EP : 1,314 แด่ตัวฉันอันเป็นที่รักด้วยจิตสังหาร
มังงะแนวจิตวิทยา อาชญากรรม หรือสืบสวนสอบสวน เป็นอีกแนวที่ผมชื่นชอบนะ ผมมักจะมองหางานใหม่ๆในแนวนี้มาอ่านอยู่เสมอ ส่วนสำคัญนอกจากความตื่นเต้นของการตามล่า หรือตามสืบหาคำตอบแล้ว เรื่องดราม่าต่างๆที่ผสมก็เป็นสิ่งที่ผมใส่ใจอย่างมากอีกด้วย
ซึ่งมังงะแนวนี้ที่ทำออกมาสนุก ก็มักจะเล่าเรื่องราวพวกนี้ให้สนุกไปด้วยกันด้วย ซึ่งจะบอกว่าง่ายก็ไม่กล้าบอก แต่ที่แน่ๆ การนำเสนอเรื่องแนวนี้ต้องใช้กึ่นและการวางไทม์ไลน์ ลำดับของเนื้อหาให้ดีเป็นพิเศษ เพราะงานที่มีความซับซ้อนในหลายๆแง่แบบนี้ สิ่งที่ว่ามาล้วนสำคัญทั้งสิ้น สรุปผมมองว่ายากอยู่นะการเขียนงานแนวนี้
อย่างเรื่องนี้ก็เช่นกัน เป็นงานที่ผมสะดุดตาด้วยการตั้งชื่อเรื่องครับ ซึ่งเอาเข้าจริง ผมไม่ได้คิดเอาไว้ว่างานข้างในเป็นงานแนว จิตวิทยา อาชญากรรม และสืบสวนอะไรหรอกนะ คิดว่าเป็นงานดราม่าหนักๆ กับจิตวิทยาจากตัวละครจ๋าๆ มากกว่า แต่พออ่านจริงๆกลับพบว่า มันเป็นงานที่เล่าออกแนวสืบสวนสอบสวนเป็นหลักเลย กับงานที่มีส่วนผสมของความดราม่า ดิบๆ น่าสนใจอยู่ไม่น้อยที่ทำเอาผมรู้สึกว่า เอาล่ะ เจองานสนุกๆล่ะใน “แด่ตัวฉันอันเป็นที่รักด้วยจิตสังหาร” ครับ
.... เมื่อวานไปร่วมงานจับคู่เจอสาวๆที่เพื่อนชวนไป แต่ก็แห้ว เลยเน้นดื่ม แล้วกลับมาใช้ชีวิตเด็กมหาลัยแสนโสดซิงในห้องตามปกติของเขา ... ทั้งๆที่มันควรจะเป็นอย่างที่ “เอย์จิ” กำลังคิดทบทวนอยู่อย่างนี้ แต่ทำไม เช้านี้เมื่อเขาตื่นขึ้นมา เขาจึงเจอ “เคียวกะ” ผู้เป็นดั่งดาวมหาลัยคนนี้มานอนอยู่ข้างๆ ได้ล่ะ แถมเธอยังบอกอีกด้วยว่าเมื่อวานเขาเองนั่นแหล่ะที่ขอเธอเป็นแฟน และเธอก็ตกลง ถึงมานอนพักกันที่ห้องของเขา
... มันเป็นอะไรที่ผิดปกติอย่างมาก เพราะเขาควรจะเป็นเด็กมหาลัยโสดๆ ซิงๆ มากกว่าไม่ใช่เหรอ แต่เอาเหอะ การได้แฟนน่ารักอย่างเธอคนนี้ แม้จะจำไม่ได้ว่ามันเกิดเรื่องอย่างที่เธอบอก อย่างไรเขาก็วินวินกับเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่ดี เพียงแต่ว่า ไม่ใช่แค่ความทรงจำของเมื่อคืนที่มันแปลกและเขาจำไม่ได้เท่านั้น
