๔๓
๔๒๐๑๏ ยามเมื่อท้าวฮุ่ง ข้ามป่าไม้มาฮอด เชียงเชย
เร็งโญคึดฮอดหลาน กวนหม้อม
บ่ได้แขงขีนแท้ชนพลาย ตันฮ่อม
วะหว่างให้เจืองเจ้า ล่วงเมือง ฯ
๔๒๐๒๏ พ่อก็ เวนเผือให้บาคราญ เปนมิ่ง
ให้ต่าวช้างคืนสร้าง อยู่เย็น ฯ
๔๒๐๓๏ เจ้าบ่เอื้อฟังพากย์ คำใผ
เอาสองเผือใส่พลาย นำท้าว
ครันว่า สองขุนท้าวหุนบัง ท้าวหิ่ง
แม่นว่า ข้ามย่านฟ้าเมือเพิ่ง เมืองอินทร์ ก็ดี ฯ
๔๒๐๔๏ แม่นว่า มีเหล็กขั้นเปนเขื่อน หุนบัง ก็ดี
เฮาจัก ยูพานคำผ่าเอา ตงได้
ลุงจิ่ง วางเผือให้นำเติน ภูวนาถ
บ่ได้ข้องขีนท้าว ท่อใย ฯ
๔๒๐๕๏ อันว่า สายนามเจ้าขุนทวง ท้าวกิ่ง ก็ไป
พ่อแต่งช้างนำเจ้า สี่พัน ฯ
๔๒๐๖๏ ขาเล่าล้มตายก่อน บาเจือง
เคืองคำเจ็บแต่เผือ กวนห้าม ฯ๑
๔๒๐๗๏ เมื่อนั้น ภูธรท้าวเจืองหาญ ภูวนาถ
เมี้ยนคาบขึ้นเมือฟ้า เพื่อนพรหม ฯ
๔๒๐๘๏ อินทร์หล่อน้ำช้อยโชต กะเสลา
ภูธร ทรงโสมงามยิ่งไท ทุกท้าว
โยธาพร้อมขุนนาย เนืองเกิด
พลพวกพร้อมมวลเฝ้า แห่แหน ฯ
๔๒๐๙๏ งามลื่นล้นยังยิ่ง ในมนุส
แจนๆเขาเพ็งพันกิ่งทรวง ยังพร้อม
โยธาท้าวทุกขุน ข้าเก่า
ประดับพวกพ้องฝูงแก้ว ชื่นชม ฯ
๔๒๑๐๏ ฝูงเผ่าท้าวตายแต่ ตุมวาง ก็ยัง
เขาก็ มวลกันเมือเมืองบน ถ้าเจือง จอมเจ้า
แมนมวลล้มนาขวาง พร้อมยี่ ก็ยัง
เขาก็ขามอ่อน เจ้าลุ่มฟ้าขอไหว้ เพิ่งบุญ ฯ
๔๒๑๑๏ แผ้วที่กว้างภูดู่ ละเลียง
สนสน ชาวภูยูงฮีบปุน เปนถ้อง
ท่อว่า เขายังถ้าฝูงบิน เมี้ยนคาบ
ประดับพวกพร้อมมวลเฝ้า แห่แหน ฯ
๔๒๑๒๏ เมื่อนั้น คื่นคื่นท้วงค้องใหญ่ ฮางไชย
ฮามตายเฮาจวบกัน มวลพร้อม
มาเฮา ปุนแปลงให้เปนพล สันเก่า
แต่นั้น ช้างเลือกได้สามล้าน ย่อมพลาย ฯ
๔๒๑๓๏ เดียรดาษล้นเหลือท่ง นาคี
พานคำเบงแบกงา เงยย้าย
พลกือได้อักโข สามติ่ว
เสียงสนั่นก้องแดนฟ้า ฟากพรหม ฯ
๔๒๑๔๏ เมื่อนั้นท้าวฮุ่ง ขึ้นขี่ม้าลมปีก จัดพล พุ้นเยอ
