เรียงความของคนสวน - ชวนชม
เเสงทอง พ. ใจเวียง
เป็นเวลาท้ายสุดของลมหนาวที่กำลังพัดผ่านคล้ายโอบกอดจากสายลมที่เบาสบาย แสงแดดอันอ่อนแรงแต่ก็อบอุ่นสาดสะท้อนกิ่งก้านของพุ่มทับทิมและข้างๆกันนั้นคือต้นชวนชมอวบอ้วนมีดอกสีแดงจัดจนคล้ายสีสังเคราะห์ คุณอาจจะคิดคล้ายๆกับฉันที่ว่าชวนชมเป็นพันธุ์ไม้ที่พบได้ทั่วไปแต่มีบุคลิกชัดเจนแม้จะมีหลากสี ชวนชมสามารถมีราคาถูกมากไปจนถึงระดับแพงสุดๆได้ มันใช้เวลาในการเติบโตมาก ฉันไม่เคยชอบมันจนกระทั่งต้นฤดูหนาวที่มันออกดอกมากมาย ฉันคิดว่ามันสวยสมบูรณ์แบบเอามากๆ
ชวนชมเป็นต้นไม้ที่ปรับตัวเก่งกับทุกๆความแห้งแล้ง
ชวนชมอยู่ทุกหนทุกแห่ง มันสามารถดูดกลืนพลังงานของดวงตะวันอันเข้มข้นไปจนถึงความอ่อนไหวในสายลมเบาบางที่มีฝนปรอยในยามค่ำคืน ฉันคิดว่ามันสูดเอาลมหายใจของความเป็นไปในตัวเมืองแล้วแสดงออกมาเป็นดอกสีสด
ไฟต่างสีของ สีเหลือง สีขาว สีแดง และสีเขียวกำลังนำพารถเก๋งคันน่ารักไม่ทราบสีในเวลาหัวค่ำโลดแล่นผ่านแหล่งน้ำเค็ม ไออากาศที่ไม่รู้ว่ามันเบาบางหรือหนักแน่นกันแน่เคลื่อนไหวมาทำความรู้จักกับกายาทำให้รู้สึกสนใจในสถานที่แห่งนี้ วงเวียนสีเงินเงียบงันเป็นสง่าอยู่กลางเมืองเหมือนกำลังจะบอกผู้คนที่ผ่านมาว่านี่คือเมืองแห่งสายน้ำ
วัยรุ่นจำนวนมากออกมาพบปะกันทั่วไปราวกับว่าไออากาศเหนียวตัวนั้นเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ชวนชมหน้าร้านขายของชำที่นี่ดูซีดเซียว หยาบกร้านและไม่อ่อนโยน นี่คงเป็นลมหายใจของตัวเมืองจังหวัดชลบุรี
ฉันได้รับข่าวคราวของแพรวาว่าเธอกำลังเข้ารับการบำบัดทางจิตเล็กน้อย เธอเล่าเรื่องของเธอให้ฉันฟังมากมาย เธอเล่าเรื่องประสบการณ์การมีอะไรกันบนเรือกับผู้ชายคนหนึ่งของเธอให้ฉันฟัง ฉันเหนื่อยหน่ายและฉันไม่อยากรู้เท่าไหร่ ฉันปลอบใจเธอว่าในมุมมองของเราสนามหญ้าบ้านคนอื่นมักจะเขียวกว่าสนามหญ้าบ้านเราเสมอ ฉันกำลังจะบอกให้เธอปล่อยวางเสียบ้าง เธอตีความการอุปมาของฉันว่าฉะนั้นเราต้องทำให้สนามหญ้าบ้านเราเขียวกว่าของบ้านคนอื่นเสมอ เธอหมายความว่าเธอจะมีชีวิตที่ดีกว่าแฟนเก่าของเธอให้ได้ในทุกด้าน
เธอสอดส่องเพิ่มขึ้นว่าเขาคนนั้นไปเที่ยวที่ไหนกับใครและมีความสำเร็จอะไรในชีวิต
