หรือว่าความความสุข : ไม่เคยเกิดขึ้นเลย
'ความสุขอันแท้จริงนั้นเรียบง่าย'
คำพูดนี้หลอกหลอนฉันราวกับเป็นเรื่องตลกที่ไม่มีใครหัวเราะ เพราะฉันไม่เคยพบมันเลยความสุขที่เรียบง่ายนั้น
ฉันมองดูผู้คนยิ้มให้กับแสงแดดยามเช้า หัวเราะกับลมอ่อน ๆ ที่พัดผ่านใบหน้า พอใจกับรสขมของกาแฟ และสุขใจกับบทสนทนาสั้น ๆ กับคนแปลกหน้า
พวกเขาดูมีความสุขกับสิ่งเล็กน้อยเหลือเกิน
แต่ฉันไม่เข้าใจพวกเขาเลย
ฉันเคยพยายามค้นหาความสุขในสิ่งเล็กๆ สิ่งที่อยู่ในชีวิตประจำวัน ฉันลองปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับเสียงเพลงที่แผ่วเบา ฉันลองปิดตาแล้วสูดกลิ่นของดอกไม้ริมทาง ฉันลองยิ้มให้ตัวเองในกระจก
แต่ทุกอย่างรู้สึกว่างเปล่า เหมือนฉันกำลังพยายามโกหกตัวเอง
ฉันรู้ว่าความสุขควรจะเรียบง่าย แต่ทำไมฉันถึงไม่สามารถสัมผัสมันได้ หรือมันเป็นไปได้ไหมว่า บางคนเกิดมาโดยไม่สามารถรับรู้ถึงความสุขได้เลย
บางที ความสุขของฉันอาจถูกพรากไปตั้งนานแล้ว
บางที มันอาจจะถูกทิ้งไว้ในวัยเด็ก ในห้องที่มีเสียงตะโกน ในคืนที่ฉันร้องไห้โดยไม่มีใครรับรู้
บางที ความสุขของฉันอาจถูกแลกไปเพื่อความคาดหวัง เพื่อความสมบูรณ์แบบ เพื่อการเป็น “คนที่ดีพอ” ในสายตาของคนอื่น
ฉันกลายเป็นภาชนะที่รั่วไหล แม้แต่ความสุขเพียงเล็กน้อยก็ไม่สามารถเติมเต็มฉันได้
บางครั้งฉันพยายามโน้มน้าวตัวเองว่าความสุขสามารถพบได้ในสิ่งเล็กน้อย
แต่ลึกลงไป ฉันสงสัยว่ามันเป็นเพียงการปลอบโยนตัวเองของคนที่ไม่กล้ายอมรับว่าตัวเองกำลังเศร้า
บางคนบอกว่า “เพียงได้อยู่ท่ามกลางธรรมชาติ ฉันก็มีความสุขแล้ว”
บางคนบอกว่า “เพียงได้ใช้เวลากับคนที่รัก ฉันก็มีทุกอย่างแล้ว”
แต่ฉันสงสัยเสมอ พวกเขากำลังมีความสุขจริง ๆ หรือเปล่า
สุดท้ายแล้ว ความสุขเป็นเพียงเรื่องเล่า
หากความสุขเป็นเพียงสิ่งเล็ก ๆ ง่าย ๆ ทำไมมันถึงยากที่จะค้นหา
หรือบางที ฉันอาจเป็นคนเดียวที่ไม่สามารถสัมผัสมันได้เลย
บางที ฉันอาจเป็นเพียงเงามืดที่ยืนมองผู้คนหัวเราะกับสิ่งเล็กน้อย ขณะที่ฉันยังคงรอคอยบางสิ่งที่ไม่มีวันมาถึง
หรือว่า..บางที… ฉันอาจเป็นคนเดียวที่เกิดมาโดยไร้อารณ์ของความสุขเลยหรือเปล่า…
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
