“เจ็บนี้อีกนาน…เจ็บช้ำไม่ลืม”
(8/3)
แต่แล้วดูเหมือนไอ้นิ้วก้อย ก็ตัดใจทิ้งอียิปต์ไปไม่ได้จริง
เมื่อสงครามโลกครั้งที่ 1 เริ่มขึ้นในปี คศ 1914 …
ไอ้นิ้วก้อยก็กลับมาแสดงอำนาจเหนืออียิปต์อีกรอบ
คราวนี้มันประกาศอย่างเป็นทางการ
ให้อียิปต์เป็นรัฐในอาณัติของมัน (Protectorate)
และประกาศปิดคลองสุเอซ…
เพราะมันต้องการควบคุมคลองสุเอซ ไม่ให้ฝ่ายเยอรมัน
มาใช้เป็นทางผ่าน …ไอ้นิ้วก้อยมันสุดแสนแสบจริงๆ
และเมื่อออตโตมานประกาศตัวเข้าสู่สงคราม
โดยอยู่ฝ่ายเดียวกับเยอรมัน
อียิปต์ ก็เลยมึนหัว… ไม่รู้จะปฏิบัติตามคำสั่งของใคร
โชคดีว่าในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 นั้น
อียิปต์ ไม่ได้รับบทเป็นตัวเอก
แต่เมื่อสงครามโลกครั้งที่ 1 จบสิ้นลง…อียิปต์เห็นตัวอย่าง
ของอาณาจักรออตโตมาน ที่ถูกพวกตะวันตก ที่นำโดยไอ้นิ้วก้อย
รุมกันทิ้งจนยับเยินแทบไม่เหลือชิ้นดี…
จึงพยายามที่จะเป็นอิสระ จากออตโตมานและพวกตะวันตก
และทำให้ไอ้นิ้วก้อยต้องยกทัพมาปราบอีกหลายครั้ง
แล้วไอ้นิ้วก้อยก็เริ่มคิดหนัก …ว่ามันจะจัดการกับอียิปต์อย่างไรดี
เพราะในช่วงนั้น มันกำลังหมกมุ่นมากกับการอยากได้แหล่งน้ำมัน
และอยากไปขุดน้ำมันในตะวันออกกลางมากกว่า
อียิปต์มีดี แค่เป็นจุดยุทธศาสตร์ สำหรับป้องกันอินเดีย
กล่องดวงใจของมัน กับเป็นแหล่งฝ้าย…
แต่ฝ้ายมันจะไปเทียบกับน้ำมันได้ยังไง
ถึงปี คศ 1922 …ไอ้นิ้วก้อยก็ได้ฤกษ์ ตัดสินใจได้
ว่าควรให้อียิปต์เป็นอิสระ ปกครองด้วยตนเอง …
แต่ผู้ปกครองนั้น “ต้อง”เป็นพวกที่นิยมเกาะนิ้วก้อย
ดีกว่าให้ชาวอียิปต์ มาเรียกร้องเอาอิสรภาพกันเอง
แล้วไปเลือกเอาพวกหัวรุนแรงรักชาติ ขึ้นมาปกครองอียิปต์ !!
สมันน้อยอ่านย่อหน้าข้างต้นแล้วคิดให้ลึกๆนะ
จะได้เห็นซึ้ง ถึงความคิดยอกย้อนอันแสนบัดซบของไอ้พวกตะวันตก
แล้วไอ้นิ้วก้อยก็ประกาศ ให้อียิปต์พ้นจากการเป็นรัฐในอาณัติของตัว
ในปีนั้นเอง โดยสงวนสิทธิ ไว้ 4 เรื่อง…
คือ ด้านการคมนาคม ความมั่นคง ผลประโยชน์ของชาวต่างชาติ
และ เรื่องซูดาน
ดูเหมือนความเป็นอิสระของอียิปต์ จะเป็นแบบภาพลวงตา
ซึ่งก็คงไม่ต่างกับสภาพของเหยื่อทุกรายของไอ้นิ้วก้อย ที่มันตอแหล
ต้มตุ๋นบรรดาเหยื่อ อย่างไม่มีวันเลิกรา
ในปี คศ 1942 เมื่อสงครามโลกครั้งที่ 2 ใกล้จะจบสิ้นลงทางฝั่งยุโรป
ไอ้นิ้วก้อย ถูกไอ้ปากเหม็นในฐานะเจ้าหนี้ใหญ่ในการทำสงครามโลก
บีบให้ไอ้นิ้วก้อย ปลดปล่อยอินเดีย และบรรดาอาณานิคม
ให้เป็นอิสรภาพ …เพื่อเป็นการเตรียมพร้อมการสถาปนา
ระบอบการปกครองแบบประชาธิปไตยของไอ้ปากเหม็นนั้น
แปลว่า ไอ้นิ้วก้อย ก็ควรต้องปลดปล่อย อียิปต์ ให้เป็นอิสระ
อย่างแท้จริงด้วย
ในความคิดของไอ้นิ้วก้อยในตอนนั้น
เรื่องอินเดีย กับเรื่องอียิปต์ มันคนละเรื่องกัน (เว้ย)
อียิปต์ ไม่ได้เป็นอาณานิคมของมันนะ
และคลองสุเอซ ยังมีความหมายในเชิงยุทธศาสตร์สำหรับไอ้นิ้วก้อย ...
