๔๕
๔๔๐๑๏ ฮื่นฮื่นพร้อมชาวเทพ เมืองสวาง
เดาดาพลออกมวล แหนเจ้า
ฝูงข้า เชิญศรีแก้วทรงเมือง เสวยราช จิงเถิ้น
ผู้ผ่านพื้นจอมเจ้า พร่ำคอง นี้แล้ว ฯ
๔๔๐๒๏ ตูก็ คึดใคร่เจ้าจงจอด ทุกวัน มากแล้ว
เยียวบ่ เห็นจอมศรีพระแม่เมือง ปางนี้
อันนึ่ง จตุโลกท้าวคันทอน ทังสี่
ยังเล่า ถามข่าวต้านพระเมืองเจ้า สำราญแด่รือ ฯ
๔๔๐๓๏ เมื่อนั้น คันฮ่มกั้งสองขอก ฮิมทาง
กางพีดานม่านลาย ระวังไว้
เคงๆก้องกลองเกา แกมแส่ง
เสียงสนั่นกลั้วคุงฟ้า ฟากสวรรค์ ฯ
๔๔๐๔๏ เมื่อนั้น พรหมเทพท้าวเสด็จด่วน ลีลา
เสียงนันพลายจอดเกย เฮียงฮ้าน
หลิงดู แพนบัวก้ามกลางเชียง เจ็ดโกฏิ
ม้าาและช้างอนันตื้อ ติ่วตง ฯ
๔๔๐๕๏ แหนแห่ง้อมนงถ่าว นางพรหม
มาเนา ในนครสวางพ่างบา บุญกว้าง
หลิงเห็น นักสนมท้าวเต็มโฮง กากาด
นมตุ่มตั้งผิวเหลื้อม ส่องใส ฯ
๔๔๐๖๏ ทุกหมู่พร้อมเหน้าหนุ่ม เสมอกัน
คีงขาวแดงดั่งคำ ในเบ้า
เมื่อนั้น จอมเมืองยื้อเยียวมือ ฮับพี่
ผันแนบนิ้วผายขึ้น สู่โฮง ฯ
๔๔๐๗๏ สองแจ่มเจ้าประชิดฮ่วม เฮียงกัน
ลำลำบายจูบชม เฮียงช้อน
คึดเมื่อ ฮาเฮียงห้องภายหลัง เมือลุ่มยามนั้น
ก็หาก ฮักชวดพ้นเหลือแท้ แพ่งประมาณ ฯ
๔๔๐๘๏ บัดนี้ บุญมากได้มาเกิด ดอมกันนี้แล้ว
คือดั่งอินทร์ลงชูฮ่วมฮม เฮียงช้อน ฯ
๔๔๐๙๏ ชู้แต่น้อยเจ้าแจ่ม แขวนขวัญ พี่เอย
บุญบ่ เคยไกลกันก็จิ่งมา เห็นหน้า
เฮียมจัก เชิญขวัญแก้วจอมนาง พระพี่
มาอยู่ย้าวเสถียรหมั้น หมื่นปี ฯ
๔๔๑๐๏ บัดนี้ บุญมากล้นแสนท่อ เมืองหลังมากแล้ว
ญูท่าง เนาพีมานหมื่นนาง นอนล้อม
เฮาก็ ปรารถนาขึ้นมาเทิง เทวราชจิงแล้ว
บัดนี้ บุญลุได้โดยด้าม เที่ยวพลัน ฯ
๔๔๑๑๏ ทุกท่วยท้าวแสนส่ำ เนืองนอง
มวลมา เต็มนครสวางขาบเจือง ทังง้อม
แต่นั้น ภูมีผู้พญาหลวง ท้าวกว่า
กลัวหย่อนย้านเจืองท้าว ท่านเซ็ง ฯ
๔๔๑๒๏ ยามเมื่อ ซนฮาบม้างเทที่ เงินยาง ที่พุ้น
กวนเฮา ในเงินยางตุ่มนอง ดอมท้าว
บัดนี้ บุญมีได้กินเมือง ทางเทศ
แฝงพ่างใกล้กองทูลแท้ แทบชล ฯ
