยอกล้อกับวลีเด็ดประจำตัวโปรดิวซ์เซอร์ แต่ยังทำหน้าที่ในการปักธงโชว์ความเหนือ ความ(แทร่)ในเกมส์ฮิปฮอป และการแบ่งพรรคแบ่งพวกอย่างเห็นได้ชัด โดยมีคลิปด่ากราด diss ทั้งวงการฮิปฮอปของแรปเปอร์ในตำนานผู้ล่วงลับ Prodigy แห่ง Mobb Deep ในปี 2003 มาเป็นตัวปักธงอุดมการณ์มาเป็นตัวตั้ง โดยมีใจความประมาณว่า “วงการฮิปฮอปในช่วงนั้นแม่งไม่ปังเอาเสียเหลือ เต็มไปด้วยขยะ ฟังกันไปได้ไงวะ บลา บลา บลา” เป็นการสั่งเสียก่อนที่ตัวเองจะถูกจับในข้อหาครอบครองอาวุธปืนและกัญชาในเวลาต่อมา
-พอรวมตัวกันปุ๊บ ผมสังเกต vibe แห่งการเบ่งอีโก้มากกว่าครั้งไหนๆ ไม่ใช่แค่การนำ speech ของขุนพล Mobb Deep ผู้ล่วงลับมาเป็นตัว boost ด้วยส่วนนึง ก่อนการมาของอัลบั้มนี้ เชื้อแห่งการ beef ก็เริ่มปูดขึ้นมาแล้ว
ตั้งแต่ไอ้หนุ่ม Metro ก็มีข่าว beef กับ Drake เป็นเรื่องเป็นราว ไอ้หนุ่ม Metro โพสต์ X ตัดพ้องานประกาศรางวัลหลายสถาบันที่ดันมอบโล่ห์อัลบั้มฮิปฮอปแห่งปีให้แก่ Drake อัลบั้ม Her Loss แทนที่จะเป็น HEROES & VILLAINS ของตัวเอง ด้วยเหตุผลแห่งการเมืองในวงการเพลงที่อยู่เหนือกว่าการพิจารณาที่เนื้องานอย่างจริงจัง มีผู้ชนะก็ต้องมีผู้พาลเป็นเรื่องปกติ และไม่มีวงการไหนไม่มีการเมือง
-ตั้งแต่แทร็คแรกที่เป็นไตเติ้ลแทร็ค We Don’t Trust You ถึงจะเปิดม้วนได้ไม่หวือหวา ราบเรียบผิดวิสัยเลยด้วยซ้ำ แต่เปิดโหมด Sneak dissin' ถึงใครบางคนที่ชอบชูวลีมิตรแท้และพรรคพวกเปรียบเหมือน Dog ผู้ซื่อสัตย์ จะเป็นใครไม่ได้ ถ้าไม่ใช่ Drake ที่เพิ่งปล่อยอัลบั้ม For All The Dogs นี่เป็นการจั่วถึงมิตรภาพที่ส่อแววไม่ไว้เนื้อเชื่อใจ อันเป็นคอนเทนท์ beef ที่ไปไกลกว่าตัวเพลงแล้ว
-การเปิดพื้นที่ให้ Kendrick Lamar ในเพลง Like That จั่วไพ่ถึง Drake และ J .Cole กันอย่างเอิกเกริกด้วยบาร์ที่ดุเดือดจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นการล้างไพ่ big three ที่ J .Cole ได้ทำการหยอกเย้าไว้ในเพลง First Person Shooters และก็ไม่พลาดที่จะเล็ง Drake ผู้ซึ่งเป็นเจ้าของเพลงข้างต้นด้วยการฆ่าไม่เลี้ยง “ไอ้พวกสหายหมาๆ” ทั้งหลายแหล่พร้อมทั้งเคลียร์สุสานรอการร่วงหล่นเสร็จสรรพ นั่นก็เป็นส่วนนึงของการสุมกองไฟเปิดปฐมบทศึกฮิปฮอปที่ร้างราไปนาน
