เรื่องที่พระสารีบุตรถูกขนาบจากพระวิมลเกียรติ ในพระสูตรเว่ยหล่าง
มีรายละเอียดปรากฏในวิมลเกียรตินิเทสสูตรดังนี้
สมัยหนึ่ง ท่านผู้มีอายุวิมลเกียรติได้คิดในใจว่า “บัดนี้นอนป่วยบนเตียง ไฉนพระพุทธองค์ผู้เมตตาจึงไม่อาทร”
พระพุทธองค์ทรงทราบเจตนาดี จึงตรัสกับสารีบุตรว่า “เจ้าไปเยี่ยมไข้ท่านวิมลเกียรติได้ไหม?”
สารีบุตรกราบทูลว่า “ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ข้าพระองค์คงไม่เหมาะที่จะทำหน้าที่ไปเยี่ยมไข้ได้ เพราะเหตุใด ระลึกถึงสมัยอดีตที่ข้าพระองค์นั่งสมาธิใต้ต้นไม้ในป่าใหญ่ สมัยนั้นท่านวิมลเกียรติได้กล่าวกับข้าพระองค์ว่า
‘สารีบุตร มิจำต้องนั่งเช่นนี้จึงจะเป็นการนั่งสมาธิหรอก อันว่านั่งสมาธิ มิสำแดงกายใจในสามโลก คือการนั่งสมาธิ ไม่บังเกิดนิโรธสมาบัติแลสำแดงสรรพอลังการ คือการนั่งสมาธิ มิละธรรมกิจแลสำแดงกิจปุถุชน คือการนั่งสมาธิ ใจไม่ดำรงที่ภายในแลภายนอก คือการนั่งสมาธิ มิหวั่นไหวในปวงทัศนะแลบำเพ็ญโพธิปักขิยธรรม คือการนั่งสมาธิ ไม่ตัดกิเลสแลเข้าสู่นิพพาน คือการนั่งสมาธิ หากสามารถนั่งเช่นนี้ได้ จึงเป็นสิ่งที่พระพุทธองค์ทรงรับรอง’
ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ครั้นสมัยนั้นข้าพระองค์ได้ฟังเช่นนี้ ก็ได้แต่นิ่งเงียบแลไม่สามารถโต้ตอบใดๆ ดังนั้นข้าพระองค์จึงไม่สามารถรับหน้าที่ไปเยี่ยมไข้ได้”
爾時長者維摩詰自念。寢疾於床。世尊大慈寧不垂愍。佛知其意。即告舍利弗。汝行詣維摩詰問疾。舍利弗白佛言。世尊。我不堪任詣彼問疾。所以者何。憶念我昔曾於林中宴坐樹下。時維摩詰來謂我言。唯舍利弗。不必是坐為宴坐也。夫宴坐者。不於三界現身意。是為宴坐。不起滅定而現諸威儀。是為宴坐。不捨道法而現凡夫事。是為宴坐。心不住內亦不在外。是為宴坐。於諸見不動而修行三十七品。是為宴坐。不斷煩惱而入涅槃。是為宴坐。若能如是坐者。佛所印可。時我世尊。聞說是語默然而止不能加報。故我不任詣彼問疾。
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
