"เจ้าหญิงดาวน้อยกับดวงจันทร์ใจดี"
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว บนท้องฟ้ากว้างใหญ่ มีดวงดาวมากมายเปล่งแสงระยิบระยับ หนึ่งในนั้นคือ เจ้าหญิงดาวน้อย เธอเป็นดวงดาวดวงเล็กที่เปล่งแสงอ่อนโยนกว่าดวงอื่นๆ แต่เธอกลับรู้สึกเหงา เพราะไม่รู้ว่าตัวเองมีความสำคัญอะไร
คืนหนึ่ง ขณะที่เธอกำลังทอดสายตามองไปไกล เธอเห็น ดวงจันทร์ ลอยเด่นอยู่บนฟ้า แม้จะอยู่เพียงลำพัง แต่ก็เปล่งแสงนวลตาอย่างสง่างาม
"ดวงจันทร์เจ้าคะ ท่านไม่รู้สึกเหงาบ้างหรือ?" เจ้าหญิงดาวน้อยเอ่ยถาม
ดวงจันทร์ยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วตอบว่า
"ข้าไม่เคยเหงาหรอก เพราะข้ารู้ว่าตัวเองมีหน้าที่สำคัญ ข้าส่องแสงให้โลกในยามค่ำคืน คอยนำทางนักเดินทาง และช่วยให้ผู้คนหลับฝันดี"
เจ้าหญิงดาวน้อยนิ่งคิด แล้วลองมองลงไปยังโลกบ้าง เธอเห็นเด็กคนหนึ่งที่กำลังอธิษฐานขอพรต่อดวงดาว
"ดูสิ เจ้าเองก็มีความสำคัญนะ" ดวงจันทร์กล่าว "เจ้าทำให้เด็กคนนั้นมีความหวัง ทำให้คืนมืดมิดสวยงามขึ้น เจ้าทำให้ฟ้าไม่เคยว่างเปล่าเลย"
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจ้าหญิงดาวน้อยก็ยิ้มออกมา หัวใจของเธออบอุ่นขึ้น เธอเข้าใจแล้วว่า แม้จะเป็นดาวดวงเล็ก แต่เธอก็มีความหมาย และสามารถทำให้ใครบางคนมีความสุขได้
ตั้งแต่นั้นมา เจ้าหญิงดาวน้อยก็เปล่งแสงอย่างภูมิใจ และไม่รู้สึกเหงาอีกต่อไป
✨✨✨
ข้อคิดจากนิทาน : ทุกคนล้วนมีคุณค่าในตัวเอง แม้ในวันที่เรารู้สึกเล็กน้อย แต่ก็อาจเป็นแสงสว่างให้ใครบางคนได้เสมอ 💫💖
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