เพราะเมื่อเขาดูวันที่จริงๆ เขาพบว่า เขาตื่นขึ้นมาหลังจากคืนนัดจับคู่เลยไปกว่า 3 วันแล้ว เกิดอะไรขึ้นกันแน่ กับการที่เขาไม่มีความทรงจำในช่วง 3 วันที่ผ่านมาเลย และนี่คือเช้าวันใหม่ที่กำลังจะทำให้เขารู้ตัวว่าทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ใน “แด่ตัวฉันอันเป็นที่รักด้วยจิตสังหาร”
สิ่งแรกที่ผมประทับใจเกี่ยวกับมังงะเรื่องนี้ก็คือ การนำเสนอตอนเปิดเรื่องให้ออกมาสนุกและน่าสนใจ ทั้งๆที่เรื่องราวแนวตัวเอกเจอเหตุการณ์ประหลาดจำอะไรไม่ได้แบบนี้ ผมเคยอ่านเจอมาหลายเรื่องแล้วก็ตาม แต่สำหรับเรื่องนี้ การร้อยเรียงและเล่าเรื่องทำออกมาได้ดีมากๆ ประทับใจผมไม่น้อย เพราะมันทำให้ผมที่มีข้อมูลต่างๆจากการชอบอ่านมาตลอดคอยแย้งอยู่ในหัว รู้สึกว่าโอเคกับการเล่าเรื่องเปิดหัวของเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี
ผมชอบพล็อตและการนำเสนอในช่วงแรกมากๆ ถือเป็นเรื่องนึงในแนวนี้ที่สร้างการรับรู้ที่ดีตั้งแต่ต้นเรื่อง ซึ่งความประทับใจและสนุกกับโจทย์ที่เรื่องสร้างไว้ก็ทำได้ดีไปจนเกือบจบเรื่องแรก กับการเลือกแสดงรายละเอียดของพระเอกและใส่เงื่อนไขที่ชวนกดดันและน่าเห็นใจให้กับตัวเอกเรา ที่หลังๆ ผมก็จะคุ้นชินกับการใส่ดราม่าหนักๆ โยนโศกนาฏกรรมเข้าไปร่วมวงแบบนี้อยู่แล้ว ซึ่งมันก็ปกตินะ สำหรับงานแนวนี้ที่ต้องสร้างน้ำหนักและสถานการณ์ให้ตัวเอกเราต้องกดดันและหาคำตอบแบบนี้ ส่วนนี้ผมถือว่าทำออกมาโอเคเลย
ในช่วงแรกนอกจากเรื่องจะเล่าถึงรายละเอียดของตัวเอกแบบมีระบบระเบียบไม่รีบร้อนเกินไปแล้ว รายละเอียดที่ว่าก็ทำให้เรารู้จักและเข้าใจตัวเอกมากขึ้นซึ่งมีผลต่อการใช้ชีวิตในส่วนที่เรื่องเล่ามาของพระเอก การเพิ่มตัวเคียวกะ เข้ามาตั้งแต่ต้นเรื่อง ผมว่ามีผลต่อเรื่องนี้ไม่น้อย นอกจากจะสร้างความสดใสแล้ว ยังสร้างความสงสัยไปพร้อมกันด้วยเช่นกัน เพราะตัวละครอะไรแบบนี้ หลายเรื่องมันมีผลในแง่ปัญหาหรือการเฉลยในทีหลัง แต่ในเบื้องต้นผมชอบการมีตัวตนของเธอในเรื่องนี้ สร้างความน่าสนใจในหลายๆมิติเลยครับ
อย่างที่บอกผมค่อนข้างชอบสิ่งที่ใส่เข้ามาในช่วงแรกนะ มันลงตัวดี และดูพอดีในงานแนวนี้ แต่จุดที่ผมรู้สึกว่าจะมีปัญหาก็คือการใส่ตัวละครร้ายเข้ามาเจอในช่วงปลายเล่ม ที่พอเข้าสู่เนื้อหาเล่มที่สองผมก็รู้สึกว่าเรื่องมันเร่งมากเกินไป กับการพยายามหาคำตอบให้กับเรื่องราวในบางส่วน เพราะตั้งแต่นั้นมาเสน่ห์ของการเล่าแบบมีรายละเอียดที่ชวนสงสัย กลายเป็นงานเล่าแนวลึกลับฆาตกรรมแบบทั่วไปแทน อันนี้ในความเห็นของผมนะ ผมอาจจะสนุกกับงานช่วงแรกที่ทำให้พระเอกน่าสงสัยในสิ่งที่เขาเจอมากกว่าแบบนี้