๔๔๑๓๏ ควรที่ นองพลขึ้นเมืองสวาง ทูลยี่ควรแล้ว
เฮานี้ เชยดาบเจ้าเจืองท้าว ท่านเซงแท้แล้ว ฯ
๔๔๑๔๏ แม้งนึ่ง วันค่ำค้อยเวียนขอบ เขาเสมร พุ้นเยอ
เคือๆเสียงกว่าเมือง พลอยต้าน
รือจัก นองพลขึ้นควงสวรวค์ พร้อมเพื่อนได้เด
แหนงว่า อยู่ตื่มต้ายระวังตั้ง เขือนแขงชอบแล้ว ฯ
๔๔๑๕๏ เมื่อนั้น ออระม่อยหน้าท้าวกว่า คึดคาม
จาระจาดอมกว่าเมือง พลอยต้าน ฯ
๔๔๑๖๏ เฮาก็ ออกส่วยท้าวฮอยมาก หลายประการ ซามแล
ชาติ แนวจังไฮชวดประมาณ เหลือล้น
บาก็ ฮิงพลได้สามแสน สองหมื่น
ฮื่นฮื่นล้นนากว้าง ชู่ภาย ฯ
๔๔๑๗๏ แม้งนึ่ง เถิงเขตใกล้เทวราช คีรี
บาคราญเมิลผ่อเมือง ทุกค้าย
ทันที่ สวยลวยพุ้นเมืองอินทร์ เทวราช เฮาแล้ว
เกศธาตุพระเจ้าดูเหลื้อม ส่องแสง ฯ
๔๔๑๘๏ แม้งนึ่ง ข้ามเขตกว้างเฮวฮอด เมืองสวาง
มวลพลแพนจอดเซา เฮียงฮ้าน
บาก็ นำทางเท้าเถิงเวียง ระวังราช
ขึ้นสู่ท้าวเจ้าหมื่น ตีนเชียง ฯ
๔๔๑๙๏ มันก็ อวนทางขึ้นเมือเท็ง เถิงท่าน
ก้มขาบไหว้ทูลท้าว ที่เซ็ง
เมื่อนั้น บาบุญเจ้าเมืองสวาง ยศใหญ่
ต้านกล่าวถ้อยคำแจ้ง ชู่ประการ ฯ
๔๔๒๐๏ ชอบที่ภูวนาถท้าวมาส่วย บันนาการนี้แล้ว
มีเงินทองมากหลาย เหลือล้น
บัดนี้เฮาจัก ตัดเสียเสี้ยงกัมเวร วางโทษ
เมื่อนั้น กว่าก็นบนอบนิ้ว ทูลไหว้ ใส่หัว ฯ
๔๔๒๑๏ เมื่อนั้น ภูวนาถต้านเตินหมื่น ตีนเชียง
มึงเญียะ ไปขอตัดกัมเวรแห่งพญา แกวเจ้า
ดาดูได้ผืนแครง ควรคู่
แก้วลูกเล้มมณีย้อย ยอดคำ ฯ
๔๔๒๒๏ ขอแก่ ภูวนาถไท้ท้าวกว่า ตัดเวรนั้นดาย
ยาให้เปนเวรเวียนคอบคีง ตนเจ้า ฯ
๔๔๒๓๏ เมื่อนั้น คอนก็ก้มขาบเจ้า แล้วเลิก ลาเมือ
เถิงจอมหัวกว่าเมือง พลอยต้าน
บัดนี้ บุญเฮืองเจ้าภูมี ยศใหญ่
เมี้ยนสั่งข้อยคำแจ้ง เมื่อมา พระเอย ฯ
๔๔๒๔๏ ขออนุญาตท้าวปละปล่อย วางเวร นั้นแด่
ขออย่า เปนเวรเวียนคอบคีง ตนเจ้า
เมื่อนั้น ราชาเจ้าเมืองแกว แถลงกล่าว
ขอให้ ตัดขาดเมี้ยนเวรฮ้าย สว่างเสียเที่ยวเถิ้น ฯ
