หลายคนที่มีแฟนค้นพบว่า
เวลาที่พวกเขาพูดคุยกับแฟน
พวกเขาจะมีการใช้ “เสียงสอง”
นอกจากนี้ พวกเขาจะยังมี “คำพิเศษ”
ที่ใช้เรียกแฟนของตัวเองโดยเฉพาะ
(เช่น “บี๋” “อ้วน” “อุ๋ง” “เตง” เป็นต้น)
หลายคนรู้สึกอายกับ “เสียงสอง” และ “คำพิเศษ” เหล่านี้
แต่ในความเป็นจริงนั้น
มันไม่ใช่เรื่องน่าอายเลยครับ
นั่นเป็นเพราะว่า…
ประการแรก
นี่คือสิ่งที่คู่รักส่วนใหญ่ทำกันทั้งนั้น
อันที่จริง ผลการสำรวจหนึ่งพบว่า
75% ของคู่รักใช้ “เสียงสอง” เป็นประจำด้วยซ้ำ!
ประการที่สอง
การใช้ “เสียงสอง”
(โดยเฉพาะเสียงเล็กๆเหมือนเวลาที่เราคุยกับทารก)
สะท้อนให้เห็นว่าคู่รักมีความรู้สึกผูกพันกัน
ไว้วางใจในกันและกัน และสบายใจเวลาที่อยู่ด้วยกัน
พูดอีกนัยหนึ่งก็คือ
การมี “เสียงสอง” คือหนึ่งสิ่งที่สะท้อนให้เห็นถึง
“สุขภาพความรัก” ว่าอยู่ในระดับที่ healthy นั่นเอง
เราไม่รู้สึกอายที่สุขภาพร่างกายของเราดีฉันใด
เราก็ไม่ควรรู้สึกอายที่สุขภาพความรักของเราดีฉันนั้นครับ
ประการที่สาม
การที่คู่รักสื่อสารกันด้วย “คำพิเศษ”
(หรือแม้กระทั่ง “ภาษาพิเศษ”)
มันสะท้อนให้เห็นถึงความ “พิเศษ”
หรือความ “ไม่เหมือนใคร”
ของมุมมองที่คู่รักมีต่อกันและกัน
ยกตัวอย่างเช่น
ผู้หญิงที่ชื่อ “เจน” มีหลายคนบนโลก
เธอไม่ได้เป็นเพียงแค่ “เจน” อีกคนหนึ่งเท่านั้น
เพราะเธอเป็น “เจน” ของฉัน
ฉะนั้น ฉันจะไม่เรียกเธอว่า “เจน”
เหมือนที่ฉันเรียก “เจน” คนอื่น
ฉันจะเรียกเธอว่า “อุ๋ง” แทน
เป็นต้น
ดังนั้น การมี “คำพิเศษ” เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่สะท้อนให้เห็นถึง
“สุขภาพความรัก” ว่าอยู่ในระดับที่ healthy (เช่นเดียวกับ “เสียงสอง”) นั่นเองครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
