วันที่ ๒๙
วันที่ ๑๗ มินาคม ๒๖ร.ศ. ๑๑๒
๑๑๗๔. วันที่ยี่สิบเก้า ยิ่งกัง วลเฮย
ใคร่ทราบข่าววังหวัง ห่วงน้อง
เขาลีอว่ามีหนัง สือฝาก มาแม่
ยิ่งคิดยิ่งขัดข้อง คลาดแจ้งจริงไฉน ๚ะ
๑๑๗๕. ไปถึงปากแพรกได้ ตีสาย ลวดแม่
อยากทราบทราบสมหมาย มุ่งแจ้ง
ผิเกิดภยันตราย ใดด่วน กลับแม่
แม้นสุขสุขแสวงแกล้ง กลับช้าชลอหวัง ๚ะ
๑๑๗๖. ทั้งบ้านจรเข้เผือก แผนชืด สนุกแม่
มีแต่ไร่สวนพืด มะม่วงกล้วย
สวนป่าเรียกป่าจืด ใจสก ปรกแม่
ครั้นจะบุกป่ำห้วย ห่วงร้อนรงมศัลย์ ๚ะ
๑๑๗๗. โสกันต์ไกรลาศใกล้ วันจวน กระมังแม่
มัวเที่ยวหมางไม่ควร แก่ข้า
อยากทราบอยากสืบสวน ข่าวทราบ ชัดเฮย
แม้นลุปากแพรกถ้า ใคร่ได้สมประสงค์ ๚ะ
๑๑๗๘. ได้ส่งจีนแจ้วจาก แก่งผัก กูตแม่
คอยกาญจน์บุรีพัก อยู่ถ้า
หาเต่าสิ่งสมัคจัก ฝากมิตร ประยูรเอย
พลาดนัดผลัดวันช้า จักช้าวันคอย ๚ะ
๑๑๗๙. ปล่อยข่าวคอยเปลื้องกระ เขียงเล็ก รอนา
รับเต่ารับเจ้าเด็ก ด่วนจ้ำ
ราวสักสี่โมงเจ๊ก เสียงนัก ถึงเฮย
เราจักจอดท่าถ้ำ หาดอ้ายหมูคอย ๚ะ
๑๑๘๐. ถอยเรือจากจรเข้ เผือกถอน ถ่อแม่
น้ำเอ่อออกแจวจร ล่องจ้ำ
พิศแผนฝั่งสาคร คลอหาด ทรายนา
ถึงเรี่ยวเชี่ยวเนือยน้ำ แน่เลี้ยวลอยสบาย ๚ะ
๑๑๘๑. ตลาดควายควายจ้างมาก มองดู
เบือนเบิ่งบุกแปลงคู ใบ่เคี้ยว
คนล้อยกคอชู คอตื่น คนเอย
แลหาดตลอดตลาดเลี้ยว ย่านล้วนกระบือลุย ๚ะ
๑๑๘๒. พุ้ยแจวกระทุ่มจ้อง แจวมา
ถึงย่านกลอนโดรา จอดเลี้ยง
หาดเห็นปลูกเบ็ญจา โกนจุก กันแม่
ปิดกระดาดดูปลาดเพี้ยง ผูกซุ้มพระทราย ๚ะ
๑๑๘๓. นายอำเภอที่อ้าย อินลือ
ว่ารับหนังสือถือ อยู่ใกล้
ให้สืบอักษรคือ จริงเท็จ ไฉนรา
เขาบอกดังคาดไว้ ถูกแท้ทางทาย ๚ะ
๑๑๘๔. มีลายอักษรท้อง ตรากระทรวง
ถึงพวกท่านข้าหลวง เร่งร้อน
หลายวันสั่งกันทลวง แล่นรีบ ไปแม่
เหตุฝรั่งรุกแดนย้อน แย่งแคว้นไพรสยาม ๚ะ
๑๑๘๕. ยามเช้าหนาวน้อยเที่ยง ทีเบา ร้อนฤๅ
เปล่าแดดแผดเผาเรา รอุอ้าว
ปรอดเก้าสิบเก้าเงา เรือร่ม อีกแม่
พึ่งพบพึ่งเห็นร้าว อกร้อนเหลือประมาณ ๚ะ
๑๑๘๖. ลานทรายฉายยิบร้อน เปลวระยับ
ลมพัดพัดอายวับ วูบหน้า
ขามาผิดขากลับ กลับรุ่ม แรงแม่
ชรอยแต่นี้แต่ถ้า จักร้อนแรงทวี ๚ะ
๑๑๘๗. มีหญิงขาวบ้านไร่ แตงอุลิศ
รู้ว่าเรียมเยี่ยมปลิด จากต้น
มาหามุ่งอามิศ มิตรต่อ เรียมเอย
เหมือนแลกแจกเงินท้น ค่าให้หลายคน ๚ะ