-ไม่ได้มีแค่ในซีนเพลงเท่านั้น ยังลามปามไปถึงโซเชี่ยลมีเดียส่วนตัว โดยเฉพาะไอ้หนุ่ม Metro ที่อยู่ดีๆก็โพสต์ X ลอยๆว่า “มึงเลือกข้างแล้วก็อยู่ตรงนั้นแหละ” ไม่แน่ใจว่าหมายถึง J .Cole ที่ครั้งนึงเขาเคยกล่าวชื่นชมการทำงานของไอ้หนุ่ม Metro รึเปล่า? แต่ที่แน่ๆ การวางตัวของโปรดิวซ์เซอร์ ATL รายนี้โคตรอยากจะซู๊ดปากในความเป็นสตาร์ที่ความมั่นหน้าเริ่มพุ่งปรี๊ดจริงๆ
-เมื่อนำทั้งการปักธงด้วย speech ของ Prodigy ที่บอกว่า “ฮิปฮอปแม่งเป็นห่าไรหมด ไม่เห็น fire เลย” การประสานพลังของทั้งคู่นั้นเป็นอะไรที่ติดหล่มและห่างไกลจากการยกระดับอยู่ดี ด้วยความที่เราเจอหน้าของทั้งสองคนบ่อยเกินเสียจนไม่มีอะไรว้าวแล้วนั่นแหละ ไม่มีโมเมนต์แห่งความเซอร์ไพร์สที่เกินความคาดหมายมากนัก เป็นการคงมาตรฐานที่ค่อนข้างเพลย์เซฟพอสมควร ถึงแม้ว่าจะมีการ switch beat ในหลายเพลงก็ตาม แต่ก็เกิดความรู้สึกว่ายังคงบรรยากาศเดียวกันกับช่วงอินโทรอยู่เลยฮะ ไม่มีการฉีกอะไรใดๆให้ตาลุกวาวเลย
-อย่างไรก็ดีโปรดักชั่นของไอ้หนุ่ม Metro ยังมีความน่าฟังและหนักแน่นพอที่จะทำให้ลูกพี่ Future จับพวงมาลัยได้แน่นมือหน่อย ไม่ว่าจะเป็น Ice Attack บีทอันแน่นเปรี๊ยะในองก์สอง Magic Don Juan (Princess Diana) กับการใส่ออโต้จูนสุด robotic ยืนพื้นด้วยบีทเปียโนสุดจึ้ง Slimed In ที่ยังคง tribute คู่หูที่เคยร่วมงานกันแต่ยังคงติดคุกอยู่อย่าง Young Thug
-การตอกย้ำแบรนด์ดิ้งในเพลง Young Metro ก็โดนเด่นด้วยลวดลายบีทช่วงขึ้นอินโทร เพิ่มเติมด้วยการโหยหวนของ The Weeknd แค่เสี้ยวนึงเท่านั้น การใส่ความกรึ่มๆที่เราโหยหาก็มีให้เห็นบ้างในเพลง GTA ที่ตอนขึ้นอินโทรได้ยินเสียงฟองฟู่เครื่องดื่มบางอย่างที่โคตรชัด พลังงานแห่งความแน่นิ่งที่ไม่มีอะไรมา overproduce นอกเหนือจากเสียงของ Future อันแหบพร่าชัดแบบ 4K
-ในส่วนของ Like That หากตัดปัจจัยตัวแปรอย่าง Kendrick Lamar ออกไป ค้นพบว่า เพลงนี้คือเพลงที่เปรี้ยวโดดสุดในอัลบั้ม ด้วยการแซมเปิ้ลเพลงฮิปฮอปยุค 80‘s อย่าง Everlasting Bass ของ Rodney O & Joe Cooley ที่มาจุดติดความ alert หลังจากที่ปูทางด้วยความหม่นมาแล้ว 5 เพลง Fried (She a vibe) เป็นความดีดที่ให้กลิ่นอายมิกซ์เทปยุคแรกๆที่พวกเขาเติบโตมาในสายอาชีพพร้อมๆกัน Runnin Outta Time คือเพลงที่ชูรส R&B Ballad เพียงแค่เพลงเดียวที่ยังคงโชว์คอรัสเอื้อนเอ่ยที่แข็งแรงอยู่