พลหลวงหลายคั่งแนว นองน้ำ ฯ
๔๒๑๕๏ ผ่อเห็น สวาๆม้าเสียงหิ่ง นันเนือง พุ้นเยอ
แพนหาง อวนพานคำอว่ายเมือ เมืองฟ้า ฯ
๔๒๑๖๏ เมื่อนั้น อั้วค่าเจ้าคึดจอด จงอวน
ขวัญมา ชมบาเจืองฮ่วมโฮง เฮียงห้อง
นางก็ ยามัวดั้งดอมดู สันเก่า จิงเถิ้น
ขวัญแม่เจ้าเมือย้าว อยู่โฮง ฯ
๔๒๑๗๏ กับทัง ผู้เผ่าเชื้อน้องพี่ อามคาย
อวนจัก ลาสองศรีด่วนเมือ เมืองฟ้า
หลิงเห็น ฮงฮงเหลื้อมกะไดทอง ผีก่าย พุ้นเยอ
พลคั่งเท้าแดนฟ้า คื่นเคง ฯ
๔๒๑๘๏ เจืองจิ่ง เห็นฝูงพ้องหาญพาย อ้ายคว่าง
กับทังลุงท่าน เถ้าจ่าซ้อนเนาพร้อม พร่ำพัน ฯ
๔๒๑๙๏ เขานั้น ลุงอาวเบื้องภายเฮา ข้าเก่า จิงแล้ว
เลือดหยาดย้อยฮำหน้า หม่นหมอง ฯ
๔๒๒๐๏ แต่นั้น แองคอนต้านภูธร ฮับพากย์
เขาไป่ ได้อาบน้ำคอยถ้า อยู่คอง ว่าอั้น ฯ
๔๒๒๑๏ แต่นั้น ทะล่วนพร้อมเขาคว่าง หาญพาย
ทูลชุลีนบขาบบา บุญกว้าง
ตูก็ นอนเนาหนี้เหิงนาน ยาวยิ่งจิงแล้ว
ควรที่พระบาท ไปอาบน้ำเสียเลือด คาวคนชอบดาย ฯ
๔๒๒๒๏ แต่นั้น สว่าๆช้างย้องย่าง แกมลวา พุ้นเยอ
พลกือไหลหลั่งไป ปุนย้าย
หนทางเที้ยนพังพลาย คับคั่ง
ค้อมอว่ายหน้าคืนแล้ว ลวดเห็น ฯ
๔๒๒๓๏ แม้งนึ่ง ง้อมขี่ช้างพังมาศ นำอวน
ตัวเดียวเดินดุ่งนำ ทันท้าว
สมควรผู้สาวสนม เนืองนั่ง
นบบาทเจ้าประนมง้อม ม่วนเมือง ฯ
๔๒๒๔๏ เมื่อนั้น ม่างม่างนิ้วท้าวฮุ่ง บายนาง
มือผันบายจูบชม ทังไห้
ชลทาน้ำไหลฮวาย ฮำหยาด
ท้าวก็ ถามฮ่างเบื้องลุงป้า อยู่ดี แด่รือ ฯ
๔๒๒๕๏ เมื่อนั้น ออระม่อยเนื้อแจ้งส่อง โสมงาม
ขานราชาแจ่มเจือง ประนมไหว้
เขาก็ หนีตายดั้นเดินเขา ข้ามเถื่อน
เมือฮอดบ้านพอเมื่อ ยามแลง กี่แล้ว ฯ
๔๒๒๖๏ เฮียมก็ กระสันดั้งดอมอวน มีมากจิงแล้ว
ก็จิ่ง บายได้ง้าวแทงข้าง มิ่งมรณ์ ฯ
๔๒๒๗๏ แล้วเล่า นำบาทเจ้าจอมขม่อม เหนือหัว
โคจรเถิงเทพดาว ดิงส์ฟ้า