ฉันอ่อนเพลียเมื่อได้พูดคุยกับเธอ อย่างเดียวที่เป็นข้อสงสัยของฉันมากๆคือจริงๆแล้วเธอเป็นคนยุ่งจนงานล้นมือหรือเธอเป็นคนที่ว่างมากๆกันแน่ เธอสามารถจะหัวเสียไปกับความสัมพันธ์อันคลุมเครือและเที่ยวเล่นกินดื่มสุดเหวี่ยงสามวันต่อสัปดาห์แต่ก็ยังฉายภาพให้คนภายนอกนั้นเข้าใจว่าเธอคือคนบ้างาน ตัวตนของเรานั้นเปราะบางเสียจริง ขอบคุณนะภาพพจน์แห่งความมีจิตใจทุ่มเทในหน้าที่การงาน
ฉันขอถอนคำพูดที่ว่าฉันจะคบและเฝ้าดูเธอต่อไป ฉันอยากจะเลิกคบเธอเป็นเพื่อนแต่แล้วฉันก็ยังไม่สามารถตัดความสัมพันธ์นี้ได้เสียที ฉันคือคนที่สุจริตหรือไม่...
ถ้าหากเราจะพูดถึงความจริงต่อความสัมพันธ์ที่เราไม่กล้าที่จะตัดจบมันในชีวิตของเรากับเพื่อนหรือใครสักคนในชีวิตนั้น ฉันคิดว่าเขาและเราจะต้องเคยรักใคร่กันมาก่อน เราจึงมีความเสียดายในการลงทุนของเรา เพราะเราอาจจะคิดไปเองมาตลอดก็ได้ว่าเขาก็รักเราเฉกเช่นความรักที่เรามีให้เขา ความสัมพันธ์ของฉันและแพรวาก็คงจะเคยเป็นเช่นนั้น
“มึงมาอยู่กับกูได้มั้ย กูเหงาเหลือเกิน มาเช่าบ้านอยู่ด้วยกันได้มั้ย กูไม่อยากอยู่ห้องเช่ารูหนูอีกแล้ว” เป็นใบหน้าสีน้ำผึ้งเรียวมีคิ้วดกดำและจมูกกว้างอย่างสาวชาวเอเชียตรงหน้าของฉัน
ฉันรู้สึกขยาดอย่างบอกไม่ถูก ฉันรู้เหตุผลของคำพูดทั้งหมด ฉันไม่ได้ตอบอะไรไปพลางบ่ายเบี่ยงตามประสาของฉัน
ต้นจามจุรีกว้างใหญ่ไพศาลอยู่สองฝั่งของสายตาที่ทอดเข้าไปในทางเดินเล็กๆ ต้นจามจุรีทั้งสามถูกย้อมให้เป็นสีดำดุจปีกค้างคาวของยามค่ำคืน เป็นลักษณะของอาคารบ้านเรือนที่พบได้ตามชานเมืองทั่วไป มันมีขนาดปานกลางและถูกห้อมล้อมด้วยเงาของต้นจามจุรีจนตัวมันเองมืดมิดกว่ายามราตรี ดอกจามจุรีสีส้มอมเทาที่มองจากสายตาของมนุษย์ทำให้รู้สึกไม่ปลอดภัยเหมือนกับว่าการรวมตัวของเม็ดสีแสดและเงาดำคือสีของเลือด
หากมองลึกเข้าไปจะพบประตูเหล็กดัดลายอ่อนช้อยของเหล็กรูปสีเหลี่ยมขนมเปียกปูน มันมีสนิมและเปิดแง้มไว้เล็กน้อย
โฮสเทลราคาถูกในเชียงใหม่เต็มไปด้วยคนที่หาที่มาที่ไปไม่ได้ มีทั้งคนที่บอกว่าตัวเองเป็นเจ้าของบริษัทนำเข้าเพชร ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ คุณแม่ลูกสอง ชายอินเดียวัยสามสิบที่กำลังค้นหาชีวิตไปจนถึงพวกฮิปปี้ใส่กางเกงทิเบตอ่อนย้วยและหนีบหนังสือสงครามเวียดนามติดกาย
