ผู้กุมบังเหียนตัวจริง
ประเทศไทยเปรียบเสมือนเป็นรถม้า ที่มีผู้โดยสารจำนวนกว่า 60 ล้านคนที่ต้องเดินทางไปกับรถคันนี้ ทุกคนฝากอนาคตไว้กับสารถี ที่ทำหน้าที่เป็นผู้ควบคุมม้า เพื่อลากรถไปตามเส้นทางที่คิดว่าราบเรียบที่สุด ปลอดภัยที่สุด และถึงที่หมายปลายทางตามเวลาที่กำหนด
เวลา 4 ปีในการเดินทางแต่ละเที่ยว ตามเส้นทางที่ได้แจ้งไว้กับผู้โดยสารก่อนออกเดินทาง เพื่อให้ถึงเป้าหมายที่กี่เปอร์เซนต์ ของจีดีพี ก็ว่ากันไป
นายกรัฐมนตรี เป็นสารถี รัฐมนตรีจาก 20 กระทรวง อีกจำนวน 35 คน เป็นผู้ให้บริการบนรถม้า ตลอดเส้นทาง
ความสะดวกสบาย จากสิ่งอำนวยความสะดวกบนรถโดยสาร บ่งบอกถึงคุณภาพชีวิตของผู้โดยสาร เป็นสวัสดิการที่ทุกคนต้องได้รับ แลกกับค่าโดยสารตามระดับชั้นที่ตีตั๋ว ในรูปเงินภาษีอากรต่างๆ
การเดินทางเที่ยวล่าสุดนี้ เป็นเที่ยวที่ 63 ของประเทศไทย มีนายเศรษฐา ทวีสิน เป็นสารถี เข้ารับหน้าที่เมื่อ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2566 คัดเลือกทีมสำหรับให้บริการบนรถได้ครบเมื่อ 1 กันยายน 2566 ก่อนออกเดินทางได้ประกาศรายละเอียดให้ทราบผ่านนโยบายทางรัฐสภาเมื่อ 1 กันยายน 2566 แล้วก็เริ่มออกเดินทาง
ในช่วงแรกของการเดินทาง อาจจะมีอะไรขลุกขลักขาดตกบกพร่องไปบ้าง ไม่ว่ากัน เป็นเรื่องธรรมดาถือว่ายังอยู่ในช่วงอุ่นเครื่องสำรวจเส้นทาง
ถึงวันนี้เวลาผ่านไปแล้วเกือบปี คิดเป็นสัดส่วนเกือบ 1 ใน 4 ของระยะทางทั้งหมด ถือว่าเดินทางมาได้ไกลพอสมควร การให้บริการตามที่แถลงไว้จึงควรจะเข้าที่เข้าทาง
แต่ผลลัพธ์ที่ออกมา ค่อนข้างน่าผิดหวัง
ผู้โดยสารส่วนใหญ่เริ่มหงุดหงิด คูปองดิจิตอล 10,000 พอยท์ สำหรับแลกเครื่องดื่มอาหารว่างก็ยังไม่แจกเสียที ประกาศเลื่อนออกไปเป็นครั้งที่เท่าไร จำไม่ได้แล้ว
บริกรบางตำแหน่งก็ต้องลงรถไปกลางทาง เพราะขาดคุณสมบัติเรื่องความสุจริตอันเป็นที่ประจักษ์ การให้บริการก็ไม่ทั่วถึง คอยเอาอกเอาใจแต่พรรคพวกของตัวเองในชั้นเฟิร์สคลาส ปล่อยให้ผู้โดยสารชั้น 2 ชั้น 3 ต้องปากแห้ง หลายกลุ่มเริ่มออกอาการไม่พอใจ
ด้านเศรษฐกิจ ปากท้องผู้โดยสารเรื่องที่ใกล้ตัวที่สุด อย่างค่าครองชีพ ตั้งแต่ออกรถมาจนถึงตอนนี้ ข้าวของเครื่องใช้แพงขึ้นทุกอย่าง แพงจนแซงเงินเฟ้อ แซงค่าแรงงาน ไม่ว่าจะเป็นอาหาร น้ำมันเชื้อเพลิง ค่าไฟฟ้า วัสดุก่อสร้าง สินค้าต้นน้ำทางการเกษตร ปุ๋ยเคมี ยาฆ่าแมลง
