EP : 1,285 หนุ่มแยงกี้กับสาวไม้เท้าขาว
.... โมริโอะ หนุ่มเลือดร้อนผู้เก่งกาจในด้านการต่อยตีมีเรื่องมาตั้งแต่เด็ก ฟัดกับคนอายุเยอะกว่ามาตลอด จนสร้างบารมีให้กับผู้คนในแถบนี้ดังฉายาที่ได้รับขนานนามว่า “เสือดำโมริ” ... แม้จะได้รับการยกย่องในหมู่ผู้ชื่นชอบชวนหาเรื่อง แต่ก็ใช่ว่าโมริโอะ จะฝ่าด่านสาวงามได้ซะที่ไหน เพราะตอนนี้เขาตามติดและใกล้ชิดกับ ยุกิโกะ เสมือนลูกหมาที่ไม่ยอมให้นายห่างตัว ไม่ใช่เพราะเธอคือสาวสวยน่ารักในสายตาเขา
แต่เพราะ ยุกิโกะ คนนี้คือผู้มีปัญหาด้านการมองเห็น แม้จะไม่บอดสนิท แต่การเห็นก็อยู่ในระดับที่แค่พอแยกสีสันแบบคร่าวๆได้แค่นั้น นั่นก็ทำให้โมริโอะ ไม่อาจจะปล่อยให้เธอใช้ชีวิตโดยปราศจากการดูแลจากเขาได้ โดยที่เขาลืมคิดไปว่า ก่อนหน้านี้เธออยู่มาได้อย่างไร เรื่องราวของผู้ชายสายต่อยตีกับหญิงสาวแนวสู้ชีวิตใน “หนุ่มแยงกี้กับสาวไม้เท้าขาว”
ผมเชื่อว่าหากเป็นนักอ่านระดับจริงจังและอ่านมาอย่างยาวนาน พล็อตเรื่องแนวผู้ชายเก่งมาจากไหนก็แพ้สาวๆอย่างเธอ เราคงได้อ่านมาหลายเรื่องอยู่ แม้บางเรื่อง อาจจะนำเสนอเน้นไปที่ชายสายโหดแต่จริงๆ หัวใจสีชมพู เป็นมิตรกับผู้คนทั่วโลก ก็ตาม จะเป็นแบบไหน พล็อตเรื่องราวแนวนี้ไม่ใช่อะไรใหม่สำหรับสายมังงะอย่างพวกเราเลยครับ
เรื่องนี้ก็เช่นกัน มันเลี่ยงไม่ได้ที่จะไม่ให้ผมคิดแบบนั้นนะครับ และด้วยความที่ผมมีสี่งที่ชอบและไม่ชอบในเรื่องนี้ชัดเจน เลยขอเล่าแยกถึงสิ่งที่ ผมชอบในเรื่องนี้ และสิ่งที่ไม่ถูกกับความชอบ ของผมในเรื่องนี้เพื่อให้เข้าใจได้ง่ายครับ ผมขอเริ่มในสิ่งที่เรื่องนี้นำเสนอไม่ถูกจริตผมก่อนแล้วกันนะครับ
อย่างแรกที่เรื่องนี้มีวิธีการนำเสนอที่ไม่ถูกกับจริตผมก็คือ การนำเสนอคาเรทเตอร์ตัวละครเอกอย่าง เสือดำโมริโอะ ในแบบโอเวอร์แอคติ้งมากเกินไป แน่นอนวิธีการแบบนี้มันเหมาะกับมังงะแนว ตลก เบาสมองเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ซึ่งผมเชื่อว่าหลายๆคนก็คงชอบแบบนี้ไม่น้อย(โดยเฉพาะสาวๆ) แต่สำหรับผมแล้วมันไม่ใช่.... แค่นั้นเองครับ 5555
ผมคงชอบมองดูพระเอกแนวเกาะเส้นความเป็นจริงไว้ก่อน ไม่โตกตากมากไป ยิ่งเนื้อหาที่จะให้ความรู้บางอย่างอยู่แล้ว แต่นี่เป็นแค่ความชอบส่วนตัวของผมนะครับ แต่นอกเหนือจากตัวพระเอกเราแล้ว ผมว่าตัวละครอื่นๆ ของเขานำเสนออกมาได้ดี ตรงกับแนวที่ผมชอบมากๆ ซึ่งจุดนี้กลายเป็นว่าทั้งเรื่องมีพระเอกเรานี่แหละที่ผมไม่ชอบ แต่ดันเป็นตัวเดินเรื่องหลักด้วยก็เลยทำให้บรรยากาศโดยรวมของเรื่องในแง่การนำเสนอตัวละครในสายตาผมดูขัดตาขัดความชอบผมไปซักหน่อยครับ
อีกเรื่องคือลายเส้น อันนี้ก็ตามความชอบผมอีกนั่นแหละที่อาจจะไม่ได้ชอบ ลายเส้นนี้ของ อ. นักเท่าไหร่นัก แม้จะมองว่าอ่านง่ายและเหมาะกับงานแนวเบาสมองแบบนี้ไม่น้อย เอาเป็นว่าพูดแค่ว่าผมไม่ได้ชอบลายเส้นแบบนี้แค่นั้นพอครับ