๔๔๒๕๏ เมื่อนั้น คอนก็ทูลบาทแล้วก้มขาบ ลีลา
เถิงบาเจืองขาบถวาย ถวิลไหว้ ฯ
๔๔๒๖๏ บัดนี้ ภูวนาถไท้ท้าวกว่า ขุนแกว
วางเวรเสียแก่จอม ใจกล้า
ปรารถนาให้เปนนาม เชื้อชาติ
ตัดขาดเมี้ยนเวรฮ้าย สว่างเกษม ว่าอั้น ฯ
๔๔๒๗๏ เมื่อนั้น พระบาทต้านจาหมื่น ตีนเชียง
เฮาบ่ กลัวเกรงสังหมู่เวร เวียนต้อง
เฮาจัก ชวนเทม้างปาปัง หมดบาปปางนี้
มิให้ข้องคาไว้ หว่างใด ฯ
๔๔๒๘๏ ควรที่ชวนกว่า สร้างก่งท้าวเสวยราช กองทูล
แนวภูธรอยู่เมือง ภายพุ้น
เสวยสุขสร้างเมืองเพียง ภายลุ่ม
ยามเมื่อ มาฮอดพื้นพิมานแก้ว แผ่นเดียว ฯ
๔๔๒๙๏ เฮาจัก ปุนเมืองไห้แถนลม แมนส่อง
ไว้แก่อ้ายดูถ้า ส่องปุน ชอบแล้ว ฯ
เฮาก็เวนเมืองให้จอมศรี เสวยราช
ครันว่า ลดชั่วเมี้ยนมาพี้ พ่างเฮา ฯ
๔๔๓๐๏ ไว้แก่ท้าวนั้นชื่อ เมืองสิงห์
เปนแถนสิงสืบแนว นามเจ้า
นว่ายู่งเขาขึนมาเทิง พร้อมย
ชากิใส่ชู่พ้องกินถ้วน ชู่คนหนแล้ว ฯ
๔๔๓๑๏ อันที่ พงศ์กษัตริย์เจ้าจอมนาง อั้วค่า กูนี้
ยังอยู่ย้าวในห้อง แห่งเมือง
อวนกระสันเถิงน้องนงศรี โสมมิ่ง กูพุ้น
พี่ก็ มาฮอดฟ้าสามเข้า ขวบปี นี้แล้ว ฯ
๔๔๓๒๏ ก็บ่ เห็นแจ่มเจ้าทันที่ ทางใด
ขวัญอย่าออนอยู่โฮง เฮือนย้าว
อวนก็ ปุนแปงไว้คันสี เซาจอด
เฮืองเฮื่อเหลื้อมมณีย้อย ยอดคำ ฯ
๔๔๓๓๏ ไว้ถ้าน้องศรีแจ่ม จอมเมือง
หอหงส์ยนต์ยาบทอง ทอมถ้า
กับทัง บริวารพร้อมนางพรหม สามหมื่น
ไว้แก่น้องนางอั้ว ค่าปุน ฯ
๔๔๓๔๏ อันที่ เจ้าอู่แก้วน้อยนาถ นงฮาม
พงศาสายแห่งปะกัน ภายพุ้น
ยังเล่าคึดเถิงอ้ายใดเด นั้นบ่จานอ
ฮู้ว่า มีผู้ช้อนภายพุ้น เล่าลืม แล้วรือ ฯ
๔๔๓๕๏ ก็บ่ เห็นแจ่มเจ้าพร้อมพร่ำ เนืองนอง
พี่ก็ จวนใจคึดฮ่ำคอง คนิงน้อง
เฮียมก็ ยังคาคไว้คันโท ผาสาท
เฮืองเฮื่อเหลื้อมมณีย้อย ยอดคำ ฯ
๔๔๓๖๏ มีทัง สาวช่วงใช้ได้แปด พันปลาย
ครันว่า มรณาตายฮอดเฮา ภายพี้
เฮาจัก เวนวางไว้คันโท ผาสาท
ให้แก่น้องนางแก้ว อญูปุน ฯ
๔๔๓๗๏ อันว่า แพงมาศน้อยเจ้าแจ่ม มเหสี พี่นั้น
