นิทาน เรื่อง:ลุงสมหมายกับไก่ตัวโปรด
กาลครั้งหนึ่ง ณ หมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง มีชายชราคนหนึ่งชื่อลุงสมหมาย อาศัยอยู่เพียงลำพังในกระท่อมไม้เก่าๆ ลุงสมหมายไม่มีครอบครัว ไม่มีลูกหลาน มีเพียงฝูงไก่เล็กๆ ที่เลี้ยงไว้เป็นเพื่อน
ในบรรดาไก่ทั้งหมด มีไก่ตัวหนึ่งที่ลุงสมหมายรักมากเป็นพิเศษ มันเป็นไก่ตัวผู้ขนสีทองอร่าม ลุงตั้งชื่อมันว่า "ทองดี" ทุกเช้าลุงสมหมายจะตื่นมาให้อาหารทองดีเป็นตัวแรก และทุกเย็นก็จะนั่งเล่นกับมันอยู่หน้าบ้าน
วันหนึ่ง มีพ่อค้าเร่เดินทางมาถึงหมู่บ้าน เขาเห็นทองดีและชื่นชมความสวยงามของมัน พ่อค้าเสนอเงินจำนวนมากเพื่อซื้อทองดีไป ลุงสมหมายปฏิเสธทันที แม้ว่าเงินจำนวนนั้นจะมากพอให้ลุงใช้สบายไปตลอดชีวิตก็ตาม
คืนนั้น ลุงสมหมายนอนไม่หลับ คิดถึงคำเสนอของพ่อค้า ลุงคิดว่าหากขายทองดีไป ลุงก็จะมีเงินมากมาย อาจจะย้ายไปอยู่ในเมือง มีชีวิตที่สบายขึ้น แต่ในขณะเดียวกัน ลุงก็นึกถึงความรักและมิตรภาพที่มีกับทองดีมาตลอดหลายปี
เช้าวันรุ่งขึ้น ลุงสมหมายตัดสินใจขายทองดีให้กับพ่อค้า ด้วยความเศร้าและเสียดาย ลุงมองตามรถของพ่อค้าที่พาทองดีจากไป น้ำตาเอ่อล้นออกมาโดยไม่รู้ตัว
แม้จะมีเงินมากมาย แต่ลุงสมหมายกลับรู้สึกว่าชีวิตว่างเปล่า ไม่มีความสุขเหมือนเคย ทุกเช้าลุงจะตื่นมาและรู้สึกเหงา ไม่มีเสียงขันของทองดีปลุกอีกต่อไป ทุกเย็นลุงก็นั่งเหม่อมองที่ว่างหน้าบ้าน ไม่มีทองดีมานั่งเล่นด้วยอีกแล้ว
ลุงสมหมายได้เรียนรู้บทเรียนอันแสนเจ็บปวดว่า ความรักและมิตรภาพนั้นมีค่ามากกว่าเงินทองใดๆ ในโลก ความสุขที่แท้จริงไม่ได้มาจากวัตถุหรือความร่ำรวย แต่มาจากความรักและความผูกพันที่เรามีต่อกันและกัน
ลุงใช้เวลาที่เหลือของชีวิตในการช่วยเหลือผู้อื่นในหมู่บ้าน แบ่งปันเงินทองที่มีให้กับคนยากไร้ และสอนเด็กๆ ถึงคุณค่าของความรักและมิตรภาพ แม้ว่าลุงจะไม่มีทองดีอยู่เคียงข้างอีกต่อไป แต่ความทรงจำและบทเรียนที่ได้รับจากมิตรภาพอันแสนพิเศษนี้ จะอยู่ในใจของลุงตลอดไป
นิทานเรื่องนี้สอนให้เรารู้ว่า ความสุขที่แท้จริงนั้นไม่สามารถซื้อได้ด้วยเงิน และเราควรให้คุณค่ากับความรักและมิตรภาพมากกว่าวัตถุสิ่งของใดๆ ในโลก
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