ไม่ใช่ว่าเนื้อหาเล่มที่ 2 มันไม่สนุกนะครับ มันก็สนุกตามเรื่องของมัน ซึ่งมันดีตรงในแง่หลายๆอย่างมันกำลังช่วยไขปัญหาที่พระเอกเจอในช่วงแรกไปเรื่อยๆ แค่คิดว่าถ้าเลี้ยงให้มันไปแบบในช่วงแรก อีกระยะผมว่าน่าจะลงตัวกว่านี้ รวมถึงรายละเอียดของการเข้าไปไขของตัวพระเอกเราที่หลายๆจุดมันดูง่ายไปหน่อย ขัดแย้งกับสิ่งที่พระเอกเจอและเป็นไปบ้างครับ
ในส่วนของลายเส้นผมถือว่าโอเคระดับนึงนะ การวาดการออกแบบ ถือว่าลื่นตาใช้ได้ แม้จะรู้สึกว่าลายเส้นมีความคล้ายกับนักวาดมังงะท่านอื่นอยู่บ้างในหลายๆจังหวะ แต่ในแง่การวาดเพื่อสื่อสารนำเสนอเรื่องราวแนวนี้ ผมถือว่าโอเคครับ
“แด่ตัวฉันอันเป็นที่รักด้วยจิตสังหาร” เรื่องโดย อ.Hajime Inoryu และงานภาพโดย อ. Shota Ito ในไทยเจ้าของ LC คือ รักพิมพ์ ตอนนี้ออกมาถึงเล่ม 2 แล้ว เรื่องราวยังอยู่ในช่วงสืบสวนที่เริ่มเห็นทางออก ใครสนใจก็ลองหาอ่านดูได้ครับ
เป็นอีกเรื่องนึงที่ผมถือว่าอ่านได้เพลินๆนะ หลายๆอย่างเซ็ทเอาไว้ดีอย่างการเปิดตัวที่ผมชอบเลยแหละ แต่ก็อย่างที่บอกว่าด้วยความชอบส่วนตัว รู้สึกว่าเรื่องเข้าจุดสำคัญเร็วเกินไปและแบบง่ายไปนิดกับเรื่องราวความเป็นความตายแบบนี้ แต่ก็อีกนั่นแหล่ะ หากมองในแง่เรื่องราว สิ่งที่เขาปูมา มันน่าสนใจมากเลยนะ การผูกเรื่องความสัมพันธ์ในหลายๆจุดก็ทำออกมาได้ดี จะบอกว่าโครงเรื่องดีเลยแหล่ะ เหลือแค่การเล่าต่อจากนี้ว่าจะมาแบบไหน ถ้าเป็นแบบเล่มแรกนี่จะดีมากๆเลย เอาเป็นว่าจะใช่เรื่องที่ชอบหรือเปล่า ลองหาอ่านดูครับ
++ คะแนนที่ให้ไว้สำหรับอ่านเล่ม 2 จบเท่านั้น หากในอนาคตได้อ่านจนถึงเล่มอวสานจะมารีวิวให้คะแนนกันอีกครั้งครับ++
ภาพ 7.9/10
เรื่อง 8/10
ความประทับใจ 8/10
#Manga #รีวิวการ์ตูน #ยังไม่จบ #รักพิมพ์ #การ์ตูนแนวระทึกขวัญ #การ์ตูนแนวจิตวิทยา #MangaAnimeReviews #การ์ตูนแนวสืบสวน #8คะแนน #แด่ตัวฉันอันเป็นที่รักด้วยจิตสังหาร #หนังสือการ์ตูน #Rate15 #เธอๆอ่านเรื่องนี้หรือยัง
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