แต่นั้น ทังหลายไห้เนืองนัน ฮ้องฮ่ำ
ไห้ฮุ่งดั้งดอมเจ้า แจ่มเจือง ฯ
๔๒๒๘๏ เมื่อนั้น สว่าสว่าก้องคับแผ่น กัมมา พุ้นเยอ
เสนาเนืองอยู่ยัง ยายเฝ้า
ชะบองเนื้อแองคอน ทูลเกศ
นบพี่เจ้าผิวเผี้ยน ลูกเม็ง ฯ
๔๒๒๙๏ คึดเมื่อ ยังก่งท้าวเมืองลุ่ม เงินยาง กี่นา
เรงโญปองปลูกปุน เปนต้น
คนกรานพร้อมพอพัน แหนแห่
มีพี่น้องทังอ้าย หมื่นคน ฯ
๔๒๓๐๏ เมื่อนั้น สองแจ่มเจ้าทรงอาสน์ หอคำ
เซ็นเซ็นลมปิ่นปลิว ไปเปื้อง
ดูสถานล้นโลกา ทุกแห่ง
คือดั่ง อินทร์หล่อแต้มแปลงไว้ ลื่นเขียน ฯ
๔๒๓๑๏ เตชะท้าวทุกที่ ควงแถน
โงงๆ ตีฮางแสงล่วงเมือง ดังก้อง
แต่นั้น ไหไหย้ายพลหลวง ไหลหลั่ง
ม้าปีกแส้สามล้าน ก่อนพล ฯ
๔๒๓๒๏ แม้งนึ่ง เถิงเขตเบื้องยืดย่าง คาเขียว พุ้นเยอ
พลหลวง เถิงภูจีจอดนอน ในกว้าน
ภูธรให้ทันนาย นำฮีบ
เขาอยู่บ้านแดนฟ้า ขอกทาง ฯ
๔๒๓๓๏ ผีก็ เซ็งซ่าเท้าทุกที่ เขาขาม
เมื่อนั้นแถนจู ลงภูจีออกมวล มาต้าน
เดาดาได้บันนาการ มีมาก
เหล้าใหญ่ได้พอเก้า หมื่นไห ฯ
๔๒๓๔๏ ทุกเญื่องพร้อมของฝาก เมืองเทิง ก็มี
ทังเฟืองไฟหมากยม นาวเกลี้ยง
เมื่อนั้น แองคอนต้านกอยเสียง แถลงกล่าว
ถามฮ่างขึ้นเมือฟ้า ชู่ทาง ฯ
๔๒๓๕๏ ผู้หน่อน้อยนามนาถ ไทแอง
ยอมือนบขาบถวาย ประนมไหว้
เมื่อนั้น ภูธรไท้เจืองหาญ ขานขอบ
เขาก็ ประนมนอบนิ้วทูลท้าว ชู่คน ฯ
๔๒๓๖๏ แต่นั้น ออระม่อยหน้าแมนโจก ชมคดี
ยอมือ ทูลเหนือหัวกล่าวทาง ทุกค้าย ฯ
๔๒๓๗๏ ทุกที่เที้ยนพลนั่ง เนืองฟัง
พังพายเต็มท่งเพียง พลาญกว้าง
ทันที่ หนทางเท้าคำวัง แวนยากพระเฮย
บ่ฮู้ กี่หมื่นห้วยผาล้าน ฮ่อมชัน ฯ
๔๒๓๘๏ ทางนึ่งนั้นอ้ายมู่ง เมืองพา
ของคานมีปี่แคน ชมหลิ้น
บัวนางเหน้าในโฮง หลายหมื่น
หน้าส่องแจ้งฮิมคิ้ว เคี่ยมงาม ฯ
๔๒๓๙๏ เนือดๆเนื้อหลายส่ำ ภาษา
คีงแกวนงามฮาบคำ ผิวอ้วน
เขาทูลซ้ำแถลงคำ บนบอก
