24 เม.ย. เวลา 09:25 • ปรัชญา
กรุงเทพมหานคร

ตัวตน ความเกลียด ความชอบ

คุณคิดว่า “ความชอบเป็นสิ่งตัดสินคุณค่าของของสิ่งนั้นรึป่าว?”
เช่น คุณอยากซื้อผักและต้องมาจากร้านที่ดีที่สุด คุณเลยเดินไปที่ร้านขายผักร้านหนึ่งแต่ปรากฎว่า ร้านนั้นมี 2 ร้าน คุณเลือกจากอะไรต่อ ความสนิทกับแม่ค้าพ่อค้า ความสะอาด ความสดของผัก นิสัยความเฟรนลี่ น้ำเสียงการพูดคุย คุณคิดว่าคุณสามารถตัดสินร้านนี้จากหัวข้อเดียวในหลายหัวข้อที่ยกตัวอย่างมาได้มั้ย?
แน่นอนว่าคำตอบมี 2 คำ คือ “ใช่ กับ ไม่” นี่คือสิ่งที่คนส่วนใหญ่เป็นกัน ทุกคนถูกจำกัดด้วยประโยคที่ว่า ใช่และไม่ใช่ จึงทำให้วนเวียนอยู่แต่เรื่องของการตัดสินกับทุกสิ่งโดยที่จะลองเพิ่มคำตอบลงไปเคยได้ยินคำที่ว่า
ข้อสอบมี ‘ถูก’ กับ ‘ไม่ถูก’ แต่การเลือกในชีวิตไม่มีคำตอบตายตัวมั้ย
Wunsan
เมื่อคุณตัดสินว่า ‘ใช่’ แนวโน้มของการเลือกก็จนแคบลงเพราะเลือกหัวข้อเดียว แต่ถ้าตอบ ‘ไม่’ ก็ไม่ได้แปลว่าคุณปฎิเสธิทุกหัวข้อ คุณอาจจะคิดว่าคุณไม่สามารถตัดสินใจได้เพียงข้อเดียวในการเลือกร้านที่ดีที่สุด “ชีวิตคนเราก็เหมือนกัน”
ไม่มีใครบอกได้ว่าสิ่งนี้ดีต่อคุณ ไม่มีใครมาตัดสินแทนคุณได้ว่าร้านนี้ดีที่สุดเขาได้แค่แนะนำเท่านั้นแต่คุณจะทำหรือ ไม่ทำก็เเล้วแต่คุณ ดังนั้น การที่คุณจะเกลียดตัวเองก็ยังเป็นสิทธิ์ของคุณ แต่สุดท้ายเวลาที่คุณจะซื้อผักคุณก็ต้องเลือกหัวข้อแล้วเรียงลำดับมันว่าจะเอาข้อไหนก่อนแล้วร้านไหนตรงสุด
ความเกลียดก็เหมือนกันมันไม่ได้มีแค่มุมมองเดียวบางครั้งคุณอาจจะเกลียดจากตัวเอง ญาติ พี่น้อง คนรัก ครอบครัว ความเกลียดชังของคุณนั้นมองด้านเดียวรึป่าววุ้นอยากให้ทุกคนลองคิดดู
ความเกลียดไม่ใช่เรื่องผิด ความโกรธ ความไม่มีสติ ไม่ใช่เรื่องผิด แต่จะดีกว่ามั้ยถ้าได้คุณรู้ทันมัน หรือกลับมามองดูว่าได้รับอะไรจากการกระทำในครั้งนี้ มันอาจจะเป็นผลดีต่อตัวคุณ เช่น ในเวลาที่มีคนกำลังทะเลาะกัน แล้วคุณเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดเเถมยังเกลียดการทะเลาะกัน แล้วอยู่ๆก็โมโหอาจจะทำให้คนโมโหเลิกทะเลาะกัน หยุดพูดคำที่เสียดเเทงทางด้านจิตใจกันแล้วหันมาฟังคุณ หรือเกิดความคิดที่ว่าเรากำลังทำอะไรอยู่แล้วเริ่มเคลียร์กันด้วยเหตุผลก็ได้จริงมั้ย?
คุณน่าจะเห็นจากตัวอย่างเเล้วว่า “การเกลียด” ก็มีผลดีเช่นกัน แต่ไม่ได้ให้ทุกคนมีมันในทุกก้าวของชีวิตเดินไปไหนก็เกลียดๆไม่ใช่ค่ะ เราเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่ออยากให้ทุกคนลองกลับไปมองความเกลียดชัง ของตัวเองไม่ว่าจะมีต่อตัวเอง คนอื่น ไม่ว่าใครก็ตาม และกอดความเกลียดนนั้นไว้ค่ะ
กอดเพื่อเยียวยา กอดเพื่อเข้าใจ กอดเพื่อยอมรับ กอดเพื่อปลอบตัวเอง และกอดเพื่อเดินหน้าต่อ สิ่งที่เกิดไปแล้วไม่ว่าจะด้วยอารมณ์อะไรก็ตามล้วนเกิดมาเพื่อให้เราได้คิดกับเหตุการ์ณ ประมวล วิเคราะห์มัน ไม่ใช่ว่าเกิดแล้วปล่อยผ่านไป มันจะไม่เรียดกว่า “การกอด” นะคะ
===================================================================
โฆษณา