‘I hope you're happy, but don't be happier.’
เวลามันผ่านมาเนิ่นนาน —เนิ่นนานมาก
—มากจนจำไม่ได้ว่าเรื่องมันเริ่มมาจากที่ไหน —มันเคยเริ่มต้นมาจริง ๆ มั้ย —มันเคยเกิดขึ้นจริง ๆ หรือเปล่า
แกหลุดหายจากห้วงความคิดเราไปนาน ราวกับไหลเลยไปตามสายธารแห่งกาลเวลาที่ไม่ย้อนกลับ —เรายังคงประคับประคองเรือผุ ๆ พัง ๆ ฝ่ากระแสน้ำนี้ต่อไป —วันแล้ววันเล่ามีเรื่องราวมากมาย
เวลาที่ว่าไม่ไหลย้อนกลับ —ก็เล่นตลกจนได้
ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้บนโลกใบนี้จริง ๆ
เราวนกลับมาตรงจุดเดิมจุดนี้ได้อย่างไรหารู้ได้
‘And I thought my heart was detached
From all the sunlight of our past.’
ท่อนนึงในเพลง happier ของ Olivia Rodrigo เล่นวนซ้ำรอบที่เท่าไรแล้วไม่รู้ —แต่ตั้งแต่เพลงนี้เริ่ม เราก็คิดถึงแกไม่หยุด วนซ้ำอยู่แบบนั้น แม้รู้ว่ามันอาจจะเป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบแล้วจบไป —เหมือนจุดแวะพักระหว่างทาง —แล้วทำไมจุดแวะพักนี้ถึงเป็นแกคนที่ห่างหายไปนานแสนนานแล้วนะ
น่าแปลก —คิดถึงไปก็เท่านั้น
ชั่วขณะนึงก็นึกสงสัยว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้แกเป็นยังไงบ้าง —สุขสบายดีหรือเปล่า —แต่งงานมีลูกไปหรือยัง —ยังจำกันได้อยู่มั้ย
เลยเถิดไปถึงว่าแกจะเคยคิดถึงกันบ้างหรือเปล่า ถึงขั้นคิดอยากจะถามไถ่—แต่อย่างว่ามันก็เท่านั้น
‘I wish you all the best, really.’
เพราะชั่วขณะต่อมาก็นึกขึ้นได้ ว่าแกน่าจะสุขสบายดีอยู่แล้ว —คนที่แกอยากให้ก้าวออกมาจากชีวิตของแกจะมีสิทธิ์อะไรไปล่วงรู้ความเป็นไปของชีวิตแกกันนะ —หรือเพราะแบบนั้นแหละเลยน่าจะทำให้แกมีความสุขดี
‘I hope you're happy
But not like how you were with me.’
อีกท่อนของเพลงนี้แล่นผ่านไป ตลกดีที่เพลงมันเข้าใจเราได้จริง ๆ —ถ้าถามว่าอยากจะให้แกได้ฟังเพลงอะไรสักเพลง เราในตอนนี้คงไม่มีเพลงไหนจะมอบให้ เราคนที่ก้าวเลยผ่านมาเนิ่นนานไม่รู้กี่ปี —แต่ถ้าถามเราคนนั้นในตอนนั้น —คงอยากให้แกได้ฟังเพลงนี้แน่
ความรู้สึกผสมปนเปกันไปหมด เราจะคิดถึงคนที่ปฏิเสธเราทำไมกัน —แต่ก็อยากรู้ความเป็นไปไม่เห็นจะเป็นอะไรหรือเปล่า —แต่สุดท้ายจะคิดหรือไม่คิด ไอ้สิ่งที่ทำอยู่นี่ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรสักอย่างเลยนะ
วนซ้ำมาซ้ำไปอยู่แบบนั้น —เหมือนกับเพลง happier ของ Olivia ที่ดังก้องอยู่ในหู
‘I’m selfish, I know, I can’t let you go.’
ชั่วขณะต่อมาก็สงสัยอีกว่า ถ้าตอนนี้ยังอยู่ด้วยกันจะเป็นยังไงนะ จะได้ไปเที่ยวด้วยกันหลาย ๆ ที่หรือเปล่า —จะมีวันเวลาที่สนุกหรือสบายใจมั้ย —จะยังมีความรักให้กันอยู่หรือเปล่า —เราในเวอร์ชันนี้ ปัจจุบันนี้จะเป็นยังไงนะ —หรือเราก็น่าจะเลิกรากันไปอยู่ดี —หรือเราก็จะไม่สามารถประคับประคองมันต่อไปได้อยู่ดีหรือเปล่า —แต่ก็นั่นแหละ มันก็เท่านั้น
ทุกความคิดจบลงตรงนี้เสมอ
ตรงที่ —มันก็เท่านั้น
ความคิดนี้คงไม่มีวันไหลไปกับสายน้ำจนเดินทางไปถึงแกได้ ไม่แน่ใจด้วยว่าอยากจะให้ไปถึงหรือเปล่า —ความคิดถึงที่มันก็เท่านี้ หยุดอยู่แค่ตรงนี้ —เท่านั้น เพราะนี่คือทั้งหมดที่มันทำได้
ก่อนหน้านี้เหมือนเพิ่งพูดไปหยก ๆ
ว่าบนโลกนี้ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้
—ตลกตัวเองว่ะ
—ขอถอนคำพูดได้ไหม
นี่แหละ —นี่แหละเห็นอยู่ชัด ๆ เลย
เรื่องที่ไม่ว่ายังไง
‘ก็ไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้ว’
คงเป็นเรื่องของเรากับแกล่ะมั้ง
.
.
‘I hope you're happy, but don't be happier.’
.
.
แล้วเพลงของ Olivia ก็เล่นมาจนถึงตอนจบจนได้
.
.
ก่อนที่เราจะกดมันเปิดฟังอีกครั้ง —และอีกครั้ง
—และอีกครั้ง.
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