มันจึงยังคุมเชิงอียิปต์อยู่ต่อไป แต่คุมแบบมีระยะ
และการปกครอง หรือ การคุมเชิงอียิปต์ของไอ้นิ้วก้อย
ภายหลัง ปี คศ 1942 ก็เลยเหมือนจะไม่มีอะไรเปลี่ยนไปนัก
เช่น เมื่อกษัตริย์อียิปต์ ต้องการจะแต่งตั้งคณะรัฐมนตรี
ซึ่งไอ้นิ้วก้อยเห็นว่า เป็นพวกที่ต่อต้านมันอย่างรุนแรง…
ไอ้นิ้วก้อยก็จัดให้มีการปฏิวัติ … และให้กษัตริย์ ตัดสินใจใหม่…
และคณะรัฐมนตรีที่กษัตริย์เลือกใหม่ ก็เป็นไปตามที่ไอ้นิ้วก้อยเห็นชอบ
แล้วการต่อต้านไอ้เกาะนิ้วก้อย
โดยชาวอียิปต์ ก็ยิ่งขยายตัวออกไปเรื่อยๆ
และการปะทะกัน ระหว่างชาวอียิปต์พวกที่นิยมไอ้นิ้วก้อย
กับพวกไม่นิยมไอ้นิ้วก้อย ก็เลยเกิดขึ้นอย่างบ่อยมาก
และรุนแรงขึ้น
สาเหตุสำคัญ ที่ทำให้ชาวอียิปต์หัวรุนแรง
แสดงการต่อต้านไอ้เกาะนิ้วก้อย
ก็คือเรื่องที่ไอ้เกาะนิ้วก้อย “สร้างอิสราเอล” นั่นแหล่ะ
(หมายเหตุ: อิสราเอลประกาศการตั้งประเทศของตัว
อยู่ในดงพวกอาหรับ ในเดือนพฤษภาคม คศ 1948)
มันเหมือนตั้งใจจะให้พวกยิว มาอยู่ที่ปลายจมูกของอียิปต์
เดี๋ยวๆ ก็มีการมากระตุกขนจมูกกันอยู่เรื่อยๆ
แล้วชาวอียิปต์จะทนได้ยังไง
แล้วเรื่องก็บานปลาย
ในช่วงกลางปี คศ 1948… นายกรัฐมนตรีอียิปต์ถูกลอบฆ่า
หลังจากนั้น ก็มีเรื่องวุ่นวาย และการปะทะกันเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา
ระหว่างชาวอียิปต์ ที่มีจุดยืน”ต่างกัน” เกี่ยวกับพวกตะวันตก…
จนอียิปต์ต้องประกาศภาวะฉุกเฉินในปี คศ 1951
และไอ้นิ้วก้อย ก็ส่งกองทัพเข้ามาปราบ
แต่ชาวอียิปต์ก็ต่อสู้กับกองทัพไอ้นิ้วก้อย
และก็ยังต่อสู้กันเองต่อไป อย่างไม่เลิกราอีกด้วย
ในที่สุดก็ถึงจุดระเบิด ในปี คศ 1952 …
เมื่อพันเอกนัสเซอร์ (Col. Gamal Abdel Nasser)
นำกองทัพเข้ามายึดเมืองหลวง และขับไล่ราชวงศ์ฟารุค (Farouk)
ที่อ่อนระทวยอยู่ในมือไอ้นิ้วก้อยออกไป
และกษัตริย์ฟารุค ก็ได้ลี้ภัยไปอยู่ที่ประเทศโมนาโค
ตัวนัสเซอร์เองนั้น อันที่จริงเขาไม่ได้อยู่ฝ่ายที่ไม่เอาไอ้นิ้วก้อย
เขาออกจะอยู่ฝ่ายเป็นกลาง และดูเหมือนจะพอไปได้กับพวกตะวันตกด้วยซ้ำ
ในตอนแรกเขาพยายามเจรจาอย่างนุ่ม ให้ไอ้นิ้วก้อย ถอนทัพออกไปจากอียิปต์
และในปี คศ 1954 ก็ได้มีการลงนามในสัญญา Anglo Egypt Treaty
ซึ่งไอ้นิ้วก้อยก็ตกลง ที่จะทะยอยถอนทัพ ออกไปจากอียิปต์ …
แต่การที่ไอ้อิส เล่นกระแทกจมูกอียิปต์ที่ฉนวนกาซ่าบ่อยๆนั่นสิ
มันเป็นสิ่งที่นัสเซอร์ หงุดหงิดใจอย่างยิ่ง แต่ก็ยังมีความเกรงใจ
ไอ้นิ้วก้อยอยู่บ้าง แม้ไอ้นิ้วก้อยจะเป็นคนเริ่มก่อเรื่องอิสราเอล
นัสเซอร์คิดหนัก
ไอ้อิส มาอยู่ตรงบริเวณนั้นได้ จากการจัดการของไอ้นิ้วก้อย
แต่ไอ้อิส ก็เหมือนเป็นไข่ในหินของบ้านปากเหม็น
และบ้านปากเหม็น ก็เป็นก๊วนสนิทกับไอ้นิ้วก้อย
หรือ เป็นลูกพี่ไอ้นิ้วก้อยด้วยซ้ำ
มันเหมือนเป็นวงจรอุบาทว์ …
ที่ไม่ง่ายสำหรับอียิปต์ ที่จะแก้ไขได้โดยลำพัง !