บางทีมันก็ให้ความรู้สึกเหมือนกับกระเป๋าแอร์เมสเบอร์กินหนังสีดำหรูของเจน เบอร์กินที่ถูกตกแต่งด้วยลูกประคำจากเมืองตะวันออกและแปะโปสเตอร์ของ อองซาน ซูจีลงบนหนังเกรดแพง คงมีคนจำนวนมากที่ไม่ได้พูดถึงความจริงของที่มาที่ไปของตนเองและสาธยายในสิ่งที่เกินไปมากกว่าตัวตนของตัวเอง คนบางจำพวกก็คล้ายกับหมู่คนแห่งลัทธิที่เชื่อในการเดินทาง สาวผิวสีน้ำผึ้งกำลังพูดคุยกับคนเหล่านั้น
เธอหัวเราะอย่างสนุกสนานตราบลึกในใจนั้นมีพลังงานที่ต้องการการถูกเติมเต็ม เธอเป็นคนตัวสูงเมื่อเทียบกับผู้หญิงไทยทั่วไป ผมของเธอเส้นเล็กแต่แห้งแข็ง เธอแต่งตัวด้วยเสื้อสายเดี่ยวสีดำ กางเกงยีนขาสั้นและรองเท้าบูต คิ้วที่ถูกกันมาอย่างดีและริมฝีปากที่ถูกเติมแต่งมาบ้างคงจะมีเสน่ห์สำหรับคนพบเห็นไม่น้อยเลย
ความสนุกสนานในภาพมายาที่กำลังทับซ้อนไปมาในสมองผ่านความทรงจำที่เคยหลงลืมไปแล้วทำให้ปวดหัวไม่น้อย เสียงฝีเท้าเดินขึ้นลงบันไดไม้อย่างรวดเร็วผสานกับเสียงเคาะที่ไม่เป็นจังหวะและบางครั้งก็กลับคืนเข้าจังหวะอย่างน่าพิศวงฟังดูคล้ายกับเสียงดังของปืนกลที่ทำให้ประสาทการได้ยินแปรปรวนจากคลื่นพลังของซาตาน ดวงตาแดงก่ำเหนื่อยล้าฝืนปิดเปลือกตาแต่ก็ไม่เป็นผล เสียงหมู่คนยังคงอื้ออึง มีทั้งกระซิบ มีทั้งพูดให้ได้ยินเป็นคำพูดที่แปลไม่ออก
ป้ายบอกคำว่าห้ามส่งเสียงดังยามวิกาลเป็นภาษาอังกฤษแบบคนไทยเป็นเพียงกระดาษเหลืองกรอบไม่มีค่าใบหนึ่ง เสียงกระซิบกระซาบจากเนื้อหนังมังสายังคงเดินทางเข้ามาในใบหูทำให้ก่อเกิดความรู้สึกรำคาญไปจนถึงแขยงและอยากรู้อยากเห็น เสียงเต้นของชีพจรกลางทรวงอกให้จังหวะเหมือนเครื่องจักรไอน้ำของรถไฟที่กำลังจะหลุดออกมาเป็นเสี่ยงๆ
เธอตัดสินใจลุกขึ้น เลื่อนบานประตูไม้ออกและเดินลงบันได แววตาดุจกวางน้อยกำลังจดจ้องอยู่กับดวงตาอีกคู่หนึ่งที่ดำโศกและมีแววนัยน์ของนักล่า ผมหยักฟูสีดำบนศีรษะของชายแขกตัวไม่สูงนักทำให้เธอเริ่มพินิจ ผิวเข้มจัดแต่กำเนิดที่โผล่พ้นอาภรณ์สีเทาดำที่สายตาจะเสาะแสวงไปถึงนั้นปลุกความนึกคิดบางอย่างของเธอขึ้นมา กายากำลังร้อนผ่าวดุจสีและลวดลายบนกลีบดอกชวนชมที่เหมือนหินหนืดหลอมเหลว ความร้อนสีแสดคล้ายจะเคลื่อนไหวแนบเนื้อหนังขึ้นลงผ่านร่างกายเปียกชื้นในฟอร์มผ้ารัดรูป