๑๑๘๘. ยามทุรนทนร้อนแสบ สุริโย ทัยเอย
ค่อยแฉ่งกินแตงโม มวกแปล้ม
ดีกว่าซ่มโอโอ ชาชื่น ไฉนแม่
เสมือนพระองการแย้ม โอษฎ์เลี้ยงใจเรียม ๚ะ
๑๑๘๙. เจี๋ยมเจี้ยมเจียวหวะอ้าย หอยมึง มาฤๅ
ชนโลดโดดตบึงตึง เชือกรั้ง
ถึงบาทขาดค่าถึง ขายส่ง มานา
ดีละกูจะตั้ง ชื่ออ้ายกลอนโด ๚ะ
๑๑๙๐. โอโน่นตาเพชร์ผู้ พรานคนอง
ตื่นแต่ไก่โห่สยอง เหย่าเต้า
เห็นแบกออกเยอะมอง มาโน่น แล้วนา
เดินตะคุ่มดุ่มดุ่มเค้า เพื่อนได้อะไรมา ๚ะ
๑๑๙๑. ค่างป่าหาตะพดกล้วย ไม้เขา กวางแม่
แบกบ่ามาถวายเรา ล่าได้
เปียงกถกหนังเอา หนังค่าง สตับเฮย
โตเท่าเด็กดูใส้ กระดูกคล้ายโครงคน ๚ะ
๑๑๙๒. ขยายพลนาเวศเลี้ยว ดำเนิน
จากหาดกลอนโดเดิน ล่องน้ำ
ถึงเขาทับหมีประเมิล บ่ายสี่ โมงแม่
จอดฝั่งหวังเที่ยวถ้ำ ท่าเวิ้งวังหมู ๚ะ
๑๑๙๓. คูหาเขาว่าใกล้ ฝั่งชล
ปล่อยเพื่อนพรานสืบหน แห่งถ้ำ
สายัณห์ด่วนจรดล เดาสุ่ม ไปแฮ
เสียงกู่รู้รีบจ้ำ บุกขึ้นเขาหมี ๚ะ
๑๑๙๔. ทางคิรีเดินสดวกด้วย คนเดิน มากแม่
เลียบลุคุหาเนิน ชื่อน้ำ
เยี่ยมถ้ำย่ำเย็นเจริญ ใจเยือก เย็นแม่
พอโผล่โอนี่ถ้ำ ใหญ่แท้เที่ยวเหนอ ๚ะ
๑๑๙๕. เพ้อนึกว่าถ้ำนิด เดียวโฮ ปลาดนอ
โตใช่โตเปล่าโต สนุกด้วย
เป็นทางพ่างถนนโอ ฬารลึก เลี้ยวแม่
หลายแพรกแยกยืดย้วย ยะเยือกห้องรโหฐาร ๚ะ
๑๑๙๖. ตระหง่านสูงซึกกว้างเซิด ไพรสณฑ์
แอ่งอ่างพร่างพราวถกล เกล็ดแก้ว
พู่ผาผ่องระย้ายล รยับเนตร์ แม่เอย
ช่องฉวากฉากเชิงแพร้ว หลืบพร้อยพรายเขา ๚ะ
๑๑๙๗. เสาเสลาพิลึกห้อย คูหา หินเฮย
หลายโอยหลายอับผา พ่างปั้น
กะปุ่มกะป่ำต่ำสูงสา รพัดแผก กันแม่
ชง่อนชโงกโกรกกรวยชั้น ช่องเลี้ยวหลายทาง ๚ะ
๑๑๙๘. อ่างน้อยเห็นถนัดน้ำ เย็นใส
จืดสนิทแอบเสาใสล เลิศแล้ว
ชลหยัดหยาดสิลาไอ ลอองอยด ลงแม่
ลานนุ่มลุ่มธุลีแล้ว ฟ่างผ้าปูพรม ๚ะ
๑๑๙๙. ยิ่งดูยิ่งด่วนปลื้ม ใจหวัง ชมเอย
สถานแท่นแผ่นเพิงผนัง เนื่องน้ำ
ถ้ำน้ำเพราะถ้ำขัง น้ำน่า น้ำนา
เห็นคราบฉาบเชิงถ้ำ แน่ให้เห็นนาม ๚ะ
๑๒๐๐. ถ้ำงามตามพี่ได้ เคยประสพ มาแม่
ดีกว่าถ้ำน้ำพบ ก็น้อย
มหาสนุกหนึ่งสนุกจบ สกลไม่ เหมือนเลย
ถ้ำโขดหลวงสามร้อย ยอดล้วนตลึงโต ๚ะ
๑๒๐๑. โอฬารแลลึกกว้าง ใหญ่ถึง
เทียบกับถ้ำจอมบึง บ่อนโน้น
แควน้อยหมดแควพึง เปรียบพ่าย แพ้แม่
เสียแต่หักปะรักโข้น พระคุ้ยคนองแสวง ๚ะ
