9 ก.พ. เวลา 09:51 • นิยาย เรื่องสั้น

โกรธ เกลียด

เป็นคำสองคำที่มักถูกวางอยู่ใกล้กัน ทั้งความหมายและความรู้สึก ทั้งที่ความจริงแล้ว คำสองคำนี้มีความหมายและใช้งานต่างกันนะครับ
ตามพจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน บอกว่า โกรธ หมายถึง ขุ่นเคืองใจอย่างแรง, ไม่พอใจอย่างรุนแรง ส่วนคำว่า เกลียด หมายถึง ชัง, รังเกียจมาก, ไม่ชอบจนรู้สึกไม่อยากพบอยากเห็น
ซึ่งไม่ว่าจะใช้คำไหนกับใครหรือสิ่งใด ก็ไม่ใช่เรื่องดีทั้งนั้นล่ะครับ ไม่ว่าจะโกรธ หรือ เกลียด หรือมาเป็นแพ๊คคู่ทั้งสองอย่าง ที่เราอาจจะเคยได้ใช้ความรู้สึกทั้งคู่นี้พร้อม ๆ กัน กับใคร หรืออะไรต่ออะไร
แต่ในความเป็นจริงของชีวิต เราอาจเคย โกรธ แต่ไม่ได้ เกลียด หรืออาจเคย เกลียด ทั้งที่ไม่ได้ โกรธ
มีบางที ที่ใครหรืออะไรอาจทำให้เรา โกรธ ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม ที่แม้ว่าจะ โกรธ แต่เราก็ไม่ได้ เกลียดเขา ผมมั่นใจว่าในชีวิตเรา ๆ ท่าน ๆ ก็คงเคยเป็นทั้งคนที่ทำให้คนที่เรารักโกรธ ตั้งแต่พ่อแม่ เพื่อน หรือคนรัก ซึ่งแทบทุกครั้งที่เป็นแบบนั้น เราก็เคยหวังเหลือเกินว่า เมื่อหายโกรธแล้ว เขาก็คงไม่ถึงกับเกลียดเรา
แต่ก็หลายครั้งล่ะครับ ที่ความเกลียดนั้นไม่ได้มาจากความโกรธ คือ เกลียด ทั้งที่ไม่ได้ โกรธ ผมรู้สึกว่าความรู้สึกแบบนี้น่ากลัวมากเลยล่ะ ด้วยว่า ใครหรืออะไรที่ถูก เกลียด โดยไม่ได้ทำอะไรให้เขา โกรธ เลยเนี่ย ดูไร้เหตุผลพิกลนะครับ
แต่ก็นะ แม้จะดูไร้เหตุผล แต่ผมก็เชื่อว่า บางเหตุผลมันก็อาจดูไม่เป็นเหตุผลมากนัก หลายครั้งที่เรารู้สึก เกลียด ใครหรืออะไร โดยไม่ได้มีเหตุผลอะไร เพียงแค่ไม่ถูกใจ ไม่ชอบใจ ไม่ชอบขี้หน้า ซึ่งฟังดูไร้เหตุผลสิ้นดี
แต่กับใครหรืออะไร บางคนบางสิ่ง ต่อให้ทำเรื่องอะไรที่ทำให้เรา โกรธ แค่ไหนก็ตาม แต่ในใจก็กลับรู้สึก เกลียด ไม่ลงจริง ๆ เหมือนเขาครอบครองดินแดนที่มีสิทธิพิเศษ ที่ไม่ว่าจะยังไงเราก็ยังไม่ เกลียด เขา
ซึ่งก็น่าคิดเหลือเกินว่า ถ้าเลือกได้ ถ้าจำเป็นจะต้อง ถูกโกรธ หรือ ถูกเกลียด เราจะเลือกแบบไหนดี ...
โฆษณา