ตอนที่ 41 Suka
"ไอ้... ยานอวกาศระดับไฮเอนด์แบบนี้ ดูเหมือนไม่เคยส่งออกไปต่างประเทศเลยนะ"
หลินจูอดใจไม่ได้ที่จะคว้าคอเสื้อฮามานด์แล้วถาม แต่เขากลับพยักหน้าอย่างสงบ คำพูดของเขามีความชัดเจนในใจ
พี่ชาย นายคิดยังไงเนี่ย?
เขากล่าวถึงกระสวยอวกาศ เพียงเพื่อเป็นนัยว่าแผนนี้จะเปิดโอกาสการลงทุนให้กับฮามานด์ แต่เขากลับไม่คิดจะขายของชิ้นนี้จริงๆ
นอกจากนี้ แม้ว่าผมจะขายให้คุณ คุณรู้ขั้นตอนการปล่อยไหม? จะมีการบำรุงรักษาไหม? มีห่วงโซ่อุตสาหกรรมที่เราจะพึ่งพาได้ไหม?
เดี๋ยว... ไม่ใช่เพราะคุณไม่มีมัน!
สายฟ้าผ่าผ่านความคิดของหลินจู
ตอนนี้อาโบมีเงินแล้ว ยังขาดอะไรอีก? หน้าตา!
พวกเขามีไอเดียว่าจะสร้างมันเองได้ไหม แล้วทำไมฮามานด์ยังพูดถึงมันอีก?
หลินจูค่อยๆ กลับมาสู่สติ และแผนที่เตรียมไว้ก็ค่อยๆ เป็นรูปเป็นร่าง และดวงตาของเขาก็อ่อนโยนลงเมื่อมองไปที่ฮามานด์
'อูฐโง่ นายเอามาถึงหน้าประตูเองนะ'
ฮามานด์รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าของหลินจู แต่หลอนจูกลับจับมือเขาไว้ราวกับตัดสินใจเรื่องสำคัญ
"ท่านมกุฎราชกุมาร ด้วยความเคารพ ยานอวกาศไฮเทคอย่างกระสวยอวกาศ มันยากที่จะใช้งานนอกประเทศ อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่เรื่องเป็นไปไม่ได้ที่จะปล่อยและลงจอดนอกประเทศ แต่ต้องซ่อมบำรุงที่โรงงานผลิตในเวลาอื่น"
"ก็แค่นั้นแหละ" ฮามานด์คิดอย่างรอบคอบ ความหมายของหลินจูชัดเจนมาก ไม่ว่าอย่างไร กระสวยอวกาศก็คงอยู่ที่อาโบไม่ได้นาน
ฮามานด์ที่เพิ่งสัมผัสบรรยากาศอวกาศมาหนึ่งวัน เข้าใจแล้วว่ากระบวนการซ่อมบำรุงกระสวยอวกาศนั้นยุ่งยาก และคงมีแค่ผู้ผลิตเท่านั้นที่ทำได้ เขาจึงเปลี่ยนมุมมองและโน้มน้าวตัวเอง
"การซื้อกระสวยอวกาศก็คล้ายกับการซื้อรถสปอร์ต แต่รถสปอร์ตคันนี้มันละเอียดอ่อนกว่า ทุกครั้งที่ใช้เสร็จ ต้องส่งกลับไปที่โรงงานผลิตเพื่อซ่อมบำรุง คุณก็แค่ไปรับตอนที่ใช้"
มกุฎราชกุมารฮามานด์รู้สึกยอมรับได้ง่าย จึงถามอย่างระมัดระวัง
"หลิน คุณรู้ไหมว่าจะใช้เงินเท่าไหร่ในการสร้างฐานปล่อยในอาโบ และซื้อกระสวยอวกาศที่สมบูรณ์?"
คำถามนี้ทำให้หลินจูอึ้งไปเลย เขาไม่คาดคิดว่าจะมีคำถามแบบนี้ขึ้นมา!