เป็นที่น่าสังเกตว่าสินค้าที่ราคาแพงทั้งหลายที่ว่ามา ล้วนเป็นธุรกิจในมือของกลุ่มทุนที่มีสายสัมพันธ์โยงใยใกล้ชิดกับสารถีและพรรคพวกเกือบทั้งนั้น
ยกเว้นผลผลิตทางการเกษตรที่ชาวบ้านผลิตได้ และค่าแรงงานเท่านั้น ที่ราคาถูก
ทางด้านสังคม ผู้โดยสารสับสนกับกระบวนการยุติธรรม ที่กลับหัวกลับหาง กลับดำเป็นขาว ขาวเป็นดำ ค้านกับสามัญสำนึก มีข้อสงสัยกรณีอาการป่วยของผู้โดยสารคนหนึ่งที่มีสถานะเป็นนักโทษเด็ดขาด ที่ศาลพิพากษาให้จำคุกคดีทุจริตโกงบ้านกินเมือง รวมหลายคดีนับเวลารวมสิบๆปี
คนผู้นี้ได้รับการเอาใจใส่จากทีมเดินรถเป็นกรณีพิเศษ ไอนิดจามหน่อยก็ตกใจกลัวตาย จนต้องตีตราที่หน้าผากว่าเป็นผู้ป่วยวิกฤติ เสี่ยงตายหากไกลหมอ ต้องย้ายไปกักขังที่ห้องพยาบาลวีไอพี จะได้ใกล้หมอ จึงเป็นที่หนักใจให้หมอที่ให้การรับรองอาการป่วยของนักโทษ ต้องรับความเสี่ยงที่จะติดคุกแทน หากโกหกเรื่องอาการป่วย
ยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ เมื่อนักโทษได้รับสิทธิ์การพักโทษเพราะเข้าข่ายทุพพลภาพสิ้นเชิงถาวร ที่อ้างว่าเอ็นเปื่อย คออ่อน แขนขาอ่อนแรง ซึ่งปกติอาการแบบนี้คนทั่วไปต้องนอนเป็นผักติดเตียง นับลมหายใจถอยหลังรอวันตาย แต่รายนี้มาแปลกประหลาด เกิดปาฏิหาริย์ กลับฟื้นคืนชีพ สลัดปลอกคอทิ้ง เดินปร๋อ ออกรอบตีกอล์ฟ 18 หลุมได้สบายๆ เหมือนจะแข็งแรงกว่าคนปกติเสียด้วยซ้ำ
ผู้โดยสารส่วนใหญ่เกิดข้อสงสัย จึงยื่นเรื่องให้แพทยสภาตรวจสอบ ขณะนี้อยู่ในระหว่างการพิจารณา หวังว่าสถาบันแห่งนี้ ไม่เอาเกียรติยศและศักดิ์ศรีของอาชีพแพทย์มาแลกกับนักโทษทุจริตเพียงคนเดียว ด้วยการปกปิดข้อเท็จจริงช่วยเหลือคนขี้โกง อีกไม่นานคงได้คำตอบ
ส่วนทาง ปปช. ที่มีการยื่นเรื่องให้ตรวจสอบคู่ขนานไปกับแพทยสภา แจ้งว่ากำลังรอบันทึกเวชระเบียน หรือ Medical Record หลักฐานทางการแพทย์ ตามมาตรฐานทางวิชาชีพ และเป็นหลักฐานทางกฎหมายที่ใช้ยืนยันความบริสุทธิ์ในชั้นศาลได้ ที่ทางสถานพยาบาลต้องมีบันทึก
โดยปกติแพทย์ต้องเขียนรายงานในเวชระเบียนบันทึกการตรวจรักษาประจำวันทันทีที่ทำการตรวจ ลงในแฟ้มทุกวัน จบเป็นวันๆไป การส่งเอกสารเวชระเบียนให้ ปปช.ควรจะส่งได้ทันที จึงเป็นข้อสงสัยว่าทำไมถึงบ่ายเบี่ยงเตะถ่วงไม่ยอมส่ง ทั้งที่มีการทวงถามเป็นลายลักษณ์อักษรด้วยหนังสือ มาหลายครั้งแล้วก็ตาม
