ตอนที่ 7: คนที่ควรรัก
(จากซีรีส์ "ร้านกาแฟริมทางฝน")
สามวันหลังจากวันที่เฌอขวัญขึ้นดอยไปหาเขา
คิรินมาร้านทุกเช้า ไม่ใช่แค่เพื่อส่งกาแฟ
แต่เพื่อพูดคุย ถามไถ่ และสร้างความอบอุ่นร่วมกันกับเธอ
ไม่มีการจับมือ ไม่มีคำหวาน
แต่ทุกอย่างระหว่างพวกเขากลับแน่นแฟ้นขึ้นเรื่อยๆ
เฌอมาลย์ เองก็เงียบหายไปจากร้านหลายวัน
จนเฌอขวัญเริ่มหวั่นใจอย่างประหลาด...
เธอรู้จักน้องสาวดี — ความเงียบของเฌอมาลย์ ไม่เคยเป็นสัญญาณของการยอมแพ้
วันหนึ่ง...
แม่โทรมาหาเฌอขวัญเสียงสั่น
“กลับมาบ้านเดี๋ยวนี้นะลูก มาลย์...เขา...เขาบอกว่าเขาท้อง”
โลกของเฌอขวัญหยุดหมุนไปชั่วขณะ
ใจเธอเต้นช้า
ในหัวว่างเปล่า
เธอกลับไปถึงบ้าน
เฌอมาลย์นั่งก้มหน้าอยู่ที่โต๊ะ
แม่กอดปลอบอย่างห่วงใย
พ่อยืนนิ่งอยู่มุมห้อง เหมือนพยายามกลืนความจริงลงคออย่างยากลำบาก
“กับคิรินเหรอ?” เฌอขวัญถามเสียงเรียบ
เฌอมาลย์เงยหน้าช้า ๆ
“...ใช่” เธอตอบเบา ๆ
“มันเกิดขึ้นตอนที่พี่ไม่อยู่...วันนั้นที่เขาหลับอยู่บนโซฟา”
คำพูดนั้นเหมือนมีด
เฌอขวัญรู้ทันทีว่านี่คือ “คำโกหก”
เธออยู่ตรงนั้นวันนั้น เธอกลับมาทัน และไม่มีทางที่สิ่งที่เฌอมาลย์พูดจะเกิดขึ้น
แต่นั่นแหละ...ใครจะเชื่อเธอ?
แม่ที่เข้าข้างน้องตั้งแต่เด็ก หรือพ่อที่เงียบเสมอ?
“เธอรู้ไหมว่าพูดอะไรอยู่?” เธอถามอย่างนิ่งลึก
เฌอมาลย์น้ำตาคลอ
“มาลย์ไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้...แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว”
“คิรินควรรับผิดชอบ...ใช่ไหมล่ะพี่?”
เฌอขวัญไม่พูดอะไรอีก
เธอเดินออกจากบ้าน
เดินลุยฝนที่เริ่มตกลงมาเบา ๆ
ฝน...เหมือนเดิม
แต่ความรู้สึกในใจเธอตอนนี้ เหมือนจะถูกพายุพัดให้พังลงอีกครั้ง
คืนนั้น
เธอเขียนจดหมายถึงคิริน
แค่ไม่กี่บรรทัด
ไม่มีคำว่ารัก
ไม่มีคำว่าอธิบาย
มีเพียงประโยคเดียวว่า
“บางเรื่อง ถ้าเป็นเรื่องจริง คุณควรเลือกเธอ”
“แต่ถ้าไม่ใช่...จงกล้าหันกลับมา เพราะฉันจะรอ”
#series #storyheart #นิยายสั้น #เรื่องสั้น #ปลายปากกาจินตนาการ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
