ชิโรเทีย 3/3
เสียงดนตรีแจ๊สที่แผ่วเบาลอยเข้ามาในห้องโถงที่ประดับประดาฝาผนังด้วยรูปภาพขนาดใหญ่ กว่า 30 รูป ...นุชและแววเดินทางมาถึงงานนิทรรศการศิลปะภาพพิมพ์ที่จัดขึ้น ณ แกลลอรี่แห่งหนึ่งแถบชานเมือง
ภายในงาน มีรูปภาพที่ถูกคัดสรรมาจากศิลปินทั้งในและต่างประเทศ พวกเธอพากันเดินชมผลงานศิลปะอย่างออกรสออกชาติ
พลันสายตาของนุชก็เหลือบไปเห็นด้านหลังของชายคนหนึ่ง กำลังยืนจ้องมองภาพต้นไม้ที่ไร้ใบอยู่นานสองนาน เธอผละจากแววพร้อมขอตัวเดินดูให้ทั่วงาน บางสิ่งบางอย่างบอกกับเธอว่า..เธอควรเดินไปชมงานศิลปะชิ้นนั้นด้วยเหมือนกัน
นุช : ภาพนี้น่าสนใจดีนะคะ ..
เซน หันมามองรอบๆ ว่าผู้หญิงข้างๆพูดกับใคร..แต่ก็มีเขาคนเดียวที่อยู่บริเวณนั้น
เซน : ครับ..
นุช : ฉันรู้สึกว่ามันสื่อสารถึงพลังงานที่เข้มแข็ง
เซน : ภาพพิมพ์เป็นงานที่ใช้พลังงานเยอะอยู่แล้วถ้าเทียบกับภาพวาด ศิลปินอาจกำลังต้องการความเข้มแข็งหรือไม่ก็ต้องการส่งผ่านความเข้มแข็งก็เป็นไปได้ครับ
นุช : (เหลือบมองมุมล่างขวาของภาพ) เค้าใช้ชื่อว่า Cozy ...เดาไหมว่าชายหรือหญิง
เซน : (ยิ้ม) ...ไม่ขอเดาครับ ผมคาดเดาไม่เก่ง
นุช : คุณสนใจภาพนี้ไหม
เซน : หมายถึง ?
นุช : คุณจะซื้อมันไหมคะ
เซน : ผมกำลังคิดอยู่ ..
นุช : ถ้าคุณคิดนาน ฉันจะซื้อนะคะ ฉันชอบ..ฉันเห็นคุณมองมันอยู่ก่อนแล้ว เลยถามดูน่ะค่ะ
เซน : แต่ว่าภาพนี้ ไม่มีราคาติดอยู่นะครับ
ขณะเดียวกัน ผู้หญิงอีกคน กำลังเดินเข้ามาในงานด้วยท่าทางสบายๆ เดินดูภาพไปเรื่อยๆ และหยุดอยู่ที่ภาพต้นไม้ไร้ใบนั่นเช่นกัน
มีน : ศิลปินคงไม่อยากขายหรอกค่ะ
ทั้งนุชและเซนหันขวับไปมองที่มาของเสียง
นุช : คุณรู้ได้ยังไงคะ
มีน : ก็ไม่ติดป้ายราคาน่ะค่ะ น่าจะไม่อยากขาย
แล้วเสียงโทรศัพท์ของเซนก็ดังขึ้นทำลายบรรยากาศตึงเครียดนั้น เขารับสาย
เซน : ว่าไงคุณวอร์ม
วอร์ม : ผมอยู่ที่งานแล้ว บอสอยู่ตรงไหนครับ
เซน : คุณเดินเข้ามาเรื่อยๆ นะ ..อ่ะผมเห็นคุณแล้ว (โบกไม้โบกมือ)
วอร์ม : ok ครับ (วางสายพร้อมเดินตรงมาหา)
วอร์มแปลกใจเล็กน้อย สำหรับภาพผู้หญิงตรงหน้า เธอคือคนที่เค้าพบบนถนนเมื่อสักครู่ ...แต่เธอไม่เห็นหน้าเขา นุชและวอร์มสบตากันอีกครั้งด้วยความบังเอิญ
เซนเองก็แปลกใจไม่น้อย ที่มีนมางานนี้ด้วย เธอควรอยู่ที่ตลาดในเวลานี้..ผู้หญิงคนนี้คือเครื่องหมายคำถามสำหรับเขาจริงๆ
วอร์ม : ว้าว..ภาพนี้เท่ห์ดีนะครับ ไม่มีราคาติดด้วย
นุช : ฉันจะติดต่อแกลลอรี่เพื่อซื้องานชิ้นนี้ค่ะ
วอร์ม : ศิลปินใช้ชื่อเชิงอบอุ่นเหมือนชื่อผมเลยอ่ะ
นุช : คุณชื่อ..?
วอร์ม : ชื่อวอร์มครับ (ยิ้มกว้าง) แต่ผมไม่ใช่ศิลปินเจ้าของภาพหรอกนะ ฮ่าๆ
...รู้จักผมแล้ว ผมรู้จักคุณได้ไหมครับ
นุช : (ไม่แน่ใจว่าต้องรู้สึกอย่างไรกับสถานการณ์ที่กำลังเผชิญ) เอ่อ..ชื่อนุชค่ะ
มีนเดินออกไปจากกลุ่มเงียบๆ พลางดูรูปไปเรื่อยๆ เซนเดินตามไป
เซน : นี่คุณ มาทำอะไรที่นี่น่ะ
มีน : ก็มาดูรูปภาพน่ะสิ ถามได้
เซน : แต่คุณควรอยู่ที่ตลาดไม่ใช่หรอเวลานี้
มีน : วันนี้งดขายผักหนึ่งวัน คุณจะพรีออเดอร์ไหมล่ะ
เซน : แมวเป็นยังไงบ้าง
มีน : สบายดีทุกวันแหละค่ะ
เซน : คุณชอบงานศิลปะหรอครับ
มีน : ชอบค่ะ
เซน : คุณคิดจะซื้อภาพไหนบ้างรึยัง
มีน : ยังค่ะ คุณล่ะ
เซน : ผมชอบภาพต้นไม้ไร้ใบนั่น..แต่ศิลปินดูไม่อยากขาย
มีน : ก็อาจจะใช่
เซน : ทำไมถึงใช้คำว่า อาจจะใช่ ละครับ
มีน : เพราะมันมีความเป็นไปได้อีกรูปแบบหนึ่งเช่นกัน
เซน : ยังไงครับ
มีน : ให้คนสนใจเสนอราคาซื้อน่ะสิ ถ้าเค้าพอใจเค้าอาจจะขายก็ได้
เซน : คิดได้ยังไงครับ
มีน : เพราะฉันเลี้ยงแมวน่ะสิ
เซนหยุดชะงักกับคำตอบของเธอ ผู้หญิงคนนี้แปลกจริงๆ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