นอกเหนือจากที่กล่าวมาต่อไปนี้คือสิ่งที่ผมชอบในเรื่องนี้ครับ อย่างแรกที่อยากพูดถึงคือการนำเสนอเรื่องราวของผู้มีปัญหาทางสายตาแบบรอบด้านครับ
ที่ผ่านมาผมจำไม่ได้ว่าเคยอ่านเรื่องไหนที่พูดถึงผู้มีปัญหาทางสายตาแบบเน้นๆมาบ้างหรือเปล่า อาจจะไม่มีเลยก็ได้มั้งครับ แม้จะเคยผ่านตาเรื่องราวของพวกเขาผ่านภาพยนต์มาบ้างก็ตาม เรื่องนี้ผมมองว่า รอบด้านดีมาก เพราะตัวเรื่องไม่ได้ไปเน้นแค่ให้เห็นว่านางเอกมีปัญหาอะไรเท่านั้น แต่ให้พระเอกเราที่เข้าไปจุ้นจ้านด้วยความรัก ทำให้หลายๆอย่างที่เกี่ยวข้องกับนางเอก พระเอกเราก็ต้องรับรู้เหมือนกันครับ
ตรงนี้แหละ เรื่องก็เลยทำให้ได้เห็นความรอบด้านที่มีจุดศูนย์กลางคือผู้มีปัญหาทางด้านการมองเห็นอย่าง ยุกิโกะ ด้วยการใส่ใจในรายละเอียดในหลายๆด้าน ไม่ว่าจะเป็นในเชิงสังคมที่มีผลต่อตัว ยุกิโกะ สภาพแวดล้อมที่มีผลต่อการใช้ชีวิตประจำวันของเธอ ซึ่งส่วนนี้ทำให้ผมมีมุมมองที่แตกต่างจากเดิมอยู่ไม่น้อย
หมายถึงเมื่อก่อนผมจะรู้ว่า ญี่ปุ่นเขาก็ทำอะไรหลายๆอย่างไว้เอื้อต่อการใช้ชีวิตของผู้พิการในหลายๆ ด้าน แต่การเล่าให้เห็นโดยตรงในแง่ผู้มีปัญหาทางสายตา ความพร้อมไม่พร้อมในหลายๆด้านมันก็เจาะลงไปให้เห็นมากขึ้นอย่างชัดเจนครับ
รวมถึงความเห็นรอบด้านที่ต้องใช้ชีวิตร่วมกับผู้พิการทางสายตาในหลายๆแบบ หลายๆตอน ที่สะท้อนมุมมองของผู้คนให้เห็น หรือกลุ่มคน บริษัทที่ต้องทำงานร่วมกับเพื่อนร่วมงานที่มีปัญหาด้านนี้ด้วยเช่นกัน ที่สำคัญและผมชอบมากๆ ก็คือ มุมมองของคนในครอบครัว ซึ่งมันมีทั้งดีและไม่ดีเข้ามานำเสนอ โดยเสนอให้ออกมาทางสว่างมากกว่าดาร์ก ที่เหมาะกับธีมของเรื่องนี้ดีครับ
เพราะฉะนั้นในเรื่องนี้ที่พยายามนำเสนอมุมมองรอบด้านเข้ามาแบบนี้ ผมถือว่าเป็นจุดที่ทำให้เรื่องนี้สนุกและน่าสนใจมากกว่าแค่ความรักอันต่างขั้วของทั้งสองคนครับ
“หนุ่มแยงกี้กับสาวไม้เท้าขาว” ภาพและเรื่องโดย อ. Uoyama ในไทยเจ้าของ LC คือ Bongkoch เจ้าแห่งมังงะสาวๆ เรื่องนี้ออกมาครบแล้วที่ 8 เล่มจบ หาซื้ออ่านได้ง่ายในตอนนี้ครับ
จริงๆเรื่องนี้เขาโปรโมทเอาไว้ว่าได้รับความนิยมที่ญี่ปุ่น จนถูกหยิบไปสร้างละครที่ญี่ปุ่นครับ เอาจริงๆ ถ้ามองจากเนื้อหาใจความของเรื่องนี้ผมไม่แปลกใจนะ เพราะเนื้อเรื่องเขาดี การนำเสนอเกี่ยวกับผู้มีปัญหาทางสายตา รอบด้านโดยเฉพาะแบบนี้ เหมาะสมมากๆที่จะถูกหยิบไปนำเสนอในรูปแบบอื่นบ้าง ซึ่งไม่แน่นะ ผมอาจชอบเวอร์ชั่นละครมากกว่าเวอร์ชั่นมังงะก็ได้ แต่เอาเป็นว่าตอนนี้มีเวอร์ชั่นมังงะให้อ่านกันครบถ้วน ใครชอบแนวนี้ลองหาอ่านกันได้นะครับ
ภาพ 6.5/10
เรื่อง 8/10
ความประทับใจ 7/10
#Manga #รีวิวการ์ตูน #จบ #8เล่มจบ #BongKoch #การ์ตูนแนวรัก #การ์ตูนแนวดราม่า #MangaAnimeReviews #การ์ตูนแนวสะท้อนสังคม #7คะแนน #หนุ่มแยงกี้กับสาวไม้เท้าขาว #หนังสือการ์ตูน #Rate15 #เธอๆอ่านเรื่องนี้หรือยัง
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
