๐ ตนนั้นแลเป็นที่พึ่งของตน
ความจริงผล อันนี้ ก็ใช่แล้ว
ให้พากัน เร่งความเพียร อย่าคลาดแคล้ว
อย่าได้แผ่ว นอนใจนะ จงทำเอา
๐ ท่าใคร ท่ามัน ทำอยู่ อย่างนั้น
สมบัติมัน สมบัติใคร อย่าขลาดเขลา
ผู้ใดที่ ขี้เกียจคร้าน งานไม่เบา
กิเลสเผา มันเข้ามา คอยเหยียบหัว
๐อะไรก็ ต้องถูกใจ ตัวเองหมด
มาวางกฎ ให้ผู้อื่น ต้องเกรงกลัว
ผู้อื่นต้อง ถูกใจ ตามเมามัว
แต่หัวใจ ของตัวเอง ยังใม่ถูก