สรุปผลลัพธ์ก็คือ ตอนที่หนูเข้าไปในเข้าวงตกเป็นครั้งแรก
สมองของพวกมันต้องทำงานอย่างหนัก
เพื่อประมวลผลข้อมูลใหม่ ๆ แต่พอวิ่งไปได้สองสามวันจนเริ่มชินกับเส้นทาง พวกมันก็ไม่ต้องดมกลิ่นหรือตะกุยผนังอีกต่อไป ส่งผลให้สมองส่วนที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมเหล่านี้ทำงานน้อยลง เช่นเดียวกับสมองส่วนที่ควบคุมการตัดสินใจ
เพราะพวกมันไม่ต้องตัดสินใจอีกแล้วว่าจะเลี้ยวไปทางไหน ที่ต้องทำก็แค่นึกให้ออกว่าเส้นทางที่สั้นที่สุดในการเดินไปหาช็อกโกแลตคือเส้นทางไหนเท่านั้น ไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ แม้แต่สมองส่วนที่เกี่ยวข้องกับความทรงจำก็ทำงานน้อยลงไปด้วย หนูพวกนี้จำทางเดินในเขาวงกตได้ขึ้นใจจนแทบไม่ต้องเสียเวลาคิดเลย
นักวิทยาศาสตร์มองว่าสมองพยายามมองหาเครื่องทุ่นแรงอยู่ตลอดเวลา หากปล่อยให้สมองทำงานเอง มันจะเปลี่ยนกิจวัตรประจำวันเกือบทุกอย่างให้กลายเป็นนิสัย นิสัยจะทำให้สมองได้ผ่อนคลายลงบ้าง
กระบวนการที่เป็นวงจรแห่งนิสัย ประกอบด้วย 3 อย่าง 1.สิ่งกระตุ้น ซึ่งทำหน้าที่บอกสมองให้ทำงานด้วยระบบอัตโนมัติ
2.กิจวัตร ซึ่งอาจเป็นได้ทั้งกิจวัตรทางร่างกาย ความคิด และอารมณ์
3.รางวัล ซึ่งช่วยให้สมองประเมินได้ว่าจงจรนั้น ๆ ควรค่าแก่การจดจำหรือไม่ เมื่อเวลาผ่านไป
วงจรเหล่านี้จะเกิดขึ้นโดยอัตโนมัติมากขึ้นเรื่อย ๆ สิ่งกระตุ้นและรางวัลจะผสมผสานเข้าด้วยกันจนเกิดเป็นความคาดหวัง และความปรารถนาอันแรงกล้า จนในที่สุดนิสัยก็คือกำเนิดขึ้น นิสัยไม่ได้เป็นสิ่งตายตัว เราสามารถเพิกเฉย ปรับเปลี่ยน และแทนที่นิสัยได้อย่างไร
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