ยามเมื่อ มรณาตายจากปะกัน แกวพุ้น
ก็ท่อ ดวงเดียวแก้วเทียมองค์ ภูมี จิงแล้ว ฯ
ละน้องไว้เปนหม้าย ซากตาว ฯ
๔๔๓๘๏ ฮู้ว่า มรณาตล้มลดชั่ว นำกู บ่นอ
ฮู้ว่า มีเสนหาฮ่วมสอง สมชู้
ฮู้ว่า ยังแสวงดั้นดอมอวน อันอ่าว
ฮู้ว่า หลงกีบก้ำแดนฟ้า ต่างหลึม บ่ฮู้ ฯ
๔๔๓๙๏ พี่ก็ ปุนถ้าเจ้าผาสาท ลายยน
ชื่อว่า มณีวันใสส่องงาม เงาแก้ว
อวนก็ เหงางองถ้าฝูงนาง ทุกค่ำจิงแล้ว
ยังจัก มาฮอดห้องนครฟ้า ฮ่วมเฮาบ่นี้ ฯ
๔๔๔๐๏ อันว่า ฝูงเผ่าเชื้อเอื้อยมู่ง อามกาน
ทังนางเซงซ่าเขา ขุนเฮื้อง
เฮาก็ ปุนแปลงไว้เมืองหุม ใกล้พ่าง
บัดนี้เฮาจัก ขึ้นสู่ท้าวเมตไตรยม้าง บาปเวร ฯ
๔๔๔๑๏ คึดเมื่อ ม้างต่างท้าวเสียมิ่ง พงศ์พันธุ์เพื่อนนั้น
อันว่า ผัวเมียตายจากกัน ดูฮ้าย
เยียวท่อ เวราฮ้ายอะเวจี จมจุ่ม
บาปก่อกล้วหนาแท้ ที่ตน ฯ
๔๔๔๒๏ ควรที่ คารวะน้อมแก้วเกศ พระจุฬา
เอาบุญมาใส่หัว ประนมน้อม
เมื่อนั้น พรหมเมืองสร้างกองบุญ ยศใหญ่
เฮาจัก แต่งดอกไม้เทียนพร้อม พร่ำมวล ฯ
๔๔๔๓๏ ถวายเกศน้อมพุทธบาท บังคม
ลำลำมือยื่นเทียน ตามไต้
บูชาแก้วพระจุฬา เกศาธาตุ
เตินแต่งพร้อมวันนี้ คู่คน ฯ
๔๔๔๔๏ นับแต่ เทียนคำได้สองอักโขปลาย แสนคู่
ประดับดอกไม้มวลพร้อม พร่ำหลาย ฯ
๔๔๔๕๏ เมื่อนั้น ภูวนาถต้านเตินหมื่น ตีนเชียง
ขวาๆเสียงสั่งการ กอยถ้อย
มึงจ่ง เอาเทียนคำพร้อมบุบผา หลายหลาก
ไปบูชาพระเจ้าในห้อง แห่งอินทร์ ฯ
๔๔๔๖๏ เมื่อนั้น คอนขาบแล้วเสด็จด่วน ลีลา
ทรงอาชะไนยขี่ผาย ผันขึ้น
เถิงที่ นครหลวงชั้นเมืองอินทร์ เมิลมุ่ง
เฮืองเฮื่อเหลื้อมดูแจ้ง ส่องงาม ฯ
๔๔๔๗๏ แม้งนึ่ง เถิงค่วงกว้างแก้วเกศ จุฬา
ลำลำมือยื่นเทียน ตามไต้
บูชาแก้วจุฬา พระธาตุ
เฮืองเฮื่อขึ้นเถิงเท้า ฮอดพรหม ฯ
๔๔๔๘๏ เซงซ่าเท้าทุกแห่ง สาธุการ
ฮอยที่ บุญบาศรีแต่หลัง เหลือสร้าง
ขอแก่ จุฬาแก้วอินตา ม้างบาป
แม่นชื่อ เวรเก่าเกี้ยวกัมให้ ห่างเสียแด่เนอ ฯ
๔๔๔๙๏ เมื่อนั้น คอนก็นบนอบนิ้วทูลองค์ พุทธฮูป