แต่ตอนนี้ต้องตีเหล็กในขณะที่มันร้อน ดังนั้นเราก็เริ่มประเมินในใจ
ยกตัวอย่างฐานปล่อยจรวดเฉิงโจวเหวินชาง การลงทุน 20 พันล้าน เสมือน 3 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ แต่เป็นหอปล่อย 4 หอ แต่ละหอ 1 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ ถ้าไปต่างประเทศ ค่าแรง 1.5 พันล้านก็ไม่น่าจะมีปัญหาใช่ไหม?
กระสวยอวกาศของอารามโคหนัก 100 ตัน ราคา 1.7 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ H1 หนัก 20 ตัน คิดอัตราเงินเฟ้อ 40 ปี 1 พันล้านดอลลาร์สหรัฐก็ไม่น่าจะเกินไปใช่ไหม?
ค่าใช้จ่ายของจรวดซินหยวน 2 คือ 45 ล้าน แม้ว่าจะใช้ 50 ล้านดอลลาร์เป็นพิเศษ
15 + 10 + 1 = 26 รวมๆ ก็ประมาณ 3 พันล้าน
ค่าซ่อมบำรุง H1 ต่อการปล่อยครั้งละ 9 ล้าน... ละเลยไปได้
ไม่รู้ว่าเพราะท้องฟ้ามืดเกินไปหรือเปล่า หลินจูกล้าขึ้นและพูดตัวเลขที่เกินจริงในใจออกมา
"สร้างฐานปล่อย 2.5 พันล้าน เพราะค่าใช้จ่ายต่างประเทศจะสูงมาก ประมาณ 3.5 พันล้าน กระสวยอวกาศขายได้แต่รุ่น H1 ราคา 1.5 พันล้าน ค่าปล่อยแต่ละครั้ง... 100 ล้าน ระยะเวลาปล่อยไม่ต่ำกว่า 45 วัน อายุการใช้งานไม่ต่ำกว่า 15 ครั้ง"
ฮามานด์นับนิ้ว "15 เที่ยวบิน รวมค่าใช้จ่าย 6.5 พันล้าน แต่ละเที่ยวบิน 400 ล้าน ถ้า 6 คน ก็ 70 ล้านต่อคน... ไม่แพงเลยนะ"
ไม่แพงเหรอ? คุณเป็นอัจฉริยะคณิตศาสตร์จริงๆ!
หลินจูเสริมอย่างอ่อนแอ "ขอรับ ท่านมกุฎราชกุมาร ผมคิดเป็นดอลลาร์สหรัฐ"
"แน่นอน! ท่านมกุฎราชกุมาร ผมคิดเป็นดอลลาร์สหรัฐ" ฮามานด์ฟังนักแปลกระซิบแล้วโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ
"หลินดูถูกครอบครัวอับดุลลาห์หรือไง? เรามักจะคิดเป็นดอลลาร์สหรัฐเสมอ!
ห้าพันล้านดอลลาร์สหรัฐ ซื้อโอกาสให้ชาวอาหรับอย่างน้อย 90 คนไปอวกาศ และพวกเขาก็จะมีกระสวยอวกาศและฐานปล่อยของตัวเอง นี่คือธุรกิจที่คุ้มค่าที่สุด!"
นักแปลภาษาจีนเกือบจะไม่เชื่อหูตัวเอง เขาสาปแช่งคนใหญ่คนโตซ้ำแล้วซ้ำเล่า และในเวลาเดียวกันก็แปลคำพูดของฮามานด์อย่างตรงไปตรงมา
หลินจูเงียบ
ผู้บริหารข้างหลังเงียบ
ผู้นำที่นั่งดูอยู่ข้างๆ แต่ตกใจกับตัวเลขห้าพันล้านดอลลาร์สหรัฐก็เงียบไป
อันดรอฟที่แอบสังเกตการณ์จากด้านหลังและควรจะทำงานต่อทั้งคืน เห็นว่ากลุ่มคนหยุดไปสักพักและไม่ได้พูดอะไรเลย เขาคิดว่ามีอะไรผิดปกติและเกาหัวอย่างกระวนกระวายอยู่ข้างหลัง
หลินจูวางแขนไขว้กันเกือบจะเห็นเส้นเลือด และพูดอย่างจริงใจ
"ขอรับ ท่านมกุฎราชกุมาร ความกล้าหาญของท่านเกินกว่าที่ผมจะจินตนาการได้"
"ขอบคุณครับ ผมแค่อยากทำอะไรบางอย่างเพื่อราชอาณาจักร" ฮามานด์ดูประทับใจ และเขาก็รู้สึกละอายใจจริงๆ
เดิมทีเขาก็บ่นๆ เพื่อหาเหตุผลว่าจะได้ตั๋วไปซินหยวนและลงทุนบ้าง พวกเขาก็มีหุ้นในลาวมาลิน่า แต่เล็กกว่า
ผลคือ หลินจูพูดถึงการให้กระสวยอวกาศ เขาจึงลองพูดเล่นๆ และปรากฏว่า... มันเกิดขึ้นจริงๆ!
