คุยกันเสมอญาติ
ได้อ่านข้อความสงสัย ก็อยากคุยกันตามภาษาญาติ เพื่อให้หายสงสัย มิได้คิดว่าถูกหรือไม่ถูก ถือว่าคุยตามประสาคนอยากเล่า จากประสบการณ ์ ตัวเองต้องเข้าใจว่า การดูลมหายใจหรืออานาปานสตินี้ เป็นความคุ้นเคยมานาน
เป็นเรื่องของตัวเอง ไม่ได้เกี่ยวกับท่านอื่นหรือครูอาจารย์ ตามหลักไม่ควรพูด หรือ กล่าว ถึงตัวเอง ควรเก็บไว้ ปรับปรุง พัฒนาสติปัญญาของตัวเองไป แต่นี่เป็นประสบการณ ์ ที่ได้รับมา คือเมื่อ 10 ปีที่ผ่านมา ได้ทำสมาธิอยู่ ตลอดเวลาทำจิตนิ่ง รู้สึกก้าวหน้าในการปฏิบัติก็ยึดเอาจิตไว้
ตามที่ตัวเองเคยทำ ทำเป็นระยะเวลานานหลายปี ประกอบกับอายุก็เพิ่มขึ้น สุขภาพตัวเราเองก็ อ่อนแอ มีอาการวูบและหัวใจหยุดนิ่ง ได้ไปรับการรักษาที่โรงพยาบาลใกล้บ้าน เป็นโรงพยาบาลใหญ่และคุ้นเคยดี หมอได้ตรวจคลื่นหัวใจ และพักรักษา ทราบว่าหัวใจเราล้มเหลวจาก 4 ช่องล้มเหลวไป 1 ช่อง และอีก 3 ช่องไม่แน่นอน
พอกลับบ้านก็รักษาตัวด้วยตัวเอง ก็ให้นึกถึงการหายใจ จากกำหนดลมหายใจเข้าออก เป็นดูลมหายใจเฉยๆ มีคนมาเยี่ยมอาการป่วย เพราะหลายคนบอกว่า เป็นห่วง เพราะเราหยุดหายใจ เวลาหยุดหายใจก็ต้องเตรียมตัวตายได้แล้ว มีท่านผู้ใหญ่เป็นเสมือนญาติท่านหนึ่ง สอบถามวิธีปฏิบัติภาวนาของเรา ท่านได้แก้ไขให้ท่านให้ย้ายการกำหนดจิตให้ไปไว้ที่หน้าผาก
เอาหน้าผากเป็นที่ตั้งของวิหารธรรม และหาวิธีเคลื่อนย้ายจิต ที่เราบังคับเขาให้นิ่งอย่างเดียว ให้ค่อยๆเคลื่อนย้ายแบ่งเป็นจุดๆ จำนวน 6 จุด แล้วค่อยๆเคลื่อนย้ายดวงจิต จิตเรานี่ช่างน่ารัก เป็นอิสระไม่ต้องการให้ใครบังคับ กดจิตไม่ได้คิดใหม่ ให้เดินตามทีทางจิตมีความต้องการ ดวงจิตเป็นสิ่งประภัสสร ดวงจิตประภัสสรแจ่มใส จะถูกบังคับไม่ได้
ความคิดเห็นส่วนตัว เรามันไม่เก่ง แต่คิดว่าการปฏิบัตินั้นถูกต้องแล้ว แต่ไม่ถูกกับจริตของเรา จึงผิดพลาดและไม่รู้สึกตัว จึงไม่สบาย หลังจากที่ท่านผู้รู้ที่เรานับถือเป็นครูบาอาจารย์แก้ไขให้และนำไปปฏิบัติตาม อาการแน่นหน้าอกหายใจไม่ออกก็เริ่มดีขึ้น ไปพบแพทย์ปรากฏว่าจุดที่หัวใจล้มเหลวได้เริ่มดีขึ้น ทำงานปกติ แต่เปลี่ยนจากการปฏิบัตินั่งสมาธิ
ก็ต้องเปลี่ยนมาดูลมหายใจอย่างเดียว อย่างอื่นไม่ถูกกับนิสัยหรือจริตของเรา เราปฏิบัติสมาธิตามที่ครูบาอาจารย์บอก เพราะความรู้เราไม่มี บางครั้งก็ยึดเอาหลัก พุทโธเป็นหลัก ภาวนาแล้วอะไรจะเกิดขึ้นก็ไม่ต้องถาม ภาวนามากๆ อะไรจะเกิดขึ้นก็เป็นเอง ไม่ต้องอยากรู้ รู้จักตัวเราเอง
เอาจิตอยู่ที่ตัวเราเอง จะได้รู้จักนามรูป ถ้าเชื่อบ้างไม่เชื่อบ้างอย่าทำเลย ทำไปก็ไม่เห็นผล เพราะไม่มีศรัทธาเป็นที่ตั้ง ใครจะภาวนาให้สงบแค่ไหนก็ได้แค่อาการเคลิ้มง่วงนอน จิตสงบนิ่ง คำภาวนาหาย สมาธิก็ไปไม่ถึงไหน เพราะเรายังภาวนาไม่ลงไปให้ไกลกว่านี้ จิตใจจะติดขัด
ค่อยๆทำไป จนเข้าไปถึงสมถกรรมฐาน ให้ตามรู้ ลมหายใจเข้าออก พยายามทำ เพราะเราเอง ก็ทำไม่ได้อะไรมาก มันยาก กำลังวังชาปัญญา ได้แต่ทรงตัว จิตนี้ต้องฝึกให้ได้มากกว่านี้ เพราะว่าจิตของเรายังไม่ก้าวหน้าให้เดินต่อไป ครูบาอาจารย์ท่านจะสอนให้เอง ให้ยึดลมหายใจอย่างเดียว อะไรๆจะดีขึ้นค่ะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
