26 มี.ค. เวลา 13:49 • นิยาย เรื่องสั้น

ฝากรักไว้ ที่ปลายฟ้า ตอนที่1

มีเด็กคนหนึ่ง ชื่อว่า ปาตอง
ปาตองมีพี่น้อง 8คน ปาตองเป็นคนสุดท้อง
ชีวิตของครอบครัวปาตองน่าสงสาร เล่าไปก็เหมือนนิยายน้ำเน่า "แต่มันก็มีเค้าโครงเรื่องจริง90% เพราะปาตองคือผู้เขียนเรื่องนี้
เริ่มจาก พ่อแม่ ของปาตองแต่งงานกัน สมัยที่ยังไร้ไฟฟ้า ไร้รถยนต์ ถือว่าอยู่ในยุคคลุมถุงชน เป็นยุคแม่ยายกับลูกเขย แม่ย่ากับลูกสะใภ้
ไม่ค่อยจะลงรอยกัน อาชีพทำการเกษตร
รอฟ้า รอฝน รายได้วันละ20บาท
เริ่มต้นจากความจนเป็นเหตุ พ่อของปาตองจึงต้องไปรับจ้างแบกข้าวสารที่กรุงเทพทุกวันๆ
มีอยู่วันหนึ่งกระสอบข้าวสารหล่นทับขาข้างขวาของพ่อ
จากนั้นขาฝั่งขวาของพ่อ ก็ผิดรูปไป
ทำให้ไม่สามารถไปทำงานได้ พ่อของปาตองจึงได้กลับบ้านที่ นครสวรรค์
ครอบครัวของปาตอง ไม่มีอะไรเลย แม้แต่ที่ดินปลูกบ้านก็ไม่มี แต่คนสูงอายุที่ชื่อ ตาโซ้น
ผู้ใจดี ให้ที่ดินไว้พักพิง อยู่ฟรี ครอบครัวของปาตอง เลยได้ปลูกบ้านหลังน้อยๆ ไว้นอนได้
ส่วนเรื่องเสื้อผ้า รอรับบริจาคอย่างเดียว
ต้องใส่เสื้อคนโต ให้คลุมลงมาถึงตาตุ่ม
เอาเชือกฟางมามัดที่เอว ทำเป็น2ท่อน ท่อนบน
ให้เป็นเสื้อ ท่อนล่างคล้ายเป็นกระโปรง
ส่วนเรื่องเรียน พวกพี่ๆก็ไปเรียน1วัน ขาด 4วัน เพื่อไปทำงานหาเงินช่วยพ่อ แม่
บางวันรับจ้างเก็บถั่วเหลือง ถั่วเขียว
บางวันไปจับปลา เก็บหอย ดักปลาไหล ได้มาก็เอาไปขาย
ในวันที่ติดอยู่กับความจน อะไรที่กินได้ก็กิน
ข้าวเปล่าๆ ก็ยังอร่อย
สิ่งหนึ่งที่ปาตองสังเกตุ พ่อ กับ แม่จะรอให้ลูกทุกคนกินอิ่มก่อน จากนั้นอะไรที่ลูกกินเหลือๆ
พ่อ กับ แม่ ก็กินจนหมดเกลี้ยง
แม่ได้แต่ร้องไห้ เสียใจ เพราะเกิดมาจน
น้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตา ส่วนพ่อก็ปลอบใจแม่ แม้ว่ามันไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้น พ่อก็ยังเข้มแข็งกว่าแม่มาก พ่อไม่เคยบ่น ไม่เคยท้อ พ่อตั้งหน้าตั้งตาทำงาน ถึงแม้ว่าขาของพ่อจะผิดรูป เดินกระเผกๆ แต่พ่อไม่เคยพูดถึงเรื่องขา
แต่พ่อจะบอกลูกๆตลอดเวลาว่า ถ้าไปเล่นกับเพื่อนๆไปได้นะ แต่ถ้าเห็นเขากินข้าว ให้ลูกกลับบ้านเรา อย่าไปยืนมองเขากินข้าว อย่าไปกินข้าวกับเขานะลูก เกรงใจเขา
" ให้จำคำของพ่อไว้นะ"
พออยู่นครสวรรค์สักพัก พ่อเริ่มมีอาการป่วย ในวัย 39ปี ด้วยโรคตับแข็ง
ตอนนั้นปาตองไม่รู้ว่าอะไรคือโรคตับแข็ง
อะไรคือความตาย
พ่อก็นอนเล่นที่ระเบียงบ้านหลังน้อยๆ
พ่อเอ่ยขึ้นมา แล้วมองท้องฟ้า
"ปาตอง พ่ออยากกลับบ้านเรา พ่ออยากไปตายที่บ้านเรา" ปาตองก็นอนกลิ้งไปมา แล้วถามพ่อว่าจะกลับวันไหน ที่โน่นเป็นยังไง
โฆษณา