คอนคอบถ้อยจำแจ้ง ใส่ใจ ฯ
๔๒๔๐๏ ทางนึ่งนั้น เมืองปู่เถ้าหัวหงอก ผมขาว
ไหไหเขาแอ่นลวา ลงหลิ้น
ดูผู่เถ้าชราการ ไกลชั่วเฮวแล้ว
ยังเล่า ลงแอ่นม้าผันผ้าย ชู่วัน ฯ
๔๒๔๑๏ ทางนึ่งนั้น ผาฮางน้ำหลายวัง เวียนฮอบ
เงือก อยู่ใต้แม่น้ำขีนขว้าง ไขว่นอง ฯ
๔๒๔๒๏ ทางฮอมนั้นอะเวจี หม้อใหญ่
เหลือมไขว่ขว้างดูล้น ลื่นขอน ฯ
๔๒๔๓๏ ชะล่างล้วนเหลือมเหลา ดูหลาก
เมื่อนั้น ภูวนาถท้าวยินย้าน เยือกกลัว ฯ
๔๒๔๔๏ คลาแห่งนั้นเมือฮอด กะดิลิง
นางพอแสนอยู่คอง บาท้าว
เมื่อนั้น แองคอนต้านเตินขุน ทุกแห่ง
เฮาจัก ดั้นแผ่นพื้นเมือสู่ เลียนพาน ก่อนแล้ว ฯ
๔๒๔๕๏ ผ่อเห็น วันค่ำค้อยลับฝ่าย ภูจี พุ้นเยอ
พลกือพักบ่นัน นอนพร้อม
เมื่อนั้น แองคอนโอ้โอยกระหาย สูนแสบ
หมอมหม่อหม้อมคนิงโอ้ อ่าวหลัง ฯ
๔๒๔๖๏ คึดเมื่อ ยังนั่งท้าวเมืองลุ่ม เงินยาง กี่นา
พันปลายเมียย่อมสาว นงหน้า
บัดนี้ ฮามเฮียงซ้อนมเหสี พระพี่ กูพุ้น
ขวัญอ่อนเจ้าเมือสร้าง สืบเฮือนเที่ยวเถิ้น ฯ
๔๒๔๗๏ คอนคอนค้ำราตรี นิทธเน่ง
แม้งนึ่ง ฟ้าคื่นเค้าเสียงก้อง ล่วงลม ฯ
๔๒๔๘๏ เมื่อนั้น พระบาทท้าวเจืองตื่น กะชังฝัน
ทังจอมศรีม่วนเมือง ยังพร้อม
บาเจืองอุ้มเอาเฮียม ฮักพี่
ง้อมม่วนผู้ผันน้อง บ่วาง ฯ
๔๒๔๙๏ เจ้าก็ คึดฮู่งฮู้บ้านเก่า เมืองหลัง
ชื่อว่า ตายเปนผีบ่เล่าคืน เมือสร้าง
เมื่อนั้น จันโทขึ้นใสแสง ใกล้ฮู่ง
แดดส่องต้องปลายกล้วย ฮุ่งเฮือง ฯ
๔๒๕๐๏ เมื่อนั้น ท่วนท่วนท้วงกลองใหญ่ สะบัดไชย
โงงโงง ตีฮางแสงล่วงเมือง ดังก้อง
หลหลวงแส้สามทาง แค้นคั่ง
คึ่งคึ่งก้องเสียงฟ้า ล่วงลม ฯ
๔๒๕๑๏ ดูลื่นล้นช้างใหญ่ หกแสน
ทวนทวน ตีกลองไชยป่าวพล เลยย้าย ฯ
๔๒๕๒๏ ผ่อเห็น กากาดก้ามพลมาก หาญพาย พุ้นเยอ
พานคำไกวแกว่งหาง เหินย้าย
คับคาข้ามดอยดง ผาเผือก
ท้าวฮุ่ง ตั้งหมู่ช้างปลงเครื่อง กินงาย ฯ