เมื่อบ้านปากเหม็นสนับสนุนไอ้อิส ให้กระแทกจมูกอียิปต์บ่อยๆ
อียิปต์ก็เลยหันไปหารัสเซีย ซึ่งอยู่คนละฟากกับบ้านปากเหม็น
และรัสเซียก็ตอบสนอง ให้การสนับสนุนอียิปต์ทางด้านการทหาร
คราวนี้ไอ้ปากเหม็นเป็นฝ่ายหงุดหงิดบ้าง และก็เป็นตามนิสัยสันดาน
เมื่อหงุดหงิดแล้ว ก็ต้องแสดงอำนาจ …
ไอ้ปากเหม็น เลยสั่งระงับเงินกู้สำหรับการสร้างเขื่อนอัสวาน
ของอียิปต์ ที่ไอ้ปากเหม็นได้ตกลงไปแล้ว
แถมไอ้ปากเหม็น ยังสั่งให้ไอ้นิ้วก้อยหยุดปล่อยเงินกู้เช่นเดียวกัน
ไอ้นิ้วก้อยไม่ขัดใจไอ้ปากเหม็น
เพราะไอ้นิ้วก้อยก็กำลังขัดใจอียิปต์เรื่องไอ้อิส
นัสเซอร์ก็เลยขัดใจบ้าง …เลยจัดการออกประกาศยึดหุ้น
คลองสุเอซทั้งหมด กลับมาเป็นของรัฐ !!!
คราวนี้ไอ้นิ้วก้อยขัดใจหนักกว่า
ถึงกับส่งกองทัพมาบุกอียิปต์ ในเดือนตุลาคม ปี คศ 1956
แล้ว สงครามสุเอซ (Suez War)ก็เกิดขึ้น
ฝั่งไอ้นิ้วก้อยเช็คชื่อแล้ว มาพร้อมหน้าทั้งไอ้ปากเหม็น ไอ้หรั่งเศส ไอ้อิส…
นัสเซอร์ เลยหันไปยุอัลจีเรียให้ลุกขึ้นต่อต้านไอ้หรั่งเศสบ้าง
ในที่สุดสงครามสุเอซก็สงบลง และกองทัพของนัสเซอร์ก็น่วม …
แต่นัสเซอร์ไม่ยอมคืนหุ้นคลองสุเอซ และประกาศยืนยัน
ว่าอียิปต์เป็นเจ้าของ และครอบครองคลองสุเอซแต่ผู้เดียว
คลองสุเอซ …เป็นสมบัติของเราประเทศอียิปต์ อย่างเต็มภาคภูมิ …
และก็ทำให้ไอ้นิ้วก้อยตัดใจได้ในที่สุดที่จะล้างมือจากอียิปต์
ผลประโยชน์ที่ได้ ไม่มากพอ…ขูดเขามาจนเกลี้ยงแล้ว
ไปหาเหยื่อที่มีน้ำมันต่อดีกว่า
แล้วไอ้นิ้วก้อย ก็ทิ้งอียิปต์ไปดื้อๆเช่นนั้น
สวัสดีครับ
จาก คนเล่านิทาน
4 พฤษภาคม 2567
เชิญแชร์กันตามสบาย ถ้าไม่ใช่เพื่อการค้า และโปรดให้เครดิตด้วย
ภาพประกอบจากกูเกิล
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