ก้มขาบแล้วทยานขึ้น ขี่ลวา ฯ
๔๔๕๐๏ ญ่องญ่องผ้ายควงเทพ ดาวดิงส์
ลงมาเถิงแจ่มเจือง ทังง้อม
เทียนคำเจ้าทั้งสอง เฮืองเฮื่อ เฮวพุ้น
อินทร์ตื่นท้วงทังค้าย ชู่ควง ฯ
๔๔๕๑๏ เมื่อนั้น พระบาทท้าวทังแจ่ม จอมนาง
ยอมือทูลใส่หัว หุมไหว้
เฮาจัก ตามเหิงไว้หลายปี ย้านบาปเฮวแล้ว
ภูวนาถต้านถามถ้อย ใช่ลือ ฯ
๔๔๕๒๏ เมื่อนั้น ทุกเทศท้าวสงัดอยู่ ฟังกลอน
ฮมฮมตกแต่งเต็ม อาฮามกว้าง
ยอกงแก้วกองคำ ปักปิ่น
เฮืองเฮื่อต้นกถินท้าว หมื่นกอง ฯ
๔๔๕๓๏ เขาก็ ควัดฮูปตั้งเลียนดอก บัวสี
ผานๆลมแกว่งไกว ปลิวเปื้อง
หลายกองท้าวทำทอ เค้าเครื่อง
แล้วเล่าไหว้ประนมนิ้ว นอบถวาย) ฯ
๔๔๕๔๏ ขออย่า ได้พรากแก้วทังแม่ มาดา
ทังพงศาชู่คน มวลพร้อม
ไปภายหน้าสงสาร เทียวท่อง
ขอให้ ได้เกิดใกล้เมตไตรยเจ้า แจ่มบุญ ฯ
๔๔๕๕๏ เขาก็ ก้มขาบแล้วลุกเลิก เลยยอ
ควนควนเสียงเฮ่งสา แถมซ้ำ
ผ่านๆเหลื้อมพานตาวัน ไปก่อน
ยอฮ่มกั้งกถินไว้ คู่กอง ฯ
๔๔๕๖๏ พู่งพู่งพร้อนเขียนสาก เนืองนัน
เอาไปเวนคู่กัน มวลพร้อม ฯ
๔๔๕๗๏ ว่อนว่อนก้องเสียงเป่า หอยสังข์
ทังนนตีตูดแถ เสียงก้อง
สะบัดไชยซ้ำควรนัน เคงคืน
เสียงสนั่นก้องคุงฟ้า ฟากสวรรค์ ฯ
๔๔๕๘๏ พรหมตื่นท้วงทุกแห่ง โมทนา
ขอกองบุญส่วนโดย ดอมเจ้า ฯ
๔๔๕๙๏ แต่นั้น เฟื่องเฟื่องกั้งคชฮ่ม พานคำ
จอมเมืองเสด็จนั่งเทิง พิมานแก้ว
นงศรีเจ้าจอมนาง ง้อมม่วน
ขึ้นขี่ซ้อนพิมานแก้ว ฮ่วมเฮียง ฯ
๔๔๖๐๏ ดูซวดแท้พ้นแพ่ง พิมเมือง ชวดนี้
พานคำไกวแกว่งงา เงยย้าย
พลหลามขึ้นเมือเทิง เทวราช
แม้งนึ่ง เถิงเขตใกล้ตุสิดาแก้ว จอดเซา ฯ
๔๔๖๑๏ ฮื่นฮื่นล้นเหลือที่ ทุกพลาย
มวลพลหลวงจอดเซา ทันหั้น
ฮองฮองเหลื้อมวิไชยยนต์์ เก้ายอด
ผาสาทน้อยเลียนล้อม หมื่นถัน ฯ
๔๔๖๒๏ ญาบญาบย้ายแห่เครื่อง กันถิน
ทุงญูเฮียงฮ่มบาน บังกั้ง
เมืองเมืองเหลื้อมพานตาวัน ไปก่อน
เสวตฉัตรฮ่มกั้งบังซ้อง ช่องาม ฯ
๔๔๖๓๏ ดีแก่ ว่อนว่อนก้องเสียงเป่า หอยสังข์
ทังเพลงแคนขลุ่ยซอ อรอิ้ง
