ทวนธรรมพระอาจารย์ธรรมกะ
ทุกข์เพราะอยาก
>> อย่าเอาผ้าแพรไปไล่เหี้ยให้เสียเวลา หนังมันหนา
ให้เขวี้ยงใส่หน้ามัน ด้วยอีโต้..!!
>> หวัดดียามเที่ยง
ที่นี่โดดเดี่ยว อโลน
<< กราบนมัสการค่า
>> ภูเขาเบื้องหน้าหายไป
หมอกยังไม่จางคลาย มองออกไปไม่เห็นอะไร เพราะข้ายังอยู่ในคลุมโปง
<< อ้าว
>> หนาวจ้าไม่อ้าว
<< แหะ แหะ แหะ
<< สุขุมวิทตอนนี้ร้อนมาก
>> ที่นี่ยังไม่เที่ยง ที่นั่นเที่ยงรึยัง
>> สุขุมวิทร้อน รึบูนร้อน
<< บูนร้อนครับ แฮะๆๆ
>> เกิดมายังไม่เคยเจอเที่ยง ที่โน่นเที่ยงยัง
<< ไม่เที่ยงเจ้าค่ะ
>> สิ่งใดไม่เที่ยง เป็นทุกข์หรือสุขเล่า
<< ทั้งสุข และทุกข์ เจ้าค่ะ
เพราะความไม่เทื่ยง
<< หลวงพี่คะ ที่หลวงพี่เทศน์เรื่องกินเค้กเมื่อคืน
หนูมีคำถามอะค่ะ
หลวงพี่เคยทุกข์ที่สุดมาก่อนใช่มั้ยค่ะ
ปัจจุบันจึงไม่มีทุกข์อะไรที่ยิ่งกว่า
อย่างที่หลวงพี่บอกว่าเคยกินใบไม้มาก่อน
ตอนนี้ให้กินแค่ข้าวเปล่าก็ยังได้เลย
>> ทุกข์เพราะอยาก
กับทุกข์ที่เกิดจากปัญญาเข้าไปดูทุกข์ที่เป็นนี่ มันคนละทุกข์กัน
มันเห็นคนละอย่างกัน
ทุกข์เพราะหิวนี่ เพราะมันไม่มีตังค์ ถ้ามี มันก็ไม่ทุกข์
มีตังค์ แต่จะอดเพื่อดูความหิวนี่ ไม่ไช่ทุกข์เพราะมันทุกข์
มันต้องการแค่ดูความทุกข์เพื่อที่จะเห็นในทุกข์
ใครมันก็ทุกข์กันทั้งนั้น
แต่สร้างทุกข์เพื่อเข้าไปดูทุกข์
กับทุกข์ เพราะเป็นธรรมดาตามเหตุปัจจัยนี่ มันคนละภูมิปัญญากัน
ข้าอยากกินเค๊กนี่ ไม่ได้เกิดจากทุกข์ ไม่ต้องกินมันก็ได้ มันเป็นแค่ความอยาก
เป็นความอยาก ที่มันเห็น เพราะไม่มีเงินซื้อกิน
ถ้ามีเงิน มันก็ไม่ทุกข์ที่จะไปซื้อกิน
ความอยากมันก็ไม่มี
ถึงมี เราก็มองไม่เห็นมัน
แม้เราจะไม่มีเงิน แต่เราอยากกิน เราก็มองไม่เห็นทุกข์ที่มันอยากกินอีกนั่นแหละ
ที่เป็นเช่นนี้เพราะว่า มันเอาตัวเข้าไปแสดงความอยาก
เมื่อเอาตัวเข้าไปแสดง มันย่อมมองไม่เห็นทุกข์ทั่งหลาย ที่มันกำลังทุกข์
ต่างกับการสร้างทุกข์ แล้วถอยออกมาดูด้วยสติและกาลเวลา
มันจะมองเห็นว่า
เหตุแห่งทุกข์นี้คืออะไร
คนที่มองเห็นเหตุ ย่อมยอมรับผลแห่งความทุกข์ทั้งหลายได้
แต่คนที่มองไม่เห็นเหตุ
แม้จะเคยทุกข์มาก่อนแค่ไหน
มันก็ทนไม่ได้หรอก แม้เล็กน้อยกับเรื่องที่มันทุกข์
ไม่ใช่เพราะว่าข้าเคยทุกข์มากๆมาก่อน แล้วจะเป็นผู้ที่ยอมทนทุกข์ได้
ไม่ใช่อย่างนั้น
ข้าวย่อมอร่อยว่าใบไผ่
นั่นเพราะว่า ข้าเอาตัวเข้าไปดูความทุกข์ที่ข้าสร้างเป็นตุ๊กตาขึ้นมาดู
เมื่อเห็นชัด อะไรก็กินได้ ไม่ทุกข์ใจ
แม้แต่ข้าวเปล่าๆก็อร่อยได้ ไม่ต้องยุ่งยาก สัญญาเราย่อมอร่อยกับข้าวมากกว่าใบใผ่แน่
แต่ข้าก็ยังกินใบใผ่ เพื่อระลึกไว้ว่า อะไรมันก็ยังชีวิตนี้ได้
ให้กวางเลือกระหว่างใบใผ่กับข้าว
ใบใผ่ย่อมเสน่ห์หาแรงมากกว่าข้าวสำหรับกวางฉันใด
ข้าวก็ย่อมมีเสน่ห์แรงมากกว่าใบใผ่สำหรับข้าฉันนั้น
เราฝึกตนอบรมใจตนเพื่อที่จะอยู่บนโลกนี้ได้
ไม่ใช่ไม่ได้ดั่งใจ อะไรๆก็ทุกข์กันชิบหาย
นักรบย่อมไม่พรั่นพรึงหอกดาบ
แต่เจอหนามเกี่ยว มีหรือนักรบจะไม่พรั่นพรึงและถอยร่น
ทุกข์ เกิดที่ใจดวงนี้ ทุกข์ไม่ได้งอกเงยแตกหน่อที่ไหน
เรารดน้ำพรวนดินให้หน่อทุกข์แทงขึ้นมาในใจ
หรือเราอยู่อย่างเข้าใจว่าโลกนี้ มันเป็นธรมดาของมันเช่นนั้นเอง
กูนี่แหละ...เป็นไอ้โต้ง
ที่เสือกทุกข์ไปกับมัน...
โอเคนะ..!!
พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
