13 เม.ย. เวลา 23:14 • ปรัชญา

🏔️ บทถอดบทเรียนแนวปรัชญา: ชายสามคน

"ด้วยเหตุผลคนมี... เหตุผลคนมี... จะพอ / ไม่เคยจะพอ"
1. 🧘‍♂️ ชายคนแรก: ผู้ยินดีในสิ่งที่ไม่ต้องไขว่คว้า
“ก็ใยต้องฝืนเดิน เมื่อดอกไม้บนทางเบื้องล่างยังงาม”
ชายคนแรกมองยอดเขา แต่ไม่เดิน
เขาไม่อยากฝืน ไม่อยากพิชิต ไม่อยากไปถึงจุดสูงสุด
เพราะ สิ่งที่เขาเห็นว่าสวยงาม... อยู่ตรงที่เขายืนแล้ว
🌱 นี่คือแนวคิดแบบ Epicurean Philosophy —
ที่บอกว่า "ความสุขแท้" มาจากความเรียบง่ายและพอใจในสิ่งที่มี
ไม่จำเป็นต้องไล่ตามเป้าหมายเพื่อรู้สึกมีคุณค่า
2. 🌳 ชายคนที่สอง: ผู้เริ่มต้นเดิน แต่เลือกหยุดกับความงามระหว่างทาง
“ปลายทางว่าสวยงาม... ก็คงไม่สวยไปกว่าที่เรายืนอยู่ตรงนี้”
เขาออกเดินทาง แต่ระหว่างทางกลับพบว่า
ดอกไม้ ลำธาร สิ่งรอบข้าง ล้วนงดงาม
แล้วทำไมต้องไปต่อ?
🌀 นี่คือปรัชญาแห่งการ "อยู่กับปัจจุบันขณะ" (Present Moment)
การอยู่กับ “ที่นี่ ตอนนี้”
ไม่หมกมุ่นกับจุดหมายปลายทาง
เพราะบางครั้ง... ระหว่างทางงดงามพอแล้ว
3. 🗺️ ชายคนที่สาม: ผู้ไม่หยุด แม้เมื่อไปถึงยอด ก็ยังมองหาอีกยอดหนึ่ง
“ก็เลยต้องไปต่อ... ด้วยเหตุผลคนมี ไม่เคยจะพอ”
ชายคนนี้ไม่ใช่ไม่เห็นความงาม
แต่เมื่อไปถึงยอดหนึ่ง เขามองเห็นยอดต่อไป
เขาคือผู้แสวงหาโดยธรรมชาติ
🏃‍♂️ นี่คือแนวคิดแบบ Existentialism หรือ "ภาวะของมนุษย์ที่ไม่เคยพอ"
เพราะเป้าหมายไม่ใช่แค่ปลายทาง
แต่คือ "การเคลื่อนไป"
การมีชีวิตในความไม่สมบูรณ์แบบของความกระหายรู้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด
💡 บทเรียนที่แท้จากเพลงนี้คือ:
บางคนมองเป้าหมาย แล้ว “เลือกไม่ไป” — และนั่นไม่ผิด
บางคนเริ่มไป แต่หยุดเมื่อพบสิ่งงดงามระหว่างทาง — และนั่นก็ไม่ผิด
บางคนไปต่อ แม้จะเจอเป้าหมายใหม่เรื่อยๆ — และนั่นก็ไม่ผิดเช่นกัน
ไม่มีวิธี “ใช้ชีวิต” ที่ดีกว่ากัน
มีแต่ชีวิตที่คุณ “เลือกเอง” แล้วคุณยอมรับมันได้
✨ สรุปแบบปรัชญา:
บางคนสุขเพราะไม่ฝืน
บางคนสุขเพราะไม่รีบ
บางคนสุขเพราะไม่หยุด
แต่ทุกคน…ต่างมี “เหตุผลของคนมี”
และแต่ละคนต่างเรียนรู้ว่า... "พอ" หรือ "ไม่พอ"
ก็เป็นเรื่องของใจ ไม่ใช่เรื่องของปลายทาง
เพลง ชายสามคน
ศิลปิน: Boy Imagine
🎧 เสียงเพลงในสมองซีกขวา
โฆษณา