๔๒๕๓๏ ผ่อดู บะเป่งด้านคับแผ่น เลียนพาน พุ้นเยอ
ยายพลเถิงท่งจูม โดยล้าน
พอประมาณแล้วเลยงาย เสด็จด่วนไปแล้ว
ม้าปีกแส้สามล้าน ก่อนพล ฯ
๔๒๕๔๏ เมื่อนั้น ผู้ก่งท้าวเถิงที่ ลินคำ
แสนวังเวินย่านยาว ไหลก้อง
มีทัง จำปีพร้อมจำปา เดียรดาษ
ฮสดอกไม้โฮยเฮ้า ทั่วไพร ฯ
๔๒๕๕๏ เมื่อนั้น ผู้ก่งท้าวลงอาบ สรงสี
ภูธร ทรงโสมงามดั่งอินทร์ แปลงไว้ ฯ
๔๒๕๖๏ แต่นั้น ทุกท่อนท้าวลงอาบ สรงสี
คีงขาวงามคู่คน สูงดั้ว
เปนถันถ้องวังเพียง ตนอาจ
ยังอยู่ยั้งทันนั้น กล่าวสาร ฯ
๔๒๕๗๏ เขาก็ เซ็งซ่าเท้าทุกเทศ ควงแถน
เมามัวทุกข์อยู่เหงา เสมอไข้
เมื่อนั้น ภูธรต้านแองคอน กลอยกล่าว
มึงเญียะ เมือเล่าท้าวแถนชั่ง เลียนพาน นั้นเนอ ฯ
๔๒๕๘๏ บัดนี้ เจืองแจ่มเจ้าเสด็จฮอด ลินค้า ว่าเนอ
ยังจัก นำบันนาการขาบถวาย ทูลน้อม นั้นบ่ ฯ
๔๒๕๙๏ อันแต่ นับอ่านได้ช้างใหญ่ หกกือ
พลเหลือหลายยิ่งทราย ในน้ำ
ยายยังถ้องกะเสลา แค้นคั่ง
เหลือแม่น้ำนครกว้าง จิ่มเสมรว่าเนอ ฯ
๔๒๖๐๏ แต่นั้น คอนก็นบนอบนิ้ว ก้มขาบ เลยลา
เถิงเลียนพานข่าวแถน ประนมน้อม
บัดนี้ ภูธรท้าวเจืองหาญ ถามข่าว
มาฮอดยั้งแดนใกล้ จิ่มเมือง ฯ
๔๒๖๑๏ ผัดว่า เข้านั่งท้าวเสวยราช เลียนพานว่าอั้น
ขวาขวา เสียงแองคอนกล่าวแถน ในห้อง
ภูมีเจ้าเจืองหาญ ยศใหญ่
หลานท่าน เจ้าติ่วสร้อยมาฮอด ลินคำ ฯ
๔๒๖๒๏ คอนกล่าวแล้วเสด็จด่วน ลีลา
ทูลบาศรีลูกจอม ใจกล้า
บัดนี้ ราชาเจ้าเลียนพาน แถนชั่ง
ขันกล่าวม้างชนช้าง ลูกจอม ฯ
๔๒๖๓๏ เมื่อนั้น ภูมีเจ้าเจืองหาญ มนุสโลก
คึดบ่ย้านชนช้าง ท่อใย ฯ
๔๒๖๔๏ ชื่อว่า เปนเหตุฮ้ายตายเล่า สองที ก็ดี
กูจัก เต็งเลียนพานยาดชู ชิงม้าง
เมื่อนั้น ราชาเจ้าเลียนพาน แถนชั่ง
คึดเคียดค้อยขมเข้ม บ่มาย ฯ
๔๒๖๕๏ เมื่อนั้น คื่นๆท้วงกลองใหญ่ ฮางวัล พุ้นเยอ
แมนบินบนเลื่อนมา คือฮุ้ง