คุมคุมก้องเสียงกลอง เนืองแส่ง
เมื่อนั้น ภูวนาถไท้เจืองท้าว เลื่อนตาม ฯ
๔๔๖๔๏ เอกราชไท้ท่าวกว่า มวลพล
เห็นบุญเฮืองแห่เจือง ทังง้อม
ไญ่ไญ่ย้ายพลหลวง ไหลหลั่ง
เถิงแห่งห้องอาฮามกว้าง จอดเซา ฯ
๔๔๖๕๏ เมื่อนั้น เอกราชท้าวผู้ผ่าน เมืองสวาง
ประนมมือถวายบาทบง ประนมน้อม
เมื่อนั้น พุทโธเจ้าเมตไตรยทอง ตนประเสริฐ
เสด็จขึ้นฮ้านบาลังแก้ว เทศน์ธรรม ฯ
๔๔๖๖๏ กับทัง เถราเจ้าแสนตน นบนั่ง
ฟังพระผู้เมตไตรยเจ้า กล่าวธรรม ฯ
๔๔๖๗๏ ทุกเทศท้าวให้เชื่อ กองบุญ
ฮักษาศีลโยชน์ยืน ยาวฟ้า ฯ
พระก็ เทศนาถ้อยหลายกัณฑ์ แล้วอย่า
เทียนใหญ่ ตั้งต่อหน้าเลียนไว้ หมื่นถัน ฯ
๔๔๖๘๏ เมื่อนั้น เขาลั่นฆ้องระฆังคื่น เคงนัน
ควนๆเสียงสาธุการส่งนำ เลยแล้ว ฯ
๔๔๖๙๏ พู่งๆพร้อมใส่บาตร เต็มอาฮาม
หนัวๆบาแจกทาน ปุนแล้ว
เขาก็ ยอเคนเจ้าเถรา สันคู่
แผ้วชู่ด้านดูล้วน ฮาบงาม ฯ
๔๔๗๐๏ บัดนีเฮาจัก สมมาเจ้าเมตไตรย ดวงยอด
แต่งเครื่องพร้อมเลียนไว้ หมื่นถัน ฯ
๔๔๗๑๏ ทุกเยื่องพ้อมหมากแขบ พลูจวง
ทังเทียนคำหมื่นดวง เลียนไว้
สัมมาเจ้าเมตไตรย ตนประเสริฐ จิงเถิ้น
ข้อยก็แต่งดอกไม้เทียนพร้อม โกฏิถวาย ฯ
๔๔๗๒๏ ขอแก่ พุทโธเจ้าตัดปล่อย วางเวรเที่ยวเถิ้น
ขออย่า เปนเวราแก่ตน ตัวข้อย
เมื่อนั้น เมตไตรยเจ้าแสนตา หลิงล่ำ
ต้านไต่ข้อคำแม้ง แม่นธรรม ฯ
๔๔๗๓๏ บัดนี้ มหาราชท้าวผู้ผ่าน เมืองสวาง
ควรที่ ฮักษาศีลซู่วัน จิงแท้
เมื่อนั้น บาเจืองก้มบายตีน ไตรเกศ
ไหว้พระแก้วเมตไตรยแล้ว เลิกลา ฯ
๔๔๗๔๏ สว่าๆพร้อมเขาเกื่อน เพงผาย
หัวหัวนันคู่คน มวลพร้อม
เมื่อนั้น ภูธรท้าวบาบุญ ย้ายย่าง
เสียงสนั่นก้องคุงฟ้า คื่นเคง ฯ
๔๔๗๕๏ เฟื่องๆกั้งคคทะฮ่ม พานคำ
บาเจืองเสด็จขี่เทิง พิมานแก้ว
กับทัง มเหสีแก้วโสมงาม ง้อมมาศ
ขึ้นขี่ช้างดอมเจ้า ฮ่วมเฮียง ฯ
๔๔๗๖๏ ผู้ก่งท้าวทรงเทศ เมืองสวาง
พลกือหลายหลั่งลง เลยย้าย
เถิงแดนด้าวบุญเฮือง แมนส่อง
ลดเครื่องช้างทังม้า จอดเซา ฯ
