ไม่เกี่ยวกับการแต่งตัว แต่ผมจะดูว่าผมสนิทกับญาติคนนั้นมากแค่ไหน และญาติคนนั้นเข้ามาอยู่ในบ้านผมแล้วเขามีพฤติกรรมอย่างไร
ถ้าเขามาบ้านผม แล้วพูดมาก บ่นนู่นบ่นนี่ตลอด ไม่พอใจอะไรซักอย่าง หรือวิจารณ์บ้านผมจนผมรำคาญ ถ้าอย่างนี้ผมเชิญกลับครับ
หลักคิดเรื่องหนึ่งของผมก็คือ ถ้าเราไปบ้านใครแล้วเราไม่ชอบสไตล์การแต่งบ้านของเขา สิ่งที่เราควรทำคือออกไปจากบ้านของเขา ไม่ใช่ไปบอกให้เขาเปลี่ยนสไตล์การแต่งบ้าน มันบ้านของเขา ไม่ใช่บ้านของคุณ
อย่างถ้าเป็นบ้านของผม ผมจะแต่งบ้านยังไงมันก็เรื่องของผม ผมจะเอาขี้ละเลงทั่วกำแพงบ้าน มันก็เรื่องของผม ถ้าไม่ชอบก็ออกไป ง่ายๆ แค่นี้ครับ
อ่านถึงตรงนี้หลายคนอาจจะบอกว่ามันไม่ต่างอะไรจากตรรกะ ไม่ชอบประเทศนี้ก็ออกไป ไปอยู่ที่อื่นสิ แต่ผมว่าไม่เหมือนนะ มันต่างกันอย่างสิ้นเชิงเลย
ประเทศนั้นไม่มีใครเป็นเจ้าของเพียงคนเดียว ทุกคนคือเจ้าของประเทศ จ่ายภาษีบำรุงประเทศ แม้แต่น้องๆ นักเรียน นักศึกษาที่ยังไม่ได้ทำงาน ไม่ได้เสียภาษี แต่ก็จับจ่ายซื้อสินค้า ทำให้เศรษฐกิจขับเคลื่อน
ดังนั้นทุกคนเป็นเจ้าของประเทศ สามารถวิจารณ์ ต่อว่าได้ในฐานะเจ้าของประเทศ
แต่บ้านผม ผมเป็นเจ้าของ ประชาชนไม่ใช่เจ้าของ ดังนั้นผมจะทำอะไร เป็นสิทธิของผมในฐานะเจ้าของครับ
ผมเคยไปคอนโดเพื่อนที่ราคาเกือบ 100 ล้าน แล้ววันนั้นป้ามันมาเยี่ยมที่คอนโด
ป้ามันคนนี้บ่นไปตลอดทาง ตั้งแต่หน้าประตูยันหน้าต่างห้องนอน คือน่ารำคาญสุดๆ
เพื่อนผมคงฟิวส์ขาด เลยพูดกับป้ามันว่า
“ที่นี่คือคอนโดของผม ผมจะทำอะไร มันเรื่องของผม ถ้าป้ามาแล้วป้าไม่ชอบ ไม่พอใจ เชิญกลับไปได้เลยครับ แล้วไม่ต้องกลับมาอีก เชิญครับ”
จากนั้นมันก็ให้แม่บ้านลงไปส่งป้าให้ออกไปจากคอนโด
ดังนั้นถ้าเป็นผม ถ้าญาติแต่งตัวซอมซ่อมาบ้านผม ผมก็ยินดีต้อนรับครับ แต่ถ้ามาแล้วพูดมาก ทำให้ผมซึ่งเป็นเจ้าของบ้านรู้สึกรำคาญ ถ้ายังงั้นก็ไล่กลับไปครับ เชิญไสหัวกลับไป
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