๑๒๐๒. น่าแสยงพยัคฆเยี่ยมห้อง คูหา หินเอย
เห็นส่ำลอยบาทา ย่ำซ้อน
ทรากสัตว์อัษฐิปรา กฎเกลื่อน ถ้ำแม่
เหตุท่าผายอกย้อน น่ายั้งรังเสือ ๚ะ
๑๒๐๓. ฤๅเบื่อเหลือป่ายขึ้น กระพักเขิน
เกรงค่ำกรำดงเดิน รกเรี้ยว
กลับถึงปากถ้ำเพลิน จนพลบ สิแม่
จำจากคูหาเลี้ยว เลียบก้อนเขาลง ๚ะ
๑๒๐๔. พิศวงวิเวกด้าว ดงดำ เนินนา
โสมส่องแสงก่ำนำ พี่คล้อย
จักกระจั่นหริ่งหริ่งลำ เนายะเยือก ใจแม่
พรานเพชร์แบกปืนชม้อย มุ่งเต้นตากระวัง ๚ะ
๑๒๐๕. ถึงฝั่งถอยข้ามหาด เหแวะ เรือแม่
ที่ลาดพอพลแมะ แมกซุ้ม
ฟ้าร้องลั่นคนองรแคะ รคายขยับ ฝนเอย
เมฆมืดอนธการคลุ้ม เคลือบฟ้าแฝงโฉม ๚ะ
๑๒๐๖. เต็มโทรมวันนี้พวก เราทุรน และพ่อ
เพลินเที่ยวหลงละเลิงจน หมดเข้า
ปลัดกรมก็งมฉงน ลืมคิด ซื้อนา
ยามจะหุงถุงเค้า ขอดรู้ศึกกัน ๚ะ
๑๒๐๗. น่าขันเกียจคล้านนัก หนอคน
ยอมไม่คิดซื้อทน อดโอ้
เพราะรุ่งก็จักดล แดนปาก แพรกแม่
น้ำเชี่ยวเมื่อโพล้ เมื่อเพล้เรรวน ๚ะ
๑๒๐๘. ส่วนกระยาหาเผื่อให้ เรียมเสวย
มีอยู่หลายทนานเลย สี่มื้อ
บ่าวอดละนายเงย หน้าเปีบ ไฉนนา
ขับเคี่ยวให้เที่ยวซื้อ สู่เลี้ยงเพียงถัง ๚ะ
๑๒๐๙. ขนมปังทั้งกล้วยตาก ของกลัก
แม้นอดหมดท่าจัก แจกให้
กินพอทุ่นท้องสัก คืนหนึ่ง เถิดน่า
นึกสนุกขลุกขลักได้ อิ่มเลี้ยงคราเข็ญ ๚ะ
๑๒๑๐. ปลัดกรมเผ่นเที่ยวซื้อ แสวงหา
ลงแหวดสี่แจวพา พวกเต้า
จนค่ำกลับจ้ำมา เหมาะโชค
พบซ่องขอปันเข้า เฉพาะมื้อมีพอ ๚ะ
๑๒๑๑. บุญหนอยามอดแล้ว ฤๅอด
ผลประมาทอาจสนองทด เยี่ยงให้
ขืนวุ่นเชื่อบุญหมด ทุนจ่าย กระจุยแม่
ฉวยว่าเมื่อบุญไร้ อดเน้อระวังหนา ๚ะ
๑๒๑๒. ในป่าหลังหาดได้ ยินกวาง
เปี๊ยบป๊าบในเซิงทาง ที่ใกล้
พรานปืนจับปืนผาง ผงาดเล่น ตามแม่
หมายไล่กวางกวางใผล้ เลี่ยงล้อปืนหนี ๚ะ
๑๒๑๓. เต็มทีขาว, เปลื้อง, กลับ เกือบยาม
ได้เต่าสี่ตัวตาม จับได้
เหล่าซ่องเที่ยวท่องถาม ซื้อไม่ มีเลย
พบเม่นเล้นป่าใกล้ กระโชกง้างปืนยิง ๚ะ
๑๒๑๔. ถึงตลิ่งบ่ายเกือบห้า โมงไกล นักแม่
เสียเที่ยวเสียทีไป ป่ากว้าง
รดูนี้เต่าหนีไฟ ป่ากระเจิด กระเจิงแม่
ฝนชุกเต่าชุกข้าง ฝั่งล้วนแลหลาย ๚ะ
๑๒๑๕. พระพายชายพัดคลุ้ม คลายหาย
เมฆเบิกแสงเดือนฉาย ขึ้นฟ้า
ผจงพจน์บทโคลงสบาย ใจโปร่ง ใจแม่
เพลินนึกดึกเกือบห้า ทุ่มแล้วลาผทม ๚ะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