๔๔๗๗๏ ผ่อเห็น วันวิ่งค้อยเวียนขอบ เขาเสมรพุ้นเยอ
เสียงนันควาญคาดเฮว ฮิงช้าง
หนัวหนัวเท้าเพตา ตั้งหอก
พลพวกพ้องทังค้าย ลวดนอน ฯ
๔๔๗๘๏ ฟังยิน ฮว่านฮว่านฟ้าฮ้องฮ่ำ ฮวายเสียง พุ้นเยอ
ภายหินเฮียงไก่ขัน ขานก้อง
แม้งนึ่ง สายฮาบขึ้นฮองๆ แจ้งส่อง
ภูวนาถเจ้าทองล้าน ป่าวพล ฯ
๔๔๗๙๏ บัดนี้ สนบัติแก้วเนืองนอง นับโกฏิจิงแล้ว
ก็เพื่อ ส้วยบาปฮ้ายบุญขึ้น ข่มเต็ง ฯ
๔๔๘๐๏ ว่อนๆก้องเสียงเป่า หอยสังข์พุ้นเยอ
ฮมฮมพลายแปดกือ กอยย้าย
หลิงเห็น แพนหางเหลื้อมขอคำ เจ็ดโกฏิ
อวนท่านเจ้าทองล้าน ก่อนพลาย ฯ
๔๔๘๑๏ ผ่อเห็น ชะพู่พร้าวซ้องกาบ ใบคำ พุ้นเยอ
นักสนมคอยอยู่โฮง คองเจ้า
เมิลเมียงซ้องตาแล หลิงล่ำ
เมื่อนั้น พระบาทเจ้าทรงช้าง แทบเกย ฯ
๔๔๘๒๏ เจืองแจ่มเจ้าเสด็จสู่ พิมานคำ
ทังจอมศรีพระมิ่งเมือง เฮียงช้อน
เมื่อนั้น บุญเฮืองผู้พญาหลวง ท้าวกว่า
ไหว้บาทเจ้าเจืองท้าว เลิกลา ฯ
๔๔๘๓๏ ฮื่นฮื่นช้างย้องย่าง แกมลวา
พลหลวงไหลหลั่งลง เลยย้าย
แม้งนึ่ง เถิงแดนด้าวกองทูล ทวยเทศ
ขึ้นสู่ห้องโฮงฮ้าน ฮ่มขวาง ฯ
๔๔๘๔๏ เมื่อนั้น ศรีแจ่มเจ้านางกว่า พลอยถาม
เปนสันใดจิ่งนาน เฮวนี้
เมื่อนั้น บุญเฮืองเจ้าพญาหลวง ท้าวกว่า
เลยกล่าวถ้อยแถลงต้าน ต่อนาง ฯ
๔๔๘๕๏ ตูก็ เมือขาบท้าวล้านชื่อ ลือซา
เจืองก็ ชวนทำบุญมากหลาย เหลือล้น
ตูก็ มวลกันขึ้นเมือเทิง เถิงยอด
ก้มขาบไหว้เมตไตรยเจ้า แจ่มหัว ฯ
๔๔๘๖๏ ก็จิ่ง นานฮอดบ้านเมืองเทศ ภายเฮา เพื่ออัน
ตูก็ พากันเมือฮอดเมตไตรย เปนเจ้า
เมื่อนั้น บุญเฮืองเจ้าเมืองสวาง ยศใหญ่
คึดฮ่ำฮู้คนิงแจ้ง ชู่ลวง ฯ
๔๔๘๗๏ เฮวฮีบ ทันจ่าซ้อนทังหมื่น ตีนเชียง
มาเทิงทูลบาทคำ ประนมน้อม
บัดนี้ เฮาจักเวนนางฟ้า แสนปลาย มวลมอบ
ถวายแก่ ศรีแจ่มเจ้าทังง้อม ม่วนเมือง ฯ
๔๔๘๘๏ เพื่อว่า ลดชั่วเมี้ยนวางคาบ ของเฮา
เมือเมืองพรหมพรากพลอย พงศ์เชื้อ
กับทัง หิ้งเฮียงไว้จอมนาง เฮาแต่ง
ทังไพร่พร้อมพลตื้อ มอบมวล ฯ
๔๔๘๙๏ ก็เพื่อ บุญมากแพ้ทุกที่ เขาขาม