ความเศร้าและความร้อนเร้าไม่สามารถจะถูกแยกออกจากกันได้ในกระแสแห่งของเหลวร้อนระอุ
รสขื่นและแหลมคมของควันบุหรี่พุ่งกราดเข้าไปในสมอง ริมฝีปากและลำคอเจือกลิ่นไหม้กำลังถูกประกบด้วยรสขมอมเปรี้ยวแปลกใหม่ รสขมและกลิ่นไหม้บดอัดกันจนสองกลิ่นนั้นเจือความชื้นของกันและกันผ่านลมหายใจ
ดวงตาลึกโศกจากตูนิเซียที่มีขนตาดกหนากำลังจ้องมองมาที่เรือนกายสีน้ำผึ้งเพียงอยากจะปลดอาภรณ์ที่ลงเหลือออก เขามีลมหายใจที่ถี่ขึ้น แม้ปากขึงขังนั้นจะไม่ได้ลิ้มรสผลไม้แห่งวัยสาวที่หอมหวานที่กำลังแย้มบานตรงหน้าเพราะเขาเป็นมุสลิม กระนั้นเขาซุกกายไปกับทรวงอกด้วยความกระหายก่อนจะสอดแทรกตัวเองเข้าไปสำรวจพื้นที่พิศวงแห่งเมืองร้อน หญิงสาวผมยาวประบ่าลุกขึ้นนั่งบนร่างสีเข้มจัด เวลาผ่านไปแล้วไปเล่าเธอเกิดความพอใจอย่างมาก
ทั้งสองกายาบดขยี้กันจนเกิดเป็นรูปทรงบิดเบี้ยวเสรีที่จินตนาการไม่ได้ มือกร้านสีน้ำตาลเข้มผละเธอออกและทำให้เธอไปอยู่กับแทบเท้าก่อนจะปล่อยน้ำรสขมขื่นผ่านทางก้อนเนื้อรูปทรงกระบอกมืดมิดลงบนริมฝีปากบาง ก้อนเนื้อขยุ้มสีน้ำตาลอ่อนกล้ำกลืนของเหลวจนหยดสุดท้ายและปล่อยให้มันหลอมไหลรวมเข้ากับไอของความเศร้าและความว่างเปล่าในมวลกาย
เธอประกอบกิจกรรมกับเขาอีกหลายครั้งจนเกิดมวลแห่งความหวังขึ้นในจิตใจ
จวบจนดวงตะวันมาเยี่ยมเยียนพื้นที่อันว่างเปล่าและทำให้เธอพบกับความเจ็บร้าวเหลือทน
เธอไม่สามารถจะติดต่อเขาได้อีกเลย ไม่เหลือแม้เพียงบรรยากาศรสขื่น แสงตะวันได้กัดกินผิวหนังจนอ่อนล้า
แสงตะวันสาดส่องผ่านชั้นหนึ่งของโฮสเทลอากาศชื้นเผยให้เห็นต้นชวนชมในกระถางดินปั้นน้อยที่ถูกกัดกินโดยแมลงในยามค่ำคืนจนไม่เหลือใบก่อนจะถูกแสงตะวันอันตรายกราดซ้ำมาที่ก้านใบโรยราจนเห็นถึงความเสื่อมสลาย เป็นการยากที่มันจะเผยดอกขาวละอออีกครั้ง
หญิงสาวในผ้าห่มอยู่ในห้วงเวลาของความว่างเปล่าสุดจะรับไหว
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
