คืนสนอง
สองคืนสยอง: หยดเลือดจากขื่อในบ้านไม้
คืนแรก...
เสียงกรีดร้องแผ่วเบาลอดออกมาจากบ้านไม้เก่าแก่หลังหนึ่งในหมู่บ้านห่างไกล แสงจันทร์สาดส่องผ่านรอยแตกของหน้าต่างกระดานไม้เก่า ทำให้เงาต้นไม้ไหวระริกเหมือนบางสิ่งกำลังเคลื่อนไหวอยู่ในความมืด
ปาน เด็กหนุ่มวัยยี่สิบต้น ๆ เดินเข้ามาในบ้านหลังนี้เพราะได้รับมรดกจากญาติผู้ล่วงลับ บ้านเก่าหลังนี้เคยเป็นที่อยู่ของปู่ทวดของเขา และไม่มีใครกล้าเข้ามาอาศัยนับสิบปี มีเพียงตำนานที่เล่าขานถึงเงาปริศนาบนขื่อ และเสียงหยดน้ำที่ไม่มีที่มา
คืนนั้น ปานเริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศประหลาด เขาได้ยินเสียง "ติ๋ง... ติ๋ง..." หยดน้ำที่ตกลงมาจากขื่อไม้ด้านบนของห้องโถง เขาเงยหน้ามอง แต่กลับไม่เห็นอะไรนอกจากเงาไม้ไหว เขาตัดสินใจเข้านอน โดยคิดว่ามันอาจเป็นเพียงเสียงของไม้เก่าที่ส่งเสียงเมื่อโดนลมกลางคืน
แต่เมื่อนาฬิกาตีบอกเวลาเที่ยงคืน เสียงนั้นกลับแปรเปลี่ยนเป็นเสียงครืดคราด ราวกับบางสิ่งกำลังเคลื่อนตัวอยู่เหนือเพดาน กลิ่นเหม็นเน่าโชยมากระทบจมูก ทำให้ปานต้องเอามือปิดปากก่อนจะลุกขึ้นมองไปรอบ ๆ ความมืดดูเหมือนจะมีดวงตาจ้องมองเขาจากทุกมุมห้อง
คืนที่สอง...
เสียงหยดน้ำยังคงดังอยู่ แต่คืนนี้ มันฟังดูหนักแน่นขึ้น "ติ๋ง... ติ๋ง... ติ๋ง..." ปานรู้สึกขนลุก เขาค่อย ๆ ลุกจากที่นอน หยิบไฟฉายและเดินไปยังจุดที่เสียงดังขึ้นมา
เมื่อเขาส่องไฟขึ้นไปที่ขื่อ สิ่งที่เขาเห็นทำให้หัวใจแทบหยุดเต้น บนขื่อนั้นมีคราบสีแดงคล้ำที่ดูเหมือนเลือด แสงไฟฉายสะท้อนให้เห็นหยดของเหลวสีเข้มที่กำลังไหลลงมา ปานก้าวถอยหลังด้วยความตกใจ หัวใจเต้นรัว
ทันใดนั้น ประตูห้องก็ดัง "ปัง!" เหมือนมีบางสิ่งกระแทกจากด้านใน เสียงกระซิบเบา ๆ ดังขึ้นจากมุมห้อง "ออกไป... ออกไป..." ปานหันควับไปทางเสียง ร่างเงาดำสูงโปร่งกำลังจ้องมองเขาด้วยดวงตากลวงโบ๋ ผิวหนังเหี่ยวแห้งติดกระดูก เล็บยาวเหมือนกรงเล็บสัตว์ ปานกรีดร้องสุดเสียง
ไฟฉายในมือร่วงลงกับพื้น เขาถอยหลังไปติดกำแพง ร่างนั้นค่อย ๆ เคลื่อนเข้ามาใกล้ เสียงหัวเราะแหบแห้งดังขึ้นเรื่อย ๆ ลมเย็นยะเยือกพัดผ่านราวกับความตายกำลังล้อมรอบตัวเขา
ปานหันหลังจะวิ่งหนี แต่เท้ากลับไปเหยียบเข้ากับบางสิ่งที่เหนียวเหนอะหนะ เมื่อเขาก้มลงดู มันคือเศษอวัยวะที่เปื่อยยุ่ย เลือดไหลนองเต็มพื้น เสียงกรีดร้องดังก้องอีกครั้ง แต่ครั้งนี้... ไม่ใช่เสียงของปาน
เช้าวันรุ่งขึ้น เพื่อนบ้านพบประตูบ้านเปิดแง้มไว้ ข้างในเงียบสงัด ร่องรอยของปานไม่มีอยู่ที่นั่นอีกเลย เหลือเพียงแค่คราบเลือดจาง ๆ ที่ขื่อไม้... และเสียงกระซิบที่ยังคงดังก้องอยู่ในสายลม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