ทุกพลายแล้ไหลมา พร้อมชั่ง
เส็งโอดอ้างคึงง้าว เงือดกาง ฯ
๔๒๖๖๏ แต่นั้น คึ่งคึ่งเค้าช้างออก ระวังแพน
มวลพลหลวงแต่งแปลง ปุนถ้า
ผัดว่า ทานพลายแพ้พานคำ ท้าวฮุ่ง
เขานี้ เชยดาบง้าวปานนั้น ม่วนมือ กี่แล้ว ฯ
๔๒๖๗๏ รือจัก เข้านั่งท้าวเสวยราช เลียนพาน ได้นี้
กูนี้ แนวชายหาญสืบเมือง แทนเชื้อ
เมื่อนั้น ฮมฮมห้างอาชะไนย เนืองหิ่ง
แผ้วข่วงไว้ปุนถ้า แต่งชน ฯ
๔๒๖๘๏ ฮื่นฮื่นพร้อมทุกหมู่ หุมชน
มวลพลหลวงแต่งปุน ดาไว้
ลือมันเจ้าเลียนพาน แถนชั่ง
ยินบย้านเจืองท้าว ท่อใย ฯ
๔๒๖๙๏ เบื้องปากช้ายท้าวหิ่ง แมนทรง
ไหไหคับแผ่นนา นองช้าง
หัวขวาพุ้นบางบิน ท้าวปั่ง
สับแยกช้างเงยถ้า แต่งเติม ฯ
๔๒๗๐๏ ทันที่ คื่นคื่นพุ้นแมนเดื่อ ผาฮอง
มวลพลไหลหลั่งนอง เนืองน้ำ
หัวเหนือพุ้นแมนเฟือง ท้าวนอก
อวานหมู่ช้างพลพร้อม โกฏิกือ ฯ
๔๒๗๑๏ ทุกท่อนท้าวพร้อมชั่ง เลียนพาน
ยินบ่ เคืองขามเขาซากเชย เฮานั้น
ลือมันเจ้าเลียนพาน แถนชั่ง
คึดบ่ย้านเจืองท้าว ท่อใย ฯ
๔๒๗๒๏ ไญ่ไญ่ย้ายช้างใหญ่ คชสิงห์
ปะคือไชยไหลหลั่งเต็ม ตามตั้ง
ดาที่ พลแพนได้อักโขปลาย แสนติ่ว
เตินหมู่พ้องดาถ้า แต่งชน ฯ
๔๒๗๓๏ แต่นั้น พระบาทเบื้องท้าวฮุ่ง เจืองหาญ
เตินขุนนายซู่คน มวลพร้อม
เฮาจัก นองพลเข้าเลียนพาน ชนชั่ง ปางนี้
ผิบ่ ชนฮาบแพ้กูบ้า บ่ยอมง่ายแล้ว ฯ
๔๒๗๔๏ เมื่อนั้น ท่วนๆเท้งกลองใหญ่ ฮางเซง
พลกือไหลหลั่งตาม ตีนช้าง
เมื่อนั้น บาไทท้าวเจืองหาญ ภูวนาถ
ขึ้นขี่ช้างซำย้าย ย่างเชิง ฯ
๔๒๗๕๏ แต่นั้น พระบาทท้าวเสด็จจาก ลินคำ
ซะพึนแพนช่อยเติม ตามเต้า
พลหนาตั้งเมือเพียง ภายลุ่ม เฮาแล้ว
ควรที่ เข้าต่อช้างชนพร้อม ชู่มือ ฯ
๔๒๗๖๏ ชื่อว่า เปนเหตุฮ้ายตายเล่า สองที ก็ดี
เฮาจัก มวลกันตายแห่งเดียว ดอมเจ้า
เมื่อนั้น แองคอนพร้อมหาญพาย อ้ายคว่าง
เพงเกื่อนพร้อมเยียซ้อย ใช่ลือ ฯ
