6 เม.ย. เวลา 22:47 • ปรัชญา

หินครวญใต้แสงจันทร์

หินนิ่ง
ใต้แสงจันทร์นวล ไร้เสียงใด
หินก้อนเดียวดาย นิ่งอึ้ง ใต้เงามืด
ท้องฟ้ายามค่ำคืน ประดับพร่าง ด้วยแสงจันทร์
ส่องประกายระยิบระยับ งามจับตา
...
แม้ใกล้ชิด แต่ห่างไกล
หินใบ้ไร้คำพูด ติดอยู่ในอาณาจักรเงียบ
สะท้อนภาพปลาน้อย ว่ายวนในสายน้ำ
อยู่ร่วมกัน แต่เหมือนช่างห่างไกล ไม่เคยสื่อสาร
ต่างมีภาษาของตัวเอง ลึกลับ ถวิล
...
การเดินทางแห่งชีวิต
บนเส้นทางชีวิต เราพบเจอผู้คนมากมาย
แต่ละคน ล้วนมีเอกลักษณ์ ไม่เหมือนใคร
ต่างมีมุมมอง ตีความโลก ผ่านเลนส์ของตน
กว่าจะเข้าใจแก่นแท้ ต้องใช้เวลา พิสูจน์
...
หินและจันทร์ เปรียบดั่งตัวตน
ดั่งหินนิ่ง สงบนิ่ง ใต้แสงจันทร์
ดูใกล้ชิด แต่ห่างกัน ใต้เงาตะคุ่ม
เราเห็นความสดใส ของผู้อื่น
แต่ยากจะเข้าถึง แก่นแท้ ภายใน
...
ธรรมชาติของมนุษย์
บุคลิกของเรา เปรียบเสมือนหิน
ไม่ได้ถูกกำหนด โดยยีน แต่ถูกหล่อหลอม
จากประสบการณ์ ชีวิตที่ผ่านพบ
หล่อหลอมความคิด นิสัย และตัวตน
...
ความงามที่รอการค้นพบ
เหมือนหินเงียบ เร้นความงาม ไว้ภายใน
รอคอยผู้มาสัมผัส ค้นหาความลับ
การเข้าใจ ต้องอาศัยเวลา และใจเปิดรับ
เรียนรู้ มุมมอง ของผู้อื่น
...
เปิดใจ เชื่อมมิตร
เปิดใจรับฟัง เรียนรู้สิ่งใหม่
เชื่อมช่องว่าง ระหว่างเรา ให้แคบลง
หล่อเลี้ยงความสัมพันธ์ ให้แน่นแฟ้น
มิตรภาพและความผูกพัน งอกงาม ยั่งยืน
...
บทสรุป
ใต้แสงจันทร์ หินนิ่ง สอนให้เรา
รู้จัก เข้าใจ ความแตกต่าง
เปิดใจ เรียนรู้ มุมมอง ของผู้อื่น
สร้างความสัมพันธ์ ที่ดีงาม ยั่งยืน
กวีสีเทา
โฆษณา