-ในพาร์ทแขกรับเชิญอันน้อยนิด ไม่ว่าจะเป็น Travis Scott, Playboi Carti ในเพลง Type Shit แทบจะโดนเพลงกลืนไปเลย อิงกระแสความคาดเดาไม่ได้ของ Carti มาสร้างจุดสนใจก็เท่านั้น อันที่จริงแล้วแทบไม่จำเป็นต่อเพลงเลยก็ว่าได้ แค่มีท่อนคอรัสเอคโค่ของทราวิสก็เอาเพลงนี้อยู่ ส่วน Travis Scott เดี่ยวๆในเพลง Cinderella เป็นอะไรที่เบสิคมากๆ ในขณะที่ Rick Ross ก็ไม่สามารถแสดงความเป็นพี่ใหญ่สุดคูลได้ในเพลง Everyday Hustle ที่ต่อให้มีการแซมเปิ้ลเพลงโซลก็ไม่ได้เสริมความแช่มชื่นได้มากมายด้วย
-โอเค ถึงแม้ว่าจำนวนแทร็ค 16 + Bonus 1 ที่ยังน้อยกว่าคู่แข่งอย่าง Drake (ยุคปัจจุบัน) ผมยังเกิดความรู้สึกเกินอิ่มอยู่ดี 12-13 แทร็คกำลังดี เราอยู่ในยุคที่ไม่จำเป็นต้องสร้างความห่ำหั่นทางวาทะศิลป์หรือการสร้าง beef ที่เอาเป็นเอาตาย แต่เราต้องการความแตกต่าง ซึ่งทั้งคู่ไม่ได้เติมเต็มในส่วนที่วงการฮิปฮอปขาดหายไปแม้แต่นิดเดียว ผมอาจจะแซวด้วยความสบประมาทนิดนึงนะว่า การที่พวกเขาเชิญ K.Dot มาเป็น feature สุดเซอร์ไพร์ส พวกเขาทำได้แค่ปรบมืออยู่ข้างสนามแค่นั้นจริงๆ
-อีกอย่าง vibe เพลงที่ค่อนข้างวกวน มันก็อดคิดไม่ได้ว่า ความเป็นอัลบั้มจางหายกลายเป็น Deluxe Version แฟนเซอร์วิสแบบฉ่ำๆจนทำให้ปลายม้วนแทบจะไม่น่าค้นหาแล้ว ด้วยซ้ำ นั่นก็เป็นอุปสรรคของจำนวนแทร็คที่ไม่รู้จักตัดทอน สิ่งที่ดีที่สุดของอัลบั้มนี้คงหนีไม่พ้นการที่ไอ้หนุ่ม Metro จับเอาลูกพี่ King Pluto มาใส่สูทอย่างมีคลาสให้พวกผิวขาวฟังแล้วเสนาะหูหน่อย (ฮ่าๆๆ) นั่นก็ทำให้อัลบั้มนี้เกินบาร์ความเป็น average “Future” ในยุคหลัง DS2 ขึ้นมานิดนึง
แต่ก็อดคิดไม่ได้จริงๆถึงโปรดักชั่นของไอ้หนุ่ม Metro ที่เริ่มถึงจุดอิ่มตัวจริงๆ ตอนที่ประกาศจะมีโปรเจคต์ร่วมกับ J.I.D ผมก็ไม่อยากคาดหวัง และแอบเสียวๆด้วยว่าจะปัดให้ J.I.D ไปอยู่ในบล็อคแบบนี้อีกหรือไม่?
ตอนนี้ให้ความไว้ใจแบบเดิมๆไปก่อน
Top Tracks: We Don’t Trust You, Young Metro, Ice Attack, Type Shit, Like That, Slime In, Magic Don Juan (Princess Diana), Fried (She a Vibe), GTA
Give 7/10
Thx 4 Readin’
See Y’all
โฆษณา