นองมาเต็มนครขวางขาบบา บุญกว้าง
ทรงยืนหมั้นแสนปี เปนเขต
๑สุขเลิศล้ำเหลือล้น อเนกนอง ฯ
๔๔๙๐๏ เมื่อนั้น พระปู่ต้านปุนปาก จาระจา
ตูก็ ผายทางมาฮีบเฮว เถิงเจ้า
บัดนี้เฮาจัก ดาพลเข้าชิงเมือง ฟ้าฮ่วน
ผันผ่าข้าแมนม้วย ตุ่มตาย ฯ
๔๔๙๑๏ แต่นั้น ท้าวทอดถ้อยแถลงตอบ กลอนงาม
เฮาถ้า ปุนพลายสารแต่งดี ดาไว้
ตัวนึ่ง ไปแสลงเพี้ยงปืนพราน ยิงลาบ
ทุกท่วยท้าวยอย้อง ว่างาม ฯ
๔๔๙๒๏ ตัวนึ่งพระพ่อ ไปฮบได้ช้างถ่าว หุนบัง
สามตัวฮุมเพียกหน คืนค้าน
มันแวนกล้าแขงขอ สุดขนาด
พระก็ ฮักยิ่งแท้ปุนป้อน เปลี่ยนเอา ฯ
๔๔๙๓๏ ตัวนึ่ง สิงห์ทองช้างพลายงาม ดูอาจ
ถวายบาทไท้ลุงเจ้า เจื่องเมือง ฯ
๔๔๙๔๏ ภูวนาถท้าวขานเที่ยว ทันใจ
หลานบุญเฮืองชื่นหัว หุมต้าน
ตัวนึ่ง ไฟผานแผ้วสาขา งามยิ่ง
ถวายแห่ง คำเครื่องเจ้าอ้ายหิ่ง เซงงาม ฯ
๔๔๙๕๏ พระหลิ่งท้าวขานขอบ ออระชอน
นงแพงคึดใคร่คาม เมือหน้า
เมื่อนั้น ภูธรผู้ผลควร คำฮู่ง
จัดหมู่ข้าดาพร้อม แต่งครัว ฯ
๔๔๙๖๏ พุ่งพุ่งย้ายเขาฮีบ ดาเฮียง
สวาๆวีแกว่งปัว เลียนล้อม
ทวนๆก้องเสียงกลอง เคงคื่น
พระบาทท้าวกินพร้อม พร่ำงาย ฯ
๔๔๙๗๏ ฮื่นฮื่นข้าเขาเสพ เพลงระบำ
ภูธร ทวายสาลีลวดเลย ลางแล้ว
เมื่อนั้น ธรรม์ยำย้ายเมือนอน เทิงแท่น
ผู้แก่นแก้วคนิงฮ้อน ฮ่อการ ฯ๒
๔๔๙๘๏ ตะแบ่นหน้าหลับตื่น จวนยาม
บาไทเลยเลิกมือ มวลชี้
ทันที่ คำเหลืองเหลื้อมพรายพราย แก้วกู่
ที่นั้น ท้าวยี่ผู้แพงล้าน พ่อฮา หั้นแล้ว ฯ
๔๔๙๙๏ ซดซดน้ำตาถั่ง แถมนอง
เกงญาเลยกล่าวโลม บาท้าว
เปนแต่ กัมถองท้าวทวนทัน รือหลีกใดได้
ฮานี้ เปนกำพร้าพลอยเต้า ดั่งเดียว ฯ
๔๕๐๐๏ ละคาบไว้ทุกข์ยาก ภายหลัง
แทงคอ นำศรีเสลียวพ่อเจือง จอมเจ้า
ฮอยที่ เวรสองท้าวทังนาง ประกอบกันแล้ว
ผู่ที่เหงากระหายฮ้อน ฮ่ำคาญ ฯ
๑. เนื้อความตรงนี้ไม่ติดต่อกัน เห็นจะขาดไปสักบทหนึ่ง ↩
๒. ความตอนนี้ดูเหมือนขาดไปบทหนึ่ง ↩
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