ทางด้านการเมืองยิ่งเป็นปัญหาหนัก เมื่อนักการเมืองเอาแต่หาทางรักษาเก้าอี้ผลประโยชน์ของตัวเอง ไม่มีเวลาทำงานตามหน้าที่บริการผู้โดยสาร ใช้กลเกมส์สารพัด หลอกล่อให้ผู้โดยสารเข้าใจผิด จนเกิดการแบ่งแยกความคิดออกเป็นหลายกลุ่ม เพื่อลดทอนกำลังที่จะมาเรียกร้องสิทธิ์ลงไป
แต่ขอให้มั่นใจเถอะ ความจริงย่อมเป็นความจริงวันยังค่ำ อีกไม่นานเมื่อน้ำลดตอก็ผุด เพราะปัญหาที่ไม่ได้รับการแก้ไขจะถูกสะสมหมักหมมจนเน่าเฟะ เมื่อความเดือดร้อนทะลุจุดเดือด เหล่าผู้โดยสารจะรวมตัวและคิดได้เองว่าจะต้องทำอย่างไร
เมื่อเศรษฐกิจ สังคม และการเมือง ทั้ง 3 องค์ประกอบสำคัญเป็นปัญหาครบทุกด้านอย่างนี้ ย่อมเป็นอุปสรรคในการเดินรถต่อไป
ผู้โดยสารทุกคนต้องกลับมาตั้งสติใหม่ ทบทวนเหตุการณ์ ค้นหาสาเหตุที่แท้จริงให้พบก่อน จึงจะแก้ไขปัญหาดังกล่าวได้
จะหวังพึ่งให้สารถีกับคณะ เพียงฝ่ายเดียวจัดการแก้ไขปัญหาเหมือนกับอดีตที่เคยทำมาไม่ได้
ที่น่ากลัวก็คือมีการแทรกแซงจากบุคคลภายนอก เข้ามาบัญชาการสารถีผู้กุมบังเหียนโดยตรงอีกชั้นหนึ่ง เป็นชั้นที่ 2 เหมือนถูกควบคุมด้วยรีโมทคอนโทรล
ก่อนนี้ยังมีความกระดากเหนียมอายอยู่บ้าง ไอ้โม่งคอยชักใยอยู่หลังฉาก แต่ตอนนี้ตัวบงการเปิดหน้าให้สาธารณะชนได้เห็น ท้าชนทุกฝ่าย ท้าทายทุกองค์กรที่ทำหน้าที่ตรวจสอบทุจริต โดยไม่สะทกสะท้าน
สถานการณ์เลวร้ายลงไปเรื่อยๆ ผู้โดยสารหลายคนเริ่มถอดใจ หมดอาลัยตายอยาก ยอมรับในชะตากรรม แล้วแต่จะพาไปตกเหวลงห้วยที่ไหน
อย่าลืมว่า ผู้กุมบังเหียนลำดับบนสุด คือมือของพี่น้องประชาชน ที่โดยสารอยู่บนรถม้าคันนั้น เป็นกุญแจดอกสำคัญที่สามารถบังคับทิศทาง รถม้าประเทศไทยคันนี้อย่างแท้จริง
โปรดระลึกเอาไว้เสมอว่า ไม่มีใครจะมาบังคับข่มขืนใจเราได้ นอกเสียจากเราจะยินยอม
ต่อจากนี้ไป จงยืนหยัดสามัคคีร่วมแรงร่วมใจกัน ขึ้นมากุมบังเหียนรถม้าคันนี้ กำหนดทิศทางให้กับชีวิตของตนเองด้วยมือของตัวเอง รับรองได้ใครหน้าไหนก็ทัดทานไม่ไหว จะได้ไปถึงเป้าหมายที่ทุกคนต้องการอย่างแท้จริงเสียที
โดย..พี่ชื่อวิช
- 7
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