ห้าพันล้านดอลลาร์สหรัฐ ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย แม้ว่าพ่อจะไม่ให้เงิน เขาก็ยังซื้อได้ด้วยการประหยัด!
อย่างมากก็ซื้อรถสปอร์ตใหม่ไม่ได้ปีหน้า แล้วขายเรือยอชท์... ลืมมันเถอะ ถ้าไม่อยากทน ก็ขายปราสาทในปารีสและภาพวาดยุคกลางสองสามภาพ น่าจะพอ
ทั้งหมดนี้เพื่ออาโบ ผมต้องทนทุกข์เพื่อตัวเองได้ยังไง?
ไม่ มีน้องชายน้องสาวนับร้อยคนที่ควรรับใช้ประเทศและได้รับส่วนแบ่งคนละ 100 ล้าน!
เมื่อหลินจูและคนอื่นๆ ส่งฮามานด์ขึ้นรถด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน เขาที่ควรจะดีใจกลับพูดไม่ออก
"เป็นยังไงบ้าง? ตั๋วขายได้หรือยัง?"
อันดรอฟที่ไม่อดทนในที่สุดก็หาโอกาสได้และวิ่งเข้ามา ถามหลินจูอย่างกระตือรือร้น
เพื่อหลอกลวงคนรวย พวกเขาสร้างโมเดลธุรกิจข้ามคืนและระดมแรงงานซ้อมการฝึก
กระสวยอวกาศ H2 แน่นอนว่าเป็นของปลอม ชิ้นส่วนที่ซ่อนอยู่ล้วนเป็นแต่ท่อเหล็กและไม้ ส่วนสำคัญอย่างล้อลงจอดก็เป็นชิ้นส่วนสำรองที่ยืมมาจากร้านซ่อมและนำมาใช้แสดง
เป็นต้นแบบ H1 จริง แต่คุณภาพเร่งรีบและใช้ไม่ได้เลย ไม่มีเวลาแก้ไขอุปกรณ์ เพื่อเติมพื้นที่จึงใส่เครื่องฟอกอากาศเข้าไปด้วย
เก้าอี้อวกาศล้ำยุค? คุณรู้ไหมว่าเก้าอี้นวดแบบ 8800 ในทีวีช้อปปิ้งน่านั่งแค่ไหน? พวกเขาใส่ใจกับการเปลี่ยนหนังและการตกแต่งภายนอกให้ดูเหมือนในหนังสือไซไฟ
โชคดีที่เติ้งเล่ยเป็นนักบินฝึกฝนมาดี เขาจึงจำลองสวิตช์ต่างๆ ได้อย่างจริงจัง เขาทำหน้าเคร่งเครียดอยู่ 3 ชั่วโมงเพื่อไม่ให้หัวเราะ
คนกว่าร้อยคนแสดงโชว์สมบูรณ์แบบในโรงงานประกอบ และหลอกฮามานด์สำเร็จ สำหรับพนักงานที่เกี่ยวข้อง มันเหนื่อยกว่าทำงานล่วงเวลา
เมื่อเผชิญคำถามของอันดรอฟ หลินจูส่ายหัวและเดินจากไป อันดรอฟก็มองไปที่สาวประชาสัมพันธ์ที่อยู่ด้วย
สาวสวยรู้สึกไม่สบายใจที่ถูกมอง จึงต้องเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
สีหน้าอันดรอฟเปลี่ยนไปอย่างมากมาย หลังจากฟังแล้ว เขาเหมือนท้องผูกนานมากจึงพูดได้ว่า
"ซูกาเบร็ต"
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
