บทความ Blockdit ตอน หนีจากตัวเอง
ร้านตัดผมขาประจำของผมใช้ผ้าดำคลุมตัวลูกค้าเพื่อรองรับเศษผม วันหนึ่งหลังจากช่างซอยผมออกไปได้พอสมควร ผมก้มมองผ้าดำที่คลุมตัว เห็นเศษผมสีขาวจำนวนมาก
เศษผมสีขาวเทาดูเด่นมากบนผ้าดำ
ผมไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองแก่เลย แต่เมื่อเห็นเส้นผมขาวอย่างชัดเจนอย่างนี้ ก็รู้สึกว่าเราแก่แล้วจริงๆ
มีหลักฐานชัดเจน!
นึกขำๆ ว่าอยากให้ร้านเปลี่ยนเป็นใช้ผ้าขาวคลุม จะเห็นแต่เศษผมสีดำ ส่วนเส้นผมสีขาวจะกลืนไปกับผ้า รู้ว่ามันคือการหลอกตัวเอง แต่บางครั้งคนเราก็ไม่อยากมองด้านที่ร่วงโรยของตนเอง
ผ้าดำทำหน้าที่เป็นเครื่องเตือนให้เรารู้ว่า เส้นผมเราเป็นสีขาว แปลว่าเราไม่ใช่หนุ่มสาวแล้ว
เป็น reality check เป็นเครื่องมือวัดค่าความจริง
ยังมีเครื่องเตือนอื่นๆ ที่ทำให้เรารู้ว่าเราเสื่อม เช่น อายุมากขึ้น แต่ไม่ฉลาดขึ้น
สตรีสูงวัยคนหนึ่งบอกว่า รู้สึกเสียดายที่สมัยสาวๆ ไม่ได้ถ่ายภาพนู้ดเก็บไว้
ตอนสาวๆ สามีเธอบอกว่าจะถ่ายภาพนู้ดของเธอให้ แต่เธอปฏิเสธ จนเมื่อถึงวัยหนึ่ง สรีระเหี่ยวย่นทั้งตัว ทันใดนั้นเธอก็นึกเสียดาย
ความเสียดายนี้คงไม่ใช่เกิดเพราะอยากเห็นภาพอดีตครั้งที่ยังสะพรั่งเต่งตึง แต่อาจอยากหนีจากภาพจริงในปัจจุบัน เพราะดูความจริงแล้วไม่รู้สึกเจริญตา
หลอกตัวเองด้วยภาพอดีตสบายใจกว่า
คนไม่น้อยเสียดายความเต่งตึงสวยงามของตนในอดีต จนลืมปัจจุบัน
มันก็คือการหนีจากตัวเอง
นี่ย่อมไม่ใช่เรื่องผิดหรือถูก แต่ว่าต้องระวังอย่าไปยึดติดกับภาพเก่าจนลืมอยู่กับสภาพปัจจุบัน
กายภาพร่วงโรยเป็นสัจธรรมหนึ่งของธรรมชาติ
โลกวันนี้คลินิกเสริมความงามเกลื่อนเมือง ใครๆ ก็อยากสวยอยากงาม
นี่อาจเป็นเพราะสังคมเรามีค่านิยมว่า เราต้องดูดี ดูเพอร์เฟ็กต์ตลอดเวลา
“คนนั้นอายุ 80 แล้ว ดูเหมือน 60”
“โอ้โฮ! คนนั้นอายุ 90 แล้ว ยังสวยพริ้ง”
เราชอบเปรียบกับคนที่ดูดีกว่าเสมอ
แต่คนเราไม่เพอร์เฟ็กต์ ไม่มีทางเพอร์เฟ็กต์
คนเรามักไปเน้นการปรับปรุงที่ใบหน้า เพราะเป็นจุดแรกที่คนเห็น
แต่อวัยวะส่วนหนึ่งที่หลอกเราไม่ได้คือมือ เมื่ออายุมากขึ้น รอยย่นก็ปรากฏบนมือ
เห็นใบหน้าเต่งตึงเพราะฉีดยามา แต่หนังมือหย่อน ก็ดูแปลกๆ
บางคนจึงหลอกตัวเองโดยการแต่งภาพ
ดูภาพนางแบบสูงวัยบนหน้าสื่อยุคนี้แล้ว ไม่รู้ว่าจริงหรือไม่จริง เพราะสามารถใช้โปรแกรม Photoshop และสารพัด app แต่งลบรอยออกหมด
บางคนอายุไม่น้อยแล้ว แต่โปรแกรมดิจิตัลทำให้ใบหน้าเธอไม่มีริ้วรอยและตีนกาเลยสักเส้น ต่อให้ภาพนั้นดูจริงเพียงใด เราก็รู้ว่ามันไม่จริง
ไม่มีใครอยากแก่ ร่างกายร่วงโรย แต่หากไม่สามารถยอมรับความเปลี่ยนทางธรรมชาติได้ ชีวิตก็เกิดทุกข์ เข้าข่ายหลอกตัวเอง
สถาปนิก แฟรงก์ ลอยด์ ไรท์ บอกว่าเราอาจปิดส่วนไม่สวยหรือมีตำหนิด้วยเถาวัลย์
แต่เราก็รู้ว่าด้านหลังเถาวัลย์คือตำหนิ
การแต่งภาพให้ดูดีขึ้นบ้าง ไม่ใช่เรื่องผิดปกติ แต่หากหมกมุ่นกับการต้องอยู่ในสภาวะ ‘ดูดี’ ตลอดเวลา ก็อาจทำให้ชีวิตไม่มีความสุข