๔๒๗๗๏ ขานี้ ข้าเก่าท้าวเจียมแต่ ขาซาย แท้แล้ว
ผัดว่า ชูเทแถนคู่ควง คราวฟ้า
เขาก็ หงำความเท้าควงแถน ทุกปาก
เคียดเพื่อแถนลอ เต้าหมู่ช้างลงพร้อม ฮว่านเมือง ฯ
๔๒๗๘๏ กับทัง ผู้เผ่าท้าวล้านโลก แถนลอ ก็ดี
ลงพลเต็งยาดชู ชีงม้าง
แคนใจดั้งเขาลง พร้อมฮว่าน ปางนั้น
เจ็บชวดแท้คือเสี้ยน เสียบทรวง ฯ
๔๒๗๙๏ เมื่อนั้นท้าวฮุ่ง ให้ป่าวค้องเตินแต่ง กางพล
หัวขวาเขาเกื่อนเพง เยียซ้อย
ญนญนเหลื้อมคือคำ ไกวแกว่ง
คือดั่ง ฟ้าแตกต้องลมล้าน ล่วงฝน ฯ
๔๒๘๐๏ แต่นั้น ค่างค่างแก้ช้างออก ยายพล
หาญพาย ผันหลาวทองผ่าโสม ไสเข้า
แต่นั้น ชุมคณาพร้อมหัวแหลม หลุยก่อน
เสียงสนั่นก้องนากว้าง ทุ่มนอง ฯ
๔๒๘๑๏ โทดโทดช้างทุกหมู่ ไหลชน
ตายืนตายมากหลวง หลายถ้าน
คือดั่ง ขอนเขาป้ำกลางภู ขีนไขว่
ช้างเฮ่งม้าเลียนล้ม มู่นกระจวน ฯ
๔๒๘๒๏ เคืองใจเจ้าเลียนพาน แถนชั่ง
จัดพวกพ้องพลตื้อ แต่งเติม ฯ
๔๒๘๓๏ ทะล่วนย้ายช้างใหญ่ คุชสิงห์
แพนบัวประดับแกว่งชู ไสเข้า
เสียงนันเท้าดาวดิงส์ ดาสนั่น
ช้างใหญ่พร้อมพอล้าน สี่กือ ฯ
๔๒๘๔๏ เขาก็ เซงซ่าเจ้าเลียนพาน แถนชั่ง
วะหว่างไว้เจืองท้าว ท่านลือ ว่าเนอ ฯ
๔๒๘๕๏ สับแยกช้างไสใส่ เงยงา
เมื่อนั้น เสีนเสีนพายแจ่มเจือง ถามถ้อย
เมื่อนั้น แนวหนามเนื้อแองคอน ขานก่อน
กูนี้ ข้อยแจ่มเจ้าจอมเลี้ยง แทบตีน แท้แล้ว
๔๒๘๖๏ ขอแยกทื้นช้างแกว่ง เงยงา
ไสพลายแยงข่มชู ชนช้าง
พลายวันกลั้วคุชสิงห์ กวนแก่
อ้ายคว่างอ้อมระวังไว้ แวดวัง ฯ
๔๒๘๗๏ เมื่อนั้น เบาใจเจ้าเลียนพาน แถนชั่ง
เอิ้นเฮียกฮ้องพงศ์เชื้อ ช่อยเติน ฯ
๔๒๘๘๏ เบื้องปีกซ้ายท้าวหิ่ง แมนทง ก็หนี
ไลภูธรบ่เหลียว หลังได้
แมนสมสร้างเชียงเฮือง ล้านแคว่น ก็หนี
ลดเครื่องไว้โตนน้ำ ล่องลอย ฯ
๔๒๘๙๏ พงศ์ชาติเชื้อแมนเดื่อ ผาฮอง ก็หนี
ไลภูธรบ่แป คอยหน้า
