17 ก.ค. 2024 เวลา 00:00 • หนังสือ

กลิ่นหอมลึกลับ

ผู้ใหญ่คนหนึ่งที่ผมรู้จักดีเล่าให้ฟังว่า ครั้งหนึ่งเขาขับรถจากต่างจังหวัดกลับกรุงเทพฯ ระหว่างทางก็แวะซื้อของริมทางหลวง ตามธรรมเนียมของนักเดินทาง
ผ่านไปสองสามวัน เขารู้สึกว่าได้กลิ่นหอมบางอย่างในรถ กลิ่นนั้นหอมแบบที่เขาไม่เคยเจอมาก่อน
เขามีความสุขกับกลิ่นนั้นมาก ขับรถอย่างสบายอารมณ์
เขาไม่รู้จริง ๆ ว่ากลิ่นนั้นคืออะไร มาจากไหน เขาพยายามมองหาจุดต้นเหตุที่ทำให้เกิดกลิ่นนั้น แต่ไม่พบ
1
ผ่านไปอีกหลายวัน เมื่อเขาเก็บกวาดภายในรถ ก็พบมะม่วงเน่าหลายผล ซุกอยู่บนพื้นรถ นึกได้ว่าหลายวันก่อนเมื่อผ่านทางหลวง เขาแวะซื้อมะม่วงสด แล้วลืมมันทิ้งไว้ในรถ จนกระทั่งมะม่วงเน่า และส่งกลิ่นที่หอมประหลาด
1
กลิ่นหอมที่ว่านั้นก็คือกลิ่นมะม่วงเน่า
1
เอาละ สมมุติว่าคนขับเห็นมะม่วงเน่าก่อนได้กลิ่น อาจบอกว่ากลิ่นนั้นไม่ดี
เป็นเรื่องปกติ หากเราเห็นมะม่วงเน่า เราจะตัดสินว่ามันเป็นกลิ่นเหม็น เพราะของเน่าก็ย่อมต้องเหม็น
มันมีภาพลักษณ์กำหนดมาก่อน มันก็กำหนดให้เรารู้สึกว่าถ้าของเน่า ก็ต้องเหม็นแน่นอน
แต่ในกรณีที่ไม่รู้ว่าอะไรคือสาเหตุของกลิ่นนั้น เราก็จะสัมผัสรับรู้กลิ่นนั้นตามสภาพของกลิ่นนั้นจริง ๆ ไม่มีอคติใด ๆ มาเกี่ยวข้อง ซึ่งปรากฏว่ามะม่วงเน่าก็ส่งกลิ่นหอมได้
คนเราถูกปลูกฝังมาแต่เล็กให้แบ่งและสร้างภาพว่า นี่คือของดี นั่นคือของไม่ดี นี่คือของสด นั่นคือของเน่า
เราก็มักโยงจากตัวอย่างอื่น ๆ ว่าของสดคือดี ของเน่าคือเหม็น เช่น ไก่ย่างใหม่ ๆ มีกลิ่นหอม ไก่ย่างบูดมีกลิ่นเหม็น น้ำมะนาวมีกลิ่นหอม น้ำมะนาวเสียก็ต้องเหม็น
ไม่นานมันก็กลายเป็นกรอบคิดอย่างหนึ่ง
1
แต่ธรรมชาติไม่มีการแบ่ง กลิ่นก็คือกลิ่น กลิ่นมาจากสภาพทางกายภาพของสิ่งหนึ่ง ๆ มันเป็นอย่างนั้นเอง
แร้งที่กินซากศพเป็นอาหาร ก็กินอย่างสบายใจ เพราะมันไม่มีกรอบคิดใด ๆ กำหนดมาก่อน
ดังนั้นหากจะเป็นอิสระจริง ๆ เราก็ต้องฝึกวัดค่าของสิ่งหนึ่งตามเนื้อผ้า
1
ดีไม่ดีว่ากันตามเนื้อผ้า
หากฆาตกรคนหนึ่งบรรยายธรรมที่ใช้ประโยชน์ได้จริง เราจะปฏิเสธธรรมนั้นหรือไม่ เพียงเพราะคนพูดเป็นฆาตกร ไม่ใช่พระ?
2
หากมะม่วงเน่าส่งกลิ่นหอม เราก็ยอมรับว่ามันเป็นกลิ่นหอม ไม่ว่าต้นกำเนิดของมันจะเป็นภาพลบเพียงใด
1
ย่อความจาก กอดหนาม / วินทร์ เลียววาริณ
โปรโมชั่นพิเศษ ซื้อทางเว็บ https://www.winbookclub.com/.../%28S11%29%20%E0%B8%81%E0...
โฆษณา