“Memorial Bench ที่นั่งของคนที่ไม่มีวันกลับมานั่ง ”
วันนี้ เป็นอีกวันที่เราเดินเยอะมาก เพราะต้องทำธุระสารพัดเรื่อง พอเดินมากก็เริ่มอยากหยุดพัก แต่ปรากฏว่าริมถนนหนทางในบ้านเราก็หาที่นั่งพักไม่ค่อยได้ซะด้วย
ว่าแล้วก็เลยนึกถึงเรื่องหนึ่งที่อยากเขียนมานาน
ที่ประเทศอังกฤษ ม้านั่งริมทาง นอกจากจะใช้เป็นที่นั่งพักในยามเหนื่อยกายเหนื่อยใจแล้ว หน้าที่ของมันอีกอย่างก็คือ มีไว้ระลึกถึงคนที่จากไป คนที่อาจเคยมานั่งตรงนี้เป็นประจำ แต่วันนี้เขาจะไม่กลับมานั่งตรงนี้อีกแล้ว
ม้านั่งแบบนี้มีชื่อเรียกว่า เมโมเรียล เบนช์ หรือม้านั่งแห่งความระลึกนึกถึง เป็นพื้นที่แห่งความทรงจำว่า อย่างน้อย ณ พื้นที่เล็กๆตรงนี้ เขาจะไม่มีวันถูกลืม ซึ่งคนที่มีโอกาสได้นั่งในวันนี้ ก็อาจเป็นใครก็ได้ที่บังเอิญผ่านมาและต้องการหาที่หยุดพักระหว่างทาง
โดยทั่วไปแล้ว เมมโมเรียลเบนช์ มักจะตั้งวางไว้ตามสถานที่สาธารณะเช่น สวนสาธารณะ หรือริมชายหาด เพื่อให้คนได้ใช้ประโยชน์ร่วมกัน และผู้บริจาคยังได้คลายความทุกข์เศร้าเพราะได้ทำอะไรสักอย่างเพื่อคนที่จากไปด้วย ว่ากันว่า ธรรมเนียมนี้สืบทอดกันมาตั้งแต่สมัยหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่งเป็นต้นมา
ผู้เขียนเห็นม้านั่งแห่งความทรงจำนี้ครั้งแรกตอนที่ไปอังกฤษเมื่อหลายปีมาแล้ว ตรงริมทะเลแห่งหนึ่งในเมืองลิเวอร์พูล ตอนแรกก็คิดว่าเป็นแค่ม้านั่งที่ทางการทำไว้บริการประชาชนเป็นปกติ แต่พอเห็นข้อความที่ติดไว้ตรงพนักพิง ถึงได้รู้ว่า เขาอุทิศม้านั่งตัวนี้ให้กับคนที่จากไป และระบุไว้ด้วยว่า นี่คือจุดที่คนๆ นั้นชอบมานั่งมองวิวตรงนี้เสมอยามที่ยังมีชีวิต
ที่น่าสนใจก็คือ ระหว่างที่เขียนบทความนี้ ผู้เขียนไปค้นเจอบทความหนึ่งชื่อ “The emotion behind memorial benches” ซึ่งนักเขียนเขาไปสัมภาษณ์หญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังนั่งเหม่อมองทะเลเพียงลำพังอยู่บนม้านั่งริมทาง ณ ชายหาดเมืองไบรท์ตัน เธอให้สัมภาษณ์ไว้ว่า
“สมัยเด็กๆ พ่อมักจะพาฉันมาตรงนี้เสมอ ตอนพ่อจากไป พวกเราคิดว่าตรงนี้แหละที่เป็นที่ของพ่อ ตรงนี้ไม่ใช่แค่ที่นั่ง แต่เป็นที่ๆ เรามีบทสนทนาร่วมกันมากมายขณะที่มองคลื่นในทะเลด้วยกัน”
อย่างที่บอกว่า ป้ายข้อความ ทำให้คนที่มานั่งได้รู้ที่มาที่ไปของม้านั่ง และเรื่องราวของผู้ที่จากไป ขณะเดียวกัน ก็อาจเป็นช่วงเวลาที่ได้ขอบคุณ ที่พอจะมีที่ให้นั่งพักยามเหนื่อยล้าได้บ้าง ถือเป็น gratitude แบบหนึ่งเพื่อเอาไว้เตือนตัวเองว่า แม้แต่ความสบายใจที่เราคิดว่าได้มาฟรีๆ ก็มีราคาที่ใครบางคนต้องจ่ายเสมอ นอกจากราคาในรูปแบบของค่าใช้จ่ายในการผลิตม้านั่งแล้ว ก็ต้องไม่ลืมด้วยว่า มีบางคนที่ต้องสูญเสียคนในครอบครัวไป ซึ่งเป็นความทุกข์ที่ไม่มีสิ่งไหนมาชดเชยได้ และนั่นละคือราคาที่สูงที่สุดที่เขาต้องจ่าย
ที่นั่งของคนที่ไม่มีวันกลับมานั่ง จึงเป็นที่นั่งเพื่อให้หลายๆ คนได้ฉุกคิดในขณะที่ยังมีโอกาสได้นั่ง แต่ใครจะคิดอะไรได้มากแค่ไหน ก็คงมีแค่ตัวเขาเองเท่านั้นที่รู้…
#NotetoSelfbyWA #วิไลรัตน์เอมเอี่ยม #บทความ #benches #memorialbenches #ความทรงจํา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