แมนเพีงเจ้าคาเขียว ท้าวนอก ก็หนี
ปละไปล่ท้าวธรรม์ต้น อยู่พลอย ฯ
๔๒๙๐๏ ผู่ก่งท้าวตางชั่ง เลียนพาน ก็หนี
วางราชาอยู่เดียว ดูหม้อม
ท้าวก็ กำมือเท้งหัวพลาย ฮ้องว่า
บาจัก เมี้ยนชั่วดั้งจอมเจ้า แจ่มเจืองเที่ยวเถิ้น ฯ
๔๒๙๑๏ สับแยกช้างเงือดแกว่ง ไกวขอ
เมื่อนั้นแองคอน สับพลายวันผ่าโสม ไสต้อง
งาแทงจิ้มคุชสิงห์ กวนเกิบ
เขาคว่างพร้อมฮุมซ้ำ ส่งแทง ฯ
๔๒๙๒๏ เมื่อนั้นเขาก็ ฮุมเอาได้เลียนพาน แถนชั่ง
เลือดหยาดย้อยคอช้าง เฮี่ยฮวาย ฯ
๔๒๙๓๏ เมื่อนั้น เสียงสนั่นเอิ้นเอาหัว ฮู้บ่
พระบาทไท้เจืองท้าว ว่ายา ฯ
๔๒๙๔๏ แต่นั้นท้าวก็ มรณาตล้มลดชั่ว เทิงพลาย
เปนแต่ เวรภายหลังคอบคีง ตายช้า
พลเจืองล้นเหลือทาง ทุกแห่ง
เข้าสู่บ้านชีงฮื้อ ยาดเท ฯ
๔๒๙๕๏ เมื่อนั้น ฮื่นฮื่นข้าอ้ายขอก สามลาย
เขาก็ บินบนมายาดชีง นางฟ้า
สนสนเปื้องกลางหาว ฟ้อนหอก
ตูนี้ ข้าเก่าเจ้าก้ำฝ่าย ภูเมิน แท้แล้ว ฯ
๔๒๙๖๏ ผัดว่า บินสอดม้างทุกที่ เมืองแถน
ยินบ่ กลัวเกรงฝูงหมู่แถน เมืองฟ้า
เมื่อนั้น ภูมีท้าวเจืองหาญ แหนกล่าว
สูจ่ง เมือล่ำห้องโฮงกว้าง หมื่นเสา ฯ
๔๒๙๗๏ ค้อมว่า เจ้ากล่าวแล้วก้มขาบ ลาลง
ทรงอาชะไนยขี่ผาย ผันผ้าย
ขุนยาผู้ตางตน ท้าวยี่
มันก็ ขึ้นฮอดห้องโฮงฮ้าน ฮ่มขวาง ฯ
๔๒๙๘๏ หลิงดู ผาสาทกว้างเฮืองเฮื่อ คุยคำ พุ้นเยอ
นางผมหอมนังเนือง ในห้อง
บาก็ ยอมือก้มชุลีกร นบนอบ
พระพี่ ผู้ผ่านพื้นเจืองท้าว สั่งมาว่าอัน ฯ
๔๒๙๙๏ ถามข่าวน้องเสวยราช เลียนพานว่าเนอ
เฮาก็ มวลพลหาญฮอดเมือง ภายพี้
เมื่อนั้น นางงามแก้วผมหอม ยศใหญ่
ไหว้บาทเจ้าเจืองท้าว แต่ไกล แด่เนอ ฯ
๔๓๐๐๏ ยนก็นบนอบนิ้วก้มขาบ ลีลา
เถิงบาเจืองขาบถวาย ประนมไหว้
แต่นั้น ภูมีเจ้าเจืองหาญ ชมชื่น
พระบาทเจ้าเลยแย้ม ม่ายหัว ฯ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
