“ฝายชะลอใจ”
“ความคิด”คนเราแปรเปลี่ยน ผกผัน ทุกวินาที ชอบความซุกซน อยู่ตลอดเวลา สงบนิ่งได้ไม่นาน เดี๋ยวก็ออกไปเที่ยวเล่นนอกบ้านอีกแล้ว เพราะความซุกซนนี่แหละ จนทำให้บางครั้งก็ได้รับบาดแผลกลับมา
ผมก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ติดกับดักกับความคิดของตัวเอง ยิ่งเวลาที่จิตใจตัวเองไม่สงบ ไม่เป็นกลาง แล้วเผลอไปนึก ไปคิด จนทำให้เกิดความคิดลบๆ มุมมองที่เป็นอคติ จนเผลอพูดอะไรพล่อยๆออกไปใส่คนอื่น แล้วค่อยมานึกเสียใจทีหลัง ซึ่งมันก็ไม่ทันแล้ว
ศัตรูที่น่ากลัวที่สุดไม่ใช่ใครที่ไหนก็คือ ”ความคิดของเราเอง“ เราสุขก็เพราะความคิด เราทุกข์ก็เพราะความคิด เป็นนักช่างฝัน ช่างจินตนาการ บางเรื่อง คำตอบมีแค่หนึ่ง แต่ผลลัพธ์ออกมาได้คำตอบเป็นสิบ (ไม่ได้จะบอกให้หยุดคิดนะ คนเราต้องคิดนะถูกแล้ว ไม่คิดอะไรเลย คงจะบ้าพอดี)
แต่เราต้องรู้จักควบคุม รู้จักกลั่นกรอง ความคิดให้มากขึ้น ”ความคิด“ กับ “จิตใจ” จริงๆแล้ว เราต้องแยกออกจากกันนะ ถ้าเราดูเผินๆ มันก็อาจจะเหมือนเนื้อเดียวกัน ถ้าให้เปรียบ (มุมมองส่วนตัวนะครับ ผมมองว่า “ความคิด”เปรียบเสมือนกับ น้ำในป่าที่ไหลหลาก ส่วน “จิตใจ” เหมือนเป็นผืนดินผืนป่า คือ จิตวิญญาณของเราทุกสิ่งที่เราทำ จะดีหรือไม่ดีเราดูกันที่ตรงนี้แหละ มันคือสถานที่ๆเก็บสะสมพลังงานของเรา)
ในทุกๆครั้งก่อนที่เราจะคิด ก่อนที่เราจะพูดอะไรออกไปให้เราเช็คสภาวะทางอารมณ์ หรือจิตใจของเรา สังเกตดูที่ลมหายใจ มันเต้นเร็วขึ้นรึป่าว สังเกตที่ร่างกายเรา มันสั่นไหว เหงื่อออก ร้อนรนในอกรึป่าว หากมีอาการแบบนี้ เรายิ่งต้องระมัดระวัง หายใจเข้าลึกๆ ให้จิตใจเราเป็นกลาง แล้วค่อยคิด ค่อยทำ คิดให้รอบครอบก่อน ไม่ต้องรีบร้อน
เราควรหันมาสร้างฝายในใจกันทีละฝาย เพื่อที่เราจะกั้นความคิดที่ไหลหลาก รวดเร็ว เหมือนน้ำป่า ได้ชะลอลงค่อยๆไหลลงในใจเราอย่างช้าๆ กลั่นกรอง ตกตระกอน ซึมซับ ในสิ่งที่ดีๆ ไม่ให้ไหลกระแทกจิตใจเราจนแบกรับไม่ไหวและพังทลายลง “เพราะความคิดของเราเอง”
#แกเปลือกโลกปลอกเปลือกตัวตน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