การกลบเกลื่อนร่องรอยของอายุก็คือการสวนทางธรรมชาติ ไม่ยอมรับความเปลี่ยนแปลง
มันเป็นธรรมชาติ ร่างกายเราเปลี่ยนเสมอ เราต้องแก่ตัว ร่างกายเสื่อม ล้วนเป็นสิ่งที่เราเกลียด
หากเรารับความจริงนี้ไม่ได้ ก็ไม่มีความสุข ต้องวิ่งหนีความชราตลอดเวลา
คนจำนวนมากไม่ชอบหน้าตัวเอง อยากมีใบหน้าเหมือนดาราหนังคนใดคนหนึ่ง ก็เก็บเงินไปทำศัลยกรรมตกแต่งใบหน้า
แต่มันเป็นการแก้ที่เปลือก การเปลี่ยนใบหน้าเพราะตนไม่ชอบหน้าที่มี ไม่ได้แก้ปัญหายั่งยืน เพราะวันหนึ่งเมื่อแก่ ใบหน้าเหี่ยวย่น ก็รับไม่ได้อีก
ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องกายภาพ ต้องแก้ที่ใจ
ในเรื่องใจ เราทุกคนก็สามารถก็เป็นหมอเสริมความงามเหมือนกัน แต่เป็นความงามจากภายใน
ท่านพุทธทาสภิกขุพูดเรื่องความสุขว่า ความสุขก็คือการที่ไม่มีอะไรทำให้เกิดความหม่นหมองหรือขัดใจ
ถ้ารักษาความไม่มีอะไรนี้ได้ ก็คือสุข
ทีนี้คนเราต้องเจอเรื่องที่ชวนให้ขัดใจอยู่เรื่อย
ตรงนี้ท่านพุทธทาสฯบอกว่า ก็ต้อง “จัดหลีก” ให้ดีๆ อย่าให้เกิดการกระทบจิตจนหม่นหมองหรือขัดใจ
ท่านบอกอีกว่า บางทีสิ่งที่มากระทบไม่ได้มาจากภายนอก แต่มาจากความคิดของเราเอง
คิดเรื่องอดีตเก่าๆ แล้วก็เกิดขัดใจ
ก็คือไปเอาความจำหรือสัญญาในอดีตมากวนใจเอง
ก็ต้องระวังใจอยู่เสมอ
ต้องหัดปล่อยวางชีวิตหน่อย วันพรุ่งนี้จะอยู่หรือไม่ก็ไม่รู้ ใช้ชีวิตวันนี้นาทีนี้ให้ดี ก็คงทำได้เท่านั้น
ความเปลี่ยนแปลงเป็นกระบวนการที่เกิดขึ้นตลอดเวลา อาจชั่วนิรันดร์
ถ้าโลกไม่มีความเปลี่ยนแปลง ก็ไม่มีเราในวันนี้ เราเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการเปลี่ยนแปลง
หากเราไม่ต้องการแก่ภายในหัวใจ สมควรทำในภายใน นั่นคือรักษาพลังให้หนุ่มสาวตลอดเวลา กระตือรือร้น รักษาไฟไม่ให้มอด
นี่ทำยากกว่า แต่มีคุณค่าสูงกว่ามาก เมื่อเราเข้าสู่สภาวะไม่แก่ทางใจ มันจะเปล่งรังสีออราออกมาทางภายนอกเอง
แล้วจะทำอย่างไร?
บางทีสิ่งแรกคือยอมรับความเปลี่ยนแปลงทางกายภาพว่าเราไม่เหมือนเดิม กายภาพเสื่อมลงทุกส่วนตามอายุขัย
เมื่อยอมรับก็ปล่อยวางง่ายขึ้น
เมื่อปล่อยวางได้ก็อยู่กับสภาวะที่เป็นจริงง่ายขึ้น
เปลือกนอกเป็นเรื่องนานาจิตตัง
คนแก่ผมขาวก็ดูดีได้ ถ้ามีความมั่นใจ
ความสวยอาจสู้เสน่ห์ไม่ได้
ความสวยอาจเกี่ยวกับอายุ แต่เสน่ห์ไม่เกี่ยวกับอายุ
ถึงจะอายุมากก็มีเสน่ห์ได้
เสน่ห์มาจากกิริยาท่าทาง แววตา สายตาที่มองโลก รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ความมั่นใจในตัวเองยามเดินบนโลก
เสน่ห์มาจากความสุข
ความสุขเกิดจากความสามารถมองด้านสวยงามของโลก และใช้ชีวิตแต่ละวันเสมือนเป็นวันดียวที่มี
มองลึกเข้าไปพบความงามภายในดีกว่าที่เปลือก
แต่ไม่ทุกคนชอบมองลึกภายใน
สมัยผมเป็นเด็ก บ้านเก่าหลายหลังทำด้วยผนังหยาบ เพราะเจ้าของบ้านไม่มีเงินจ่ายช่างฉาบปูน
แต่เมื่อโตขึ้น ผมมองดูผนังหยาบเหล่านั้นแล้วกลับชอบ
มันสวยไปอีกแบบ มันมีเสน่ห์อีกแบบ
ท้ายที่สุดแล้ว เราก็วัดความงามที่ใจ
- 36
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
