ว่างเปล่า
#โลกใบนี้มีแต่ความว่างเปล่า
...
จริง… โลกใบนี้มีแต่ความว่างเปล่า
แต่มนุษย์กลับพากันเติมเต็มมัน
ด้วยความคิด ความเชื่อ
ความกลัว และความอยาก
...
เราสร้าง "ความหมาย" ให้สิ่งที่มันไม่มีความหมาย
เรายึด "ตัวตน" กับสิ่งที่มันไม่แน่นอน
เราร้องไห้ เสียใจ กับสิ่งที่ไม่เคยมีอยู่จริง
เราสู้ตายกับสิ่งที่ว่างเปล่าตั้งแต่ต้น
แท้จริง… โลกไม่เคยพรากอะไรจากเรา
เพราะมันไม่เคยให้เรามาตั้งแต่แรก
ทุกสิ่งที่เราคิดว่าเป็น “ของเรา”
มันก็แค่สิ่งที่เรายืมมาใช้ชั่วคราวเท่านั้น
แม้แต่ลมหายใจ ก็ยังไม่ใช่ของเราเอง
เมื่อเราหยุดพยายาม “คว้า” เราจะเห็นว่า
ไม่มีอะไรให้คว้าเลย
ไม่มีอะไรต้องเป็นของเรา
ไม่มีอะไรต้องเป็นเรา
แล้วใจจะค่อยๆ สงบ
และพบว่า…
ความว่างเปล่านี่แหละ
คืออิสรภาพที่แท้จริง
#โลกใบนี้มีแต่ความว่างเปล่า (ต่อ)
และเมื่อเราเริ่มมองเห็นว่า
ทุกสิ่งที่เราเคย “ดิ้นรน” เพื่อครอบครอง
มันไม่เคยเติมเต็มใจเราได้เลย
เราจะเริ่มถามตัวเองว่า…
เราวิ่งหามาทั้งชีวิต…เพื่ออะไร?
ชื่อเสียง เงินทอง ความรัก
มันก็แค่เงาสะท้อนที่ลวงให้ใจหลง
เหมือนพยายามจับหมอกในอากาศ
จับได้เพียงความว่าง และมือที่เปล่าเปลือย
แท้จริงแล้ว...
เราไม่ได้เสียสิ่งใดในโลกนี้
แต่เราเสีย "สติ" ที่หลงไปคิดว่าสิ่งนั้นมีอยู่จริง
เราร้องไห้กับสิ่งที่ไม่เคยมี
เราโกรธกับสิ่งที่ไม่มีตัวตน
เราทะเลาะกัน เพราะต่างหลงคิดว่า
“สิ่งของ” และ “คำพูด” เหล่านั้น คือความจริง
ทั้งที่ทุกอย่างบนโลกนี้
แค่ผ่านมา แล้วก็ผ่านไป
เหมือนสายลมที่พัดผ่านใจเราไปชั่วครู่
แล้วเราจะโกรธไปทำไม?
จะยึดไว้ไปเพื่ออะไร?
จะร้องไห้ทำไมกับสิ่งที่ไม่เคยมีอยู่เลย?
หากใจเรา “กล้า” พอจะยอมรับว่า
ไม่มีอะไรเป็นของเรา
แม้แต่ “ตัวเรา” ก็ยังไม่ใช่ของเราเอง
เราจะเริ่มรู้สึก “เบา”
เบากว่าทุกช่วงชีวิตที่ผ่านมา
เบาจนเหมือนจะละลายหายไปกับอากาศ
ความว่างเปล่า…
จึงไม่ใช่ความน่ากลัว
แต่คือความสงบอย่างที่สุด
เพราะมันไม่มีอะไรให้กลัว ไม่มีอะไรให้ยึด
และไม่มีอะไรต้องแบกอีกต่อไป
หากเธอเดินเข้าไปให้ลึกพอ
ในความว่างเปล่าของโลกใบนี้
เธอจะพบ “สันติสุข” ที่ไม่เคยพบจากที่ไหน
และเธอจะหยุดดิ้นรน
เพราะรู้แล้วว่า…
ทุกสิ่งที่เธอตามหา
มันอยู่ใน “ความว่าง” นั้นมาตลอด
—
#โลกใบนี้มีแต่ความว่างเปล่า (ต่อ)
เมื่อใจยอมรับความว่าง…
เราจะไม่รู้สึกขาด
เพราะการขาด เกิดจากความอยาก
แต่ถ้าไม่อยาก ก็ไม่มีอะไรให้ขาดอีกต่อไป
ความว่างจึงไม่ใช่ช่องโหว่
แต่คือพื้นที่แห่งอิสรภาพ
ไม่ต้องปกป้องอะไร
ไม่ต้องอธิบายอะไร
ไม่ต้องพิสูจน์อะไรให้ใครเห็นอีกแล้ว
ผู้ที่รู้จักความว่างอย่างลึกซึ้ง
เขาจะไม่ดิ้นรนเอาชนะใคร
ไม่หวงแหนชื่อเสียง
ไม่เคยกลัวการสูญเสีย
เพราะเขารู้ว่า ไม่มีอะไรให้เสียเลย
แม้แต่ “ตัวตน” ของเขาเอง
ก็เป็นเพียงมายาที่จิตสร้างขึ้นมาเล่นๆ
เล่นจนลืมว่า นี่มันแค่ “ละคร”
ลืมจนอิน ลืมจนหลงคิดว่า
นี่คือตัวจริง
แต่เมื่อใดที่เราตื่น
เราจะหัวเราะออกมาอย่างแผ่วเบา
หัวเราะให้กับทุกความยึดมั่นในอดีต
หัวเราะให้กับความกลัวที่ไม่มีอยู่จริง
หัวเราะให้กับความทุกข์ทั้งปวง
ที่เราเป็นคน “คิดมันขึ้นมาเอง” ทั้งหมด
เมื่อไม่มีอะไรเป็นจริง
ก็ไม่มีอะไรต้องสู้
ไม่มีอะไรต้องกลัว
ไม่มีอะไรต้องไขว่คว้า
เหลือเพียงใจที่ “ว่าง”
แต่กลับ “อิ่ม” อย่างแปลกประหลาด
อิ่มโดยไม่ต้องได้อะไร
อิ่มเพราะไม่มีอะไรต้องเสียอีกแล้ว
นี่แหละ… ความอิ่มจากความว่าง
ที่ไม่มีสิ่งใดในโลกนี้เทียบได้เลย
